Można zastosować powiedzenie: "w każdej plotce jest ziarno prawdy":) I w sumie trudno linczować kogokolwiek za PYTANIE. Jak sama widzisz-owo zestawienie słów nie jest wymyślone wczoraj. Skądinad słyszałam też wiele ciepłych słow o rzeczonej sędzinie. Ale widocznie jedno nie musi wykluczać drugiego :)

P.s. swoją drogą dlaczego jest tak, ze za chamstwo uznawane jest nazywanie wprost pewnych nieprawidłowości a nie same nieprawidłowosci? :/

Niestety bonitacja, a wystawa to zupełnie co innego. Zresztą jak widać też się mogą różnić. Z drugiej strony nie ma obowiązku bonitacyjnego, a sędzia ( raz mi się zdarzyło ) praktycznie nigdy nie sprawdza wzrostu psa.
To by wystarczyło aby wyeliminować mase ras z ringów.

Wystawy to wybory i kazdy sędzia ma jakieś swoje własne preferencje. upodobania, znajomosci. Możliwe, ze powinno być opierane na wzorcu, ale nawet on nie jest precyzyjny i w dowolny sposób można go interpretować.
( Okrągłe oko - wada do której można przypisać praktycznie każdego psa. )
W innych rasach jest jeszcze gorzej i tam często interpretacja zalezy jeszcze od mody.
My też i z jednym się zgodzę zawsze jest - git. Miłe towarzystwo ludzkie lub psie, ogólnie fajnie spędzony czas. Kwestia czasami opiera się o opis i niestety w tej kwestii muszę się zgodzić z Margo, że zaleta czasami staje się wadą lub odwrotnie. Na to niestety nie mamy wpływu i wtedy jest człowiekowi trochę żal. Jednak wszyscy jesteśmy tylko ludzmi i nie jemy tego samego jabłka. Zresztą i tak każdemu smakowało by nie tak samo.

Awantury to nieodzowna część wystawy. Pomówienia o ustawienie też i choć czasami jest to wręcz oczywiste to jest to dalej pomówienie.
W zeszłym roku na pewnym ringu, przy pewnej rasie to co się działo nie mozna nazwać już awanturą. Facet w dresie wskoczył na ring i rzucił kasa na stolik sędziowski. Była niezła jazda. Poszło o brak zębów i psy dostały dyskwe. Dalej było jeszcze ciekawiej.

To jest normalnośc i powinniśmy się do tego raczej przyzwyczaić. Większość hodowców jest sędziami. Znają się, spotykają i całkiem możliwe, ze z tego nic nie wynika.
Bardzo często można obejrzeć zdjecia sędziego bawiącego się itd ( interpretacja wg uznania ) jak również oceniającego następnego dnia psy w ringu i na dodatek serdecznie witającego się z garstką znajomych.
Kwestia czy taki sędzia potrafi oddzielić to co ocenia od tego jak to ocenia.

Dlatego dyskusje na temat umiejętności sędziego są względne. Kazdy będzie miał zupełnie co innego w tej kwestii do powiedzenia.
No ale to już przerabialiśmy w zupełnie innym temacie.

Niestety opisy psów dają wiele do życzenia i do myślenia.

Pewien ktoś powiedział /mniej więcej/:wszyscy leżymy w rynsztoku,tylko nieliczni z nas patrzą stamtąd w gwiazdy.
Rozumiem tych,którzy chcą "odbębnić" dokumenty na hodowlę i darować sobie następne wystawy /poza "wpadaniem" czasami na wystawy,aby nie przestać "istnieć"/....jest taka granica,której człowiek przyzwoity
/i z zasadami/ nie przekracza.Tylko dlatego,"że tak już jest" należy się z tym zgadzać? Podziwiam jednakoż ludzi,którzy umieją spojrzeć na wystawy wybiórczo-jestem dla psów,spotkań,konkurencji,a nie dla draństwa i kupczenia tytułami.Ale to moja opinia i nikogo nie oceniam-bo ja chyba nie lubię jabłek...;-) /a lubię te gwiazdy/
A co do Kielc i Poznania-na jednej mam "tragicznego" sędziego dla jednego psa,na drugiej mam "tragicznego" sędziego dla drugiego psa. I pies ich trącał! Pojadę choćby po to,aby poupajać się spotkaniem z taką masą przepięknych zwierzaków.

W tym przypadku przyznaję Ci 111 % racji jak we wzorcu CsV.

Jak zadałaś to pytanie, od razu pomyślałam o Pani Dulskiej i jej podwójnej moralności. Zdaje sobie sprawę z pewnych nieprawidłowości, jednak usłyszawszy o niektórych z nich, krzyczy "a fuj" i prosi o sole trzeźwiące. Cechuje ją zakłamanie, obłuda, strach przed nawet najgorszą prawdą.
Jak nic, dramat ponadczasowy. Co się dzieje w świecie gwałconych, molestowanych seksualnie dzieci? Jest podobnie, mówienie o tym jest chamstwem, ludzie którzy chcą pomóc są linczowani, a prawda jest nietykalna. Na szczęscie, nie wszyscy mają takie podejście i potrafią znaleźć w sobie na tyle siły, żeby nazwać rzeczy po imieniu...Tylko do tego potrzebne są namacalne dowody:)

Zapomniałaś, że jest jeszcze trzecia kategoria właścicieli psów :lol: Takich, którzy mają ciekawsze rzeczy do robienia niż jeżdżenie na wystawy, wolą konkurencje w których ocenienia są ich własne osiągnięcia, a nie ich psów i nie potrzebują wystaw, aby towarzysko spotykać się z innymi właścicielami i ich psami. Mało tego, wtedy mogą świadomie wybierać z kim się spotykają więc te spotkania są miłe i naprawdę dla psów... 8)

Wiem, że są ludzie którzy wystawy lubią i których one bawią. Szanuję osoby, które mówią o tym otwarcie, jak o swoim ulubionym hobby, a nie minoderyjnie powtarzają "nienawidzę wystaw, ale jeżdżę tam socjalizować psa i spotkać się ze znajomymi", bo naprawdę istnieją lepsze i skuteczniejsze metody socjalizacji zwierzaka...

Jednak może dlatego, że nie jestem i nie zamierzam być hodowcą, nie widzę żadnego sensu i powodu (oprócz podjęcia zobowiązania odbębnienia trzech wystaw :p), aby marnować dzień, tłuc się do zatłoczonego miejsca pełnego rozemocjonowanych ludzi i zestresowanych psów wyłącznie po to, żeby dostać świstek papieru z listą zalet/wad mojego psa które dobrze znam i/lub takich które są prywatną fantazją sędziego na temat wzorca rasy... :p:lol:

W ramach różnorodności postaw ludzkich wobec rzeczywistości mam prawo uważać wystawy za stratę czasu, pieniędzy i energii, a opisy psów wykonane przez niektórych sędziów za "humor zeszytów" 8):lol:

"wolą konkurencje w których ocenienia są ich własne osiągnięcia, a nie ich psów"
:fingers1 Chyba należysz Rona do osób stojących na najwyższym stopniu drabiny samooceny. Fajnie,że są jeszcze tacy ludzie

:shock: A co to ma wspólnego z samooceną? :lol::lol::lol:
Znam ludzi, którzy mają bardzo wysoką samoocenę wynikającą z pozycji zawodowej współmałżonka lub czerpią ogromną satysfakcję z kariery dziecka (vide konkursy typu Mała Miss) albo i... psa. Osobiście wolę sukcesy lub ich brak zawdzięczać sobie, a psa mam wyłącznie do kochania. Przykro mi, ale nie odczuwam najmniejszej potrzeby porównywania mojej suki z innymi, tym bardziej, że atmosfera wystaw mi nie odpowiada, a każdy spędza wolny czas tak, jak lubi; czyż nie? ;)

Żadnej postawy nie oceniam, ani potępiam, bo różne hobby ludzie miewają i nic z tego nie wynika... Ale skoro odniosłaś się do dwóch kategorii właścicieli psów: tj takich którzy wpadają w szał konkurencji i takich, którzy wznoszą się ponad nią, chciałam Ci zwrócić uwagę, że jest jeszcze trzecia kategoria właścicieli (niekoniecznie złych :rock_3), których konkurowanie "na psy" najzwyczajniej w świecie nie interesuje. Chyba jaśniej nie potrafię tego wytłumaczyć.:)

Może z tą samooceną chodziło o to, że jeśli jest na (nazwijmy to) wystarczającym poziomie, nie trzeba jej "podreperowywać" sukcesami (wątpliwymi dla wielu), jakimi są wystawy. :)

Bożenko, sukcesem jest to, co ktoś subiektywnie uważa za sukces i nie ma sensu w ogóle na ten temat rozmawiać - ani poziom, ani samoocena nie mają z tym nic wspólnego. Cieszę się z wystawowych sukcesów sympatycznych psiaków i sympatycznych właścicieli mniej więcej tak samo jak z sukcesów naszych sportowców, tzn fajnie, że wygrali, ale na szczęście nie muszę brać w tym udziału. :p

Chciałam wyłącznie zwrócić uwagę na fakt, że istnieją właściciele, którzy mają inną wizję spędzania czasu i pracy z psem niż wystawianie go. Napisałam to 5 lat temu w opowiadaniu o Tinie http://wolfdog.org/pol/articles/1265.html i zdania nie zmieniłam :p