Nagradzanie - uczenie

[maria_i_wilk]

Originally Posted by Gaga

A ludzie potem złożyli to w całość i dali światu jako objawienie klikerowe

Zgodziłabym się z takim podejściem, gdyby klikera wymyśliła Barbara, właścicielka polskiego forum kliker. Tam rzeczywiście jest wiele rzeczy nie do przyjęcia.
Kliker jest na świecie dość popularny, może właśnie dzięki temu, że udało się uniknąć podejścia, o którym piszesz - z jednej strony sekciarsko-misyjnego, a z drugiej - loży szyderców, gdzie jedyni wiedzący prawdziwe prawdy, ujawniają swoje prawdziwe oblicze w zwrocie: "Bo cię kliknę", (co oznacza równie dobrze przymuszenie do narzuconego działania przez uczenie, jak i ostrzeżenie, że zaraz będzie walnięcie w głowę).

Sposób uczenia przez rozbicie czynności na elementy powstał w latach 50-60. Ja odkryłam go dzięki książce Lindsay i Norman, "Procesy przetwarzania informacji u człowieka", którą w USA wydano w 1972r, a w Polsce w 1984r.

A wracając do praktycznego zastosowania nagradzania, to na świecie najpierw stosowana była metoda kija i marchewki. U nas w Polsce ta metoda jest do dziś stosowana we wszystkich szkołach trenujących psy. Od wyboru trenera i właściciela zależy przewaga którejś z technik. Ta szkoła, w której uczyłaś Cheya też należy do "wyposażonej standardowo" (nagrody, kary, stosowanie przewagi osobnika Alfa).

Mnie fascynuje to, jak działa mózg, więc przyglądam się od lat temu, co jest stosowane praktycznie w uczeniu i temu jak jest to teoretycznie wyjaśniane. Na praktycznym polu najlepsze efekty osiągał zawsze Bailey (Brelland i Bailey). Najefektywniejsze były techniki precyzyjnego nagradzania. W zespole Brelland - Bailey w ABE zostały dopracowane techniki, praktyczne techniki uczenia, by zachowania zwierząt były niezawodne i by się je uczyło w jak najkrótszym czasie.
(ABE = Animal Behavior Enterprises - fabryce wytwarzającej produkt gotowy - określone zachowanie dowolnego zwierzęcia).
Wnioskiem z doświadczeń tej grupy, której pracę miała okazję obejrzeć min. w SEA WORLD wielotysięczna publiczność, jest, już ogromna na świecie, szkoła uczenia bez karania. Weszła ona do tresury dzikich zwierząt dla celów filmowych i do zoo (!), a nie tylko do szkółek nauki psów. Tajemnicą jej jest doskonalenie techniki tak, żeby naprawdę nagradzać, naprawdę trafiać w moment wykonywania czynności przez zwierzę czyli UCZENIE TO JEST UMIEJĘTNOŚĆ TECHNICZNA.

Jeśli się przyjmie zasady, że tak powiem, na wiarę, i nie stosuje modyfikacji, do których każdego z nas przymusza jego intelingencja, to efekty są zadziwiająco szybko.

Pokazanie kiełbaski uczonemu psu nie należy do zestawu zalecanych sposobów. Natomiast jak najbardziej należy do niego uczenie SIEBIE techniki błyskawicznej reakcji i nagradzania tego, co pies właśnie zrobił (żeby w przyszłości powtórzył tą czynność).
maria i wufi