Wij hebben precies hetzelfde gehad met Misty. Ook een buitenhond in een roedel, geen binnen en gezin gewend.
We hebben haar in Tsjechië opgehaald en kort daarna was ze ook loops. Licht en de TV waren een ramp. Ze durfde de TV niet eens voorbij te lopen. Mannen vond ze vreselijk. Daan heeft echt moeten werken om haar vertrouwen te winnen. Kinderen vindt ze helemaal geweldig en aan die van ons heeft ze ook echt veel steun gehad. Als ze weer eens niet voorbij de TV durfde hielp een van de kids haar. Daar had ze vol vertrouwen in.
Het heeft een half jaar geduurd voor ze een beetje haar draai gevonden had. Nu is ze een hele lieve hond met toch nog wel zenuwachtige trekjes. Als ze, bijvoorbeeld, op haar donder krijgt, weet ze niet hoe snel ze op haar rug moet gaan liggen om het goed te maken.
Ook vindt ze het heerlijk om binnen bij ons te zijn en de dankbaarheid straalt er dan ook iedere keer vanaf. Tegenover Laszlo de Zekere
, die het de normaalste zaak van de wereld vindt, een heel verschil. Ook durft ze nu uit de keuken te komen om te kijken wie er binnen zijn. Nog steeds zijn lange mannen en mannewn met een donker uiterlijk een probleem, maar als dat alles is vind ik het goed.
Veel geduld een stuk goed, maar bij Misty niet alles. Wij weten haar achtergrond en vinden het geen probleem zoals ze is. Ook de mensen die haar goed kennen vinden haar heerlijk. Wat de rest van de wereld vindt, boeit ons niet zoveel.
Ik hoop dat je vriendin hier wat aan heeft...