Een paar dagen geleden een leuk voorbeeld gehad van een hele groep bange mensen. Ik kom met ons vijf kilo wegende hondje het garagepleintje opgelopen, waar een stelletje hangjongeren met bontkraagjes zit. De oudste zal misschien 14 zijn geweest. Ze zien de hond en enkele beginnen meteen terug te deinzen. Ik kon mijn lach al bijna niet houden. Toen vroeg er ook nog eentje of het een hond of wolf was. Ik vroeg hem daarop of hij het verschil niet wist.
De andere mannetjes klommen op een 50 cm hoog muurtje, maar de held van het stel kwam op Styx af. Ik waarschuwde hem dat hij het rustig aan moest doen en haar naar zich toe moest laten komen, maar gesterkt door zijn eigen bravado en blijkbaar in de waan dat hij iets tegenover zijn vriendjes moest bewijzen liep hij snel en recht op haar af. Styx was ook enthousiast, dus toen hij ineens bukte en daarna schrok van haar opspringen en terug deinsde, beet ze hem zachtjes in zijn kruis.
Het mannetje schreeuwde: "Hij heeft muh in mijn ding gebetuh!" waarop de rest van de helden over elkaar heen tuimelde om maar achter dat oh zo veilige muurtje te komen. Styx net genoeg riem gegeven dat ze met haar voorpootjes op het muurtje kon staan, maar niet genoeg om er echt overheen te komen. De kudde schapen zocht snel elders goed heenkomen! :-)
Zo'n kleine pluizenbal en dan al zo bang er voor zijn. Ik weet dat ze meestal thuis geen hond hebben omdat die volgens het geloof onrein zijn, maar dit was echt te belachelijk voor woorden! Stelletje puddinghelden!
|