Ik ben vandaag samen met Jennah naar de beenhouwer geweest. Ik maak mevrouwtje even vast aan een paal buiten wanneer ik binnenga en als ik terug buiten kom, is er geen Tsjech meer te bespeuren. Aan de paal zelf hangt het restant van wat Jennah haar leiband was, in 2 gebeten. Terwijl ik daar helemaal aangedaan naar die paal sta te staren, komt Jennah plots tevoorschijn. Ze lag amper 2 meter verder in wat struikgewas, alsof ze haar verstopte om eerst even te kunnen genieten van mijn gezicht wanneer ik zou merken dat ze verdwenen was. Ze leek zich van geen kwaad bewust en ze keek me aan om te zeggen 'gaan we nu weer naar huis of wacht je nog op iets?' Ik die halve leiband weer vastgeknoopt aan haar halsband en zo verder naar huis.
En ik heb geen moment getreurd om mijn mooie lederen leiband!! Ik was al blij dat Jennah nog steeds op mij aan het wachten was! De beenhouwer is namelijk vlak langs een hele drukke baan en die bewuste paal waar Jennah aan vast hing, zo'n 4 meter van die drukke baan verwijderd! Godzijdank dat Jennah het niet in haar hoofd kreeg om even in haar eentje een ommetje te maken, in afwachting tot het baasje terug was. (Ik was hoogstens 5min. binnen, maar je ziet, het is vlug gebeurt)
in elk geval: ik ben zo opgelucht dat het goed is afgelopen, dat ik het even met iemand wou delen.
groetjes
Liesbeth en Jennah
PS: Dit was lederen leiband nummer 2 deze week die doormidden ging. Beide nadat ze tussen Jennah's tanden terecht waren gekomen... Och, er zijn ergere dingen in het leven zeker.
|