Wolfdog.org forum - 19.12.2008 Pozegnanie Dragona Eden severu

Wolfdog.org forum (http://www.wolfdog.org/forum/index.php)

- Różne (http://www.wolfdog.org/forum/forumdisplay.php?f=17)

- - 19.12.2008 Pozegnanie Dragona Eden severu (http://www.wolfdog.org/forum/showthread.php?t=9823)

19.12.2008 Pozegnanie Dragona Eden severu

:cry: Strata przyjaciela zawsze boli, jeszcze bardziej, że przed świętami.

Na ziemi był uwielbiany i kochany,
więc niech też po śmierci będzie podziwiany.
Niech dusza jego na niebie gwiazdką zaświeci,
a na jej widok niech się cieszą dzieci.8)

Bardzo piękny i mądry pies. Nie miałam z nim dużego kontaktu ale jak zobaczyłam go na wystawie w Białymstoku to pomimo, że nie był wystawiany to dla mnie był największym zwycięzcą wystawy razem z Adamem, który go fantastycznie ułożył.
Nie wiem ile wtedy mógł mieć lat ale na pewno był dorosłym pięknym psem. Mój Max zaczynał swoje wystawowe występy. I ja idę trzymając na smyczy jeszcze nieobliczalnego młokosa a kto prowadzi Dragona pomiędzy wieloma obcymi psami i tłumem ludzi????.... mały, może dwuletni chłopiec.

Żal i to bardzo. Bardzo współczuję wszystkim, którzy go kochali.
Bożena

Współczuje, bo taka strata boli. Przykre....

Bardzo, bardzo nam przykro... :cry:

"Psy i ludzie nie odchodzą. Są aniołami stróżami tych,których kochają."[*]

Osobiście psa nie znałam, niestety...
...ale wiem, że taka strata boli... [*]

to takie strasznie smutne aż gdzies w dołku ściska :(:cry:

Przykro nam:cry::cry::blackey

[*] :( współczujemy

Przykro nam......[*] i żal.....

Bardzo nam przykro :cry:

Quote:

Originally Posted by Kasia&Cora (Bericht 179196)

Osobiście psa nie znałam, niestety...

Obecnie Adam z Dragonem rzeczywiscie mniej jezdzili, ale przez lata byli stalymi goscmi na pierwszych wilczakowych spotkaniach w Polsce... Niejeden z uczestnikow forum ma wilczaka wlasnie dlatego, ze gdzies kiedys mogl osobiscie poznac Garo...

Teraz takze Dragon postanowil dolaczyc do swoich przyjaciol za Teczowym Mostem.. do Dyny, Hokiego i Boltona...

http://www.wolfdog.org/pics2/2001/11/489.jpg
(Dragon Eden severu, Bolton Eden severu, Jolly z Molu Es & Dyna Volání rodu)

Bardzo nam przykro :(

Jak mi żal. Garo był pierwszym poznanym przeze mnie Wilczakiem, od którego zaczęła się moja miłość do tych psów- stąd też Varg, bardzo chcieliśmy mieć pieska po Garo. Strasznie.... Brak mi słów. Garo był pięknym, mądrym psem. Nie mogę uwierzyć.

pamiętam, jak Garo przecierał szlaki dla pierwszych polskich szkolonych wilczaków i cały czas też pamiętam jak bodajże w Szczecinie na wystawie w 2000r. bawił się z Boltonem ... jeszcze wtedy się dogadywały ;) ... [*]

Ojj !! To ne mozne ??? Dla ceho ??? :cry::cry::cry:

Lucie a Eden severu :cry:

Nigdy nie poznałam Dragona, szkoda że nie było mi to dane. :wolf

[*][*][*]

Tulę mocno bo wiem co znaczy strata ukochanego futrzastego przyjaciela.

To prawda, że ostatnio zaniedbaliśmy rodzinę wilczastą ale jest mi niezmiernie miło że pamiętacie Garusia. Czytając Wasze wpisy bardzo sie wzruszyłem i przeleciały mi przed oczami wszystkie fantastyczne chwile które spędziłem z Wami w obecności mojego wilczaka. Wzięło mnie trochę na wspomnienia - przypomniałem sobie pierwszy kontakt z wilczakami na wystawie w Poznaniu w 1999 roku i moja rozmowę z Margo, wiedziałem od razu, ze chcę takiego psa i dzięki rodzeństwu Peronów, już w styczniu 2000 roku, Dragon trafił w moje ręce. Jeszcze wtedy nie wiedziałem, co sie wiąże z faktem posiadania wilczaka (sami wiecie ile trzeba pracy włożyć w ułożenie tych fantastycznych z jednej strony i niezależnych zwierząt). Pewnie niewielu z Was wie skąd wziął sie u mnie zapał do tresury i układania wilczaka - to zasługa Pawla oraz jego teorii, że wilczaków nie da się ułożyć, bo za dużo jest w nich pierwotnego instynktu wilka. Dla mnie to była woda na młyn – jak to się nie da jak się da!!! Wtedy właśnie się zaczęła wielka przygoda z tresurą i ku mojej satysfakcji udało mi się zdziałać z Garusiem bardzo wiele fajnych rzeczy, które zostaną mi w pamięci na całe moje życie a jak czytając Wasze wypowiedzi to i u Was – już zapomniałem jak Michaś prowadzał Garusia po wystawie ale również przypomniałem sobie jak Garus zaglądał do każdego napotkanego wózka w poszukiwaniu mego syna – zaglądał – hmmm, powinienem napisać, że wkładał łeb do wózka, ku przerażeniu każdego. Dziś Michał stwierdził z łzami w oczach – patrząc na padający śnieg – że go Garus w tym roku nie będzie ciągał na sankach. Można by tak bez końca mnożyć przykłady i wspomnienia o Dragonie, który ma swoje miejsce w moim sercu i wspomnieniach. Dziękuje Wam za pamięć i życzę z okazji świąt wiele szczęścia z Wilczakami i spełnienia ich i Waszych marzeń w Nowym 2009 Roku.