Hallo allemaal,
Door drukte (opstarten van eigen winkel) en onderstaand verhaal ben ik na lange tijd weer aanwezig op het forum, en ook van plan om weer actief te zijn
Ik wil jullie een verhaaltje vertellen over de kaakkracht van de TsW (uit eigen ondervinding)
Vorig jaar (augustus) had ik een weekje vakantie genomen. Ik ging met Timber een paar dagen naar mijn vader toe die op de camping in Winterswijk stond. Timber kan daar nl heerlijk rennen in de bossen en zwemmen in het meer. Dit kon hij wel gebruiken na alle vervelende dingen die hij de afgelopen tijd heeft moeten mee maken (o.a diagnose EPI)
Hij had het dan ook erg naar zijn zin. Hij begon weer te spelen, ging spontaan naar alle mensen toe om ze gedag te zeggen en het patsen naar andere honden was te verwaarlozen.
Wij hadden heerlijk in het bos gewandeld en gingen aan het water zitten bij mijn vader, oom en tante. Mijn oom wilde gaan zwemmen samen met Timber. Timber zo eigenwijs als dat hij groot is (voor de mensen die hem niet kennen, hij is groot, dus kun je nagaan hoe eigenwijs) wilde alleen met mij zwemmen.
Dus daar ging ik in mijn kleding het water in.....Na het zwemmen zaten wij heerlijk aan de waterkant te genieten van het zonnetje.
Mijn vader ging wat te drinken halen en voor Timber een kluif. Hier sloeg het "noodlot" toe
Hij lag heerlijk te kluiven en stomme ik wilde een stukje van zijn kluif pakken voor het ander hondje dat zo zielig lag te kijken.......
Normaal kijk ik altijd wat ik doe en is het geen enkel probleem om aan/bij/uit zijn bek wat te pakken. Nu door vermoeidheid en vakantie stemming zit ik aan die kluif en kijk niet wat ik doe was te druk aan het kletsen. Timber ligt met zijn kop de andere kant uit kluift heerlijk door en "PATS" mijn vingertopje tussen zijn kiezen
Nee, geen au want dat voelde ik al niet meer. Wel haalde ik mijn hand terug.......Vingertopje er voor 3/4 kwart eraf.........Mijn vinger leek voor hem wel een kroepoekje zou makkelijk ging die eraf.
Uiteindelijk met na 3x gezegd te hebben dat ik naar het ziekenhuis moest omdat mijn vingertopje eraf was drong dit tot mijn vader en oom door.
Ik met Timber naar de auto toe, hand omhoog in handdoek........ Hij heeft nog nooit zo mooi gevolgd
Hij voelde dat er wat aan de hand was en hield mij steeds in de gaten. Hij werd zelfs door 2 maltezers aangevallen, maar daar had hij geen oog voor.
Timber in de auto en naar het ziekenhuis (gelukkig 10 min verderop). Uiteindelijk na foto's maken e.d heeft de plastisch chirurg mijn vingertopje er weer opgezet met 2 pinnen van ongeveer 3cm en in het gips
De hele camping was in rep en roer.......was ik niet bang geworden voor mijn eigen hond......tja lijkt toch wel op n wolf en wat ging ik nu doen.....
Ik ben erg boos geworden op deze mensen en heb Timber met "hand en tand" verdedigd!
Hij was gewoon aan het kluiven. Hij had het niet eens door. Hij heeft niet uitgehaald naar mij of gegromd dus dit was mijn eigen stomme schuld en niet de zijne!!!
Uiteindelijk heb ik 6 weken in het gips met pennen rondgelopen en nog de nodige tijd bij de fysio gelopen voor revalidatie. Het gaat nu goed, beetje zielige vingertop, maar hij zit er nog aan en ik kan hem ook weer gebruiken. Al met al heel veel geluk gehad.
Moet zeggen dat ik er wel van geleerd heb hoor. Voortaan kijk ik goed als ik iets doe bij zijn gebit
en Timber die heeft nergens geen last van gehad.
Dit laat weer zien hoe groot de kaakkracht van een TsW is en je moet er toch niet aan denken wat er kan gebeuren als die echt boos worden?
Groetjes Yolanda