Agresja....
 

A ja odejde od Wufka - moze warto byloby skoncentrowac sie na samym slowie "AGRESJA".... 8) A raczej wyjasnieniem, czym dla Ciebie, dla mnie, czy dla Was jest agresja.... Bo problem jest interesujacy.... 8)

Zobacz jak rozne jest definiowanie agresji. Dla jednej osoby pies "agresywny" to juz taki, ktory bawi sie z wlascicielem lapiac jego reke w zeby (normalka u CzW, wiec to spowodowaloby, ze kazdy NORMALNY CzW powinien zostac uznany za agresywnego). Dla mnie nawet przewrocenie szczeniaka/psa na ziemie nie jest jeszcze agresja, ale czescia zwyczajnego zachowania stadnego, ktore u ludzi przybralo forme slow "DZIS DAJ MI SPOKOJ, BO NIE MAM HUMORU"....

A teraz troche definicji (wedlug wikipedii), bo roznica wiele wyjasnia... ;)

- w PSYCHOLOGII slowo "agresja" to okreslenie dzialania "mającego na celu spowodowanie szkody fizycznej lub psychicznej".

- w ETOLOGII to juz zalewie "zespół zachowań zmierzających do zmuszenia przeciwnika do odstąpienia od swoich zamiarów lub praw. (..) Agresja może stać się aktem fizycznej przemocy wobec przeciwnika (ofiary agresji) lub jedynie sygnalizacją możliwości dokonania takiego aktu."

Widzisz roznice. Wufek wedlug psychologii nie jest agresywny, ale wedlug etologii tak. Nawet suka karmiaca mlode, ktore stuknie szczeniaka, bo za wiele sobie pozwala okazuje pewne zachowanie agresywne... 8)

I tu pojawia sie problem z odbiorem... ;) Ja nie lubie slowa 'agresja' i wole je wlasnie w 'psychologicznym' wydaniu. Czyli agresywny osobnik to taki, ktory chce zrobic krzywde. Ale skoro mamy psy to moze powinnismy jednak uzywac tej drugiej... nawet jesli samo slowo budzi tak negatywne odczucia?

Ludzie oceniają według oceny ludzkiej, cywilizowanej, odcinającej się od tego co zwierzęce. Nie dam rady się zgodzić na określenie agresja dla dużej części zachowań z kręgu zainteresowania etologów, bo niesie ono ładunek emocjonalny pejoratywny i będzie sprzyjać rodzeniu nietolerancji wobec przejawów. O postępowaniu agresywnym trzeba mówić, bo wiedza, nawet jeśli ktoś zechce wiedzieć tylko tę część, która mu pasuje, niesie możliwość znajdowania rozwiązań. Mam na myśli rozwiązania długodystansowe a nie jednorazowe zapobieżenie danej sytuacji. To jak z uczeniem niepodejmowania kielbasy. Odwrócisz się i ... nie ma grzechu.
W przypadku agresji u psów jest tak samo. Nieskanalizowana agresja wybuchnie. A "niesprawiedliwość" psiego świata jest taka, że się obróci zawsze przeciw słabszemu lub stanie się coś gorszego w obronie.

Co racja to racja. A kolejnym przykladem jest dopisywanie do kazdego zachowania nie tylko agresji, ale tez zachowan dominacyjnych. Ostatnio slyszalam stwierdzenie, ze jak pies wywraca sie na plecy i nastawia brzuch do glaskania, to mnie dominuje, bo robie to co on chce. Moze przy kocie bym uwierzyla :)
W kazdym razie ludzie bardzo czesto do czegos czego nie rozumieja dopisuja etykietke agresja lub dominacja i sprawa jest zalatwiona. Maja proste wytlumaczenie i nie musza wiecej o tym myslec. Dobrym przykladem jest pies broniacy kosci - duzo ludzi twierdzi, ze jak pies warknie przy probie zabrania, to jest to dominacja. A to po prostu naturalny odruch, gdy pies nie ma do nas calkowitego zaufania....

sssmok ma rację. Sama jej opowiadałam o tym przykładzie z pokazaniem brzucha, że to bierna dominacja ze strony psa, bo go głaszczemy wtedy, gdy tego od nas wymaga. Dla mnie to przesada. Podobnie jest z agresją. Może nie mam autorytetu, ale wydaje mi się, że ludzie zbyt często przekładają zwierzęce zachowania na swoją 'ludzką logikę", a zwierzęta - choć na pewno podobne - mają trochę inne priorytety i ich realizację.

Nie możemy niestety próbować poznawać zwierząt inaczej niż przez nasze ludkzie oczy i kategorie. Dlatego, choć wszyscy się staramyuniknąć antropomorfizowania (czyli odnoszenia do ludzi), to na szczęście ta właśnie umiejętność daje nam szanse na dogłębniejsze poznanie i zrozumienie. Pod warunkiem, że obserwacje będą dokładne, pełne i rzetelne.

:lol: No tak. Czym wilczyca trąca wilka w nos...?
maria i wufi

Dla jednego warczący pies to już agresja pełną gębą, a przeciez warczenie to okazanie niezadowolenia, strachu, bólu itd. Całe szczęście, że pies warczy(ostrzega), bo gdyby odrazu gryzł to byłoby nie fajnie :twisted:

I z definicji agresji, które wstawiła Margo bardziej "podoba" mi się ta w ujęciu psychologicznym. To temat rzeka, np. czy agresją , można nazwać wyuczone świadomie lub nie zachowanie psa przypominające zachowania agresywne, który z natury jest łagodnym osobnikiem..?

Gdzies kiedys był fajny tekst o tym jak pies potrafi zrezygnowac z sygnałów ostrzegawczych, warczenia, marszczenia sie itp jeśli te sygnały skutecznie wytepimy. Wtedy jest niefajnie bo ostrzezenia brak. Ludzie na ogol lubia interpretowac spie sygnaly jako przejawy agresji - nawet jesli agresywne nie sa. Bo sa jedynie ostrzezeniami.

Nie wiem tez czy nazwalabym agresja proby mierzenia sie czy chocby zaznaczanie swojego okregu (w srodku np jest jedzenie). Jak do tej pory nikt nie skatagowal elementow psiego jezyka i czesto sie o ten brak potykamy.

To troche jak ze slawetna dominacja - najlatwiej wrzuic cos do jednego z dwoch worko : dominacja albo agresja. A to zdecydowanie za malo ;)

Czesto wspominam niejakiego Darka z okolic Gliwic, uczestnika dawnej listy krakowskiej o psach (Margo pewnie pamieta). Facet uczyl nas postrzegania "dystansu" i operowania nim.. ilez zachowan "agresywnych" wtedy znika to szok ;) ALe to chyba juz OT :P

Ja pamietam jak Jacek z Alterii opisywal odkrecanie goldena, któremy ludzie skutecznie wytlumaczyli, ze wszelkie proby komunikacji sa bezzsensowne. Jednym z elementow owego odkrecania bylo przywracanie warczenia. Na spacerze Jacek chwalil psa za warczenie na glaszczacego go przechodnia....
Pozdrawiam, J zdominowana przez Dewisie

http://www.flickr.com/groups/dogobse...7601891173844/
maria i wufi

Radochna jeszcze do niedawna była bardzo pozytywnie nastawiona do ludzi, a szczególnie do mężczyzn. Natomiast od jakiegoś czasu nie cierpi obcych facetów :roll: ! Gdy tylko widzi zbliżającego się mężczyznę, zaczyna warczeć, szczekać, stroszyć sierść i tak mocno się nakręca że bez naszej interwencji nie chce się uspokoić. Nie wiem skąd taka nagła zmiana w jej zachowaniu? Czyżby dojrzewanie ;) ? A może ktoś jej się pod naszą nieobecność bardzo dokuczył? Co o tym sądzicie?

A może weterynarz był facetem?

Mhm, tego co zna nie "atakuje", ale dzisiaj nie była miła dla nowego weta :p

Może ten co go "zna" to już wie, że nie ma szans, ale nowego można postraszyć :)
A tak poważnie to nie wiem, co Ci poradzić... Na pewno nie możesz tolerować takiego zachowania, ale co z tym dalej to nie wiem :(

gdybyś chciała się skonsultować z jakimś szkoleniowcem to polecam www.dorplant.pl

Faktycznie, jak napisała jefta- do szkoły, choćby po poradę w jaki sposób rozwiązać problem. Jeśłi tak ma tylko do weta- zachowanie może iść na karb stresu, skojarzeń- do odpracowania. Jeśli na ulicy- coś się dziewczynie poprzestawiało w główce, kto tu broni stada i decyduje o relacjach z mijanymi ludźmi:)

Nio nie tylko ma tak do weta, do wszystkich obcych i rzadko spotykanych facetów. I mam wrażenie, że problem pojawił się wtedy gdy Radośka na poważnie zachorowała. Trochę mnie to niepokoi. W ogóle przez chorobę prawie nie przebywa w terenie, poza domem, mam nadzieję że wszystko da się jeszcze nadrobić i odkręcić... Jak już tylko wyzdrowieje to zaczynamy socjalizację od nowa. Bardzo dobry pomysł, skontaktuje się nawet z naszą szkołą, mam nadzieję że pani Joanna coś doradzi :)