Wilczak to trudna rasa bo wprowadza chaos w życie swojej rodziny. Życie z wilczakiem to jedna wielka niewiadoma: nie wiadomo co dziś wykombinuje, nie wiadomo kiedy zepsuje się coś co już było wypracowane. To życie pełne niespodzianek, czasem nawet miłych
Dla mnie najtrudniejsze jest to, że przy wilczaku nie można popełnić błędów wychowawczych czy czegoś zaniedbać bo to wróci i odbije się czkawką. W wilczaku irytujące jest ciągłe kalkulowanie czy mu to się opłaca? Zgroza codziennych spacerów po łąkach: po co mam do ciebie przyjść jak mnie wołasz? Przecież tam sarna mi ucieka! I weź tu człowieku znajdź motywator na takiego. Co może być bardziej atrakcyjne od uciekającego miesa?! Dlatego przy nich trzeba być ciągle czujnym, przewidywać kolejny ruch, pilnować na każdym kroku.
Wilczak nie jest psem dla tych, którzy nie są wstanie poświęcić mu cały swój czas przynajmniej przez pierwsze dwa lata (bo praca, bo dziecko, bo szkoła).To pies, którego nie można beztrosko podrzucić rodzinie czy znajomym na czas wyjazdu. Ludzie zachwycają się ich "magicznością". W niech nie ma magii jest proza codziennego, trudnego życia. Magicznej prędkości to one nabierają w pogoni za zwierzyną, potrafią też sprawić, że jedzenie znika w tajemniczych okolicznościach
