Pfoe...ik ben me nu aan het klaarmaken voor een vakantie naar Spanje (we vertrekken morgenochtend heel vroeg), met mijn vriend, schoonouders, schoonbroer, en....zonder Aslan. Aslan is met de labrador van mijn schoonouders, waar hij als lijm aan vastzit zowat, als ze bij elkaar zijn, naar een hondenpension. Ze zitten daar met zijn tweetjes in een grote, tsjechbestendige ren en hebben een hele grote uitloopweide en worden erg goed verzorgd. Maar toch vind ik het helemaal niet fijn!
Heb hem vanochtend vroeg weggebracht, zodat hij de hele dag had om te wennen aan zijn vakantieverblijf, maar dat was ook echt met pijn in het hart, mis hem nu al
Mijn woorden vanochtend waren dan ook 'Ik ga niet op vakantie hoor! Ik wil hem helemaal niet achter laten!' Maar toen hij na een tijdje janken en springen vrolijk ging spelen met de buurhonden was ik toch een beetje meer gerustgesteld...
Jammer genoeg was de vakantie al geboekt voordat we Aslan hadden, dus hebben we voor het beste alternatief gekozen. Maar over één ding zijn mijn vriend en ik het volmondig eens: op vakantie zonder Aslan doen we nooit meer!!! En dan zijn we nog niet eens vertrokken...
Volgend jaar voor ons dus ook een tsjechbestendige vakantie
