Sinds ik naar een stadsdeel ben verhuisd waar veel mensen van niet-Nederlandsde afkomst wonen heb ik een gedragsverandering bij mijn honden gezien wat hun reactie op mensen buiten betreft. Blaffen en soms grommen, er achteraan willen. Ik ben een jaar verder en heb het ongewenste gedrag er voor een groot deel uit gekregen. Waarschijnlijk heeft het ook wat tijd nodig gehad, de honden moesten ook even wennen aan een straatbeeld/situatie die hen vreemd was.
Lastig is dat met name de angstige kinderen het leuk vinden om aangelijnde honden op een afstandje uit te dagen. Direct met de honden hun kant op lopen en vragen of ze zo roepen omdat ze de honden willen aaien heeft dit gedrag bij verschillende groepjes al verholpen, dat was kennelijk niet de bedoeling van de aandachttrekkerij
Als je buiten mensen ontmoet die geen of nauwelijks angst voor honden hebben en je hond gaat daartegen tekeer, dan heb je natuurlijk de verantwoordelijkheid om met het gedrag van je hond aan de slag te gaan. Dan is het een kwestie van overwicht over je hond.
Als je hond reageert op mensen die al bang zijn is het lastig, want een natuurlijke reactie van de hond, maar je blijft verantwoordelijk voor wat er gebeurt. Als mensen/kinderen de reactie uitlokken door hun gedrag kun je hen erop aanspreken, maar als iemand gewoon langsloopt en bang is, is het denk ik een kwestie van je hond het vertrouwen geven dat 'het goed is' of de hond afleiden, zodat de aandacht niet op de bange persoon gericht is.
Mensen die door slechte ervaringen of culturele achtergrond (wat gezien de functie van veel honden in bijvoorbeeld Suriname eigenlijk hetzelfde is) een diepgewortelde angst voor honden hebben ga je als eigenaar inderdaad niet heropvoeden. Hen overtuigen dat jou honden wel geweldig zijn is een mooi streven, maar we hebben het hier ook over toevallige voorbijgangers en niet alleen de buren
Als angstige kinderen de honden willen aaien sta ik het niet meer toe, omdat ik weet dat op een actie een reactie volgt (bij deze honden, ik heb eerder een hond gehad die daar niet op reageerde). Kinderen die niet bang zijn kunnen er wel gerust bij.
In de ideale wereld zijn mensen niet bang voor honden, in de werkelijke wereld wel en de verantwoordelijkheid ligt altijd bij de eigenaar om de natuurlijke reactie van de hond op deze angst te voorkomen of te corrigeren. Ik denk dat het op overwicht aankomt, wat voor mensen weer moeilijk aan te leren is...
Alles wat je aan overwicht tekort komt moet je compenseren met maatregelen die het ongewenste gedrag van je hond net zomin een probleem voor een derde laten zijn, en dat geldt voor alle 'hondengedragsproblemen' die je kunt bedenken.