[Margo]

Regulamin kwalifikacji hodowlanej dla rasy DOBERMAN

Do przeprowadzenia kwalifikacji hodowlanej sędziego (sędziów), kierownika kwalifikacji i pozoranta powołuje Zarząd Klubu.
Kwalifikacje organizowane są z inicjatywy Klubu bądź na wniosek oddziałów (2 razy w roku bądź częściej, jeśli zajdzie taka potrzeba).
Do kwalifikacji hodowlanej można przedstawić dobermany, które wyhodowane zostały według zasad hodowlanych Związku Kynologicznego w Polsce i są wolne od dysplazji stawów biodrowych (prześwietlenie w kierunku dysplazji wykonane i opisane zgodnie z zasadami ZKwP). Przed przystąpieniem do kwalifikacji przewodnik powinien okazać rodowód psa, dyplom PT oraz dokument potwierdzający członkostwo właściciela psa w ZKwP.
Wynik kwalifikacji musi być podany tego dnia, w którym jest ona przeprowadzona. Dobermany z zagranicy mogą brać udział w kwalifikacji pod warunkiem spełnienia wymagań zgodnych z regulaminem hodowlanym ZKwP. Konieczna jest przynależność do Klubu (lub innej organizacji) należącej do FCI, a rodowód musi być uznany przez FCI.
Dolna granica wieku, w którym pies może przystąpić do kwalifikacji - 14 miesięcy. Psy, które nie uzyskały kwalifikacji, mogą być do niej dopuszczone ponownie po upływie 6 miesięcy. Psy, które nie otrzymały kwalifikacji po raz trzeci nie mogą już więcej próbować.

Przebieg kwalifikacji
1. Ocena eksterieru
2. Ocena psychiki - Podstawy wykluczenia są określone bliżej w opisie przebiegu kwalifikacji (klasyfikacja psychiki). Psy agresywne, tchórzliwe i niepewne są wykluczone z hodowli.
3. Ustalenie i ogłoszenie oceny - Jeżeli kwalifikacja odbywa się w przeddzień wystawy, na której sędziuje ten sam sędzia, a pies jest na niej wystawiany, wydaje się ocenę w dniu wystawy.

Do oceny najpierw doprowadza się psy, a później suki.
Ustalenia sędziego należy umieścić w protokóle i w rodowodzie. Protokół jest podpisywany przez sędziego i kierownika kwalifikacji, adnotacja w rodowodzie - przez sędziego.
Ocena sędziego odnośnie zarówno do eksterieru, jak i psychiki jest niepodważalna. Zastrzeżenia, co do formalnych uchybień muszą być przedłożone kierownikowi kwalifikacji w czasie imprezy. Jeżeli wyjaśnienie nie jest możliwe od razu, należy sprawę przedłożyć Zarządowi Klubu do rozstrzygnięcia.
Dopuszczenie do hodowli jest ważne do końca wieku hodowlanego, o ile później nie wyjdą na jaw ukryte wady wrodzone powodujące zakaz hodowli. Zakaz powinien być przedstawiony właścicielowi w pisemnym uzasadnieniu.

Psy będące własnością oceniającego sędziego lub członków jego rodziny, nie mogą brać udziału w kwalifikacji.

Po zakończeniu kwalifikacji, kierownik imprezy sporządza wymagane protokoły. Opis z kwalifikacji należy wręczyć właścicielowi lub przewodnikowi. (Wyjątek stanowi sytuacja, gdy kwalifikacja odbywa się w przeddzień wystawy - patrz pkt 3). Kopie opisów z odpowiednim zestawieniem należy w przeciągu 3 dni przesłać do Zarządu Klubu Dobermana i zarządu właściwego oddziału (w którym pies jest zarejestrowany). Sędzia również otrzymuje kopie opisów i kopię zestawienia.

Rozliczenia imprezy dokonuje kierownik kwalifikacji w oddziale organizującym imprezę. Zwrot kosztów i diety sędziego dokonuje się według ustaleń ogólnych.

Wytyczne do praktycznego przeprowadzenia kwalifikacji

Przed rozpoczęciem kwalifikacji sędzia objaśnia wszystkim biorącym w niej udział przewodnikom założenia i cel wymaganych ćwiczeń.
Należy pamiętać, że podczas całej imprezy pies nie może mieć założonej kolczatki. Na początku przewodnik ze swoim psem melduje się u sędziego. Kierownik kwalifikacji przeprowadza na podstawie przedłożonego rodowodu identyfikację psa (tatuaż).
Sędzia w rozmowie z przewodnikiem zasięga informacji o wychowaniu, sposobie chowu, ewentualnej zmianie właściciela i wpływu otoczenia na przedstawionego psa. Ocena budowy dokonywana jest na podstawie ustaleń, co do sędziowania wg wzorca rasy. Należy zwracać szczególną uwagę na wady wpływające na użytkowość, takie jak: słaba kufa, długi, miękki grzbiet, błędy w ustawieniu przednich i tylnych kończyn, wadliwy aparat ruchu. Odstępstwo od granic wzrostu określonych we wzorcu do 2 cm należy uwzględnić jako obniżające wartość anatomiczną. Większe odchylenia powodują wykluczenie z hodowli. Psy z błędami uzębienia, przodozgryzem, zgryzem cęgowym, tyłozgryzem, brakami w uzębieniu w odniesieniu do schematu zębowego oraz anomaliami są niehodowlane.
Zachowanie psa podczas badania zębów jest istotne dla oceny (wskazówka, co do wad psychiki).
Należy uwzględniać wymagania wzorca i ustalenia.
- Najniższa ocena dla psów - doskonała
- Najniższa ocena dla suk - bardzo dobra.

Po ocenie budowy, na polecenie sędziego, pies jest prowadzony po terenie egzaminu przez przewodnika przy nodze, przy możliwie luźnej smyczy, na trasie ok. 300 kroków, przy różnych zmianach kierunków. W tym czasie napotyka na 4 do 6 osób stojących lub poruszających się w różnych miejscach terenu. Na koniec osoby te zbierają się w grupę. Nie powinno się stosować schematycznego ustalenia grupy. Sędzia powinien stosować różne warianty, np. poruszanie się grupy w kierunku psa lub przeprowadzanie psa przez grupę - z zachowaniem odpowiednich odstępów. W zachowaniu grupy ważne jest, by stworzone były naturalne sytuacje z życia codziennego (podanie ręki, upuszczenie przedmiotu, otworzenie parasola, itp.).
Przy przeprowadzaniu tego ćwiczenia należy pamiętać, że nie wolno w żadnym wypadku stworzyć wrażenia, że zagraża się psu. Ustala się tu wyłącznie pewność siebie, nieustraszoność, temperament, układność i próg pobudliwości.
Na koniec przewodnik z psem udaje się, na polecenie sędziego, do wskazanego miejsca, gdzie go przywiązuje (nie stosując przymusu w postaci np. hasła "waruj") i znika z pola widzenia psa.
Gdy pies prowadzony jest do miejsca zostawienia oddaje się 2 strzały (kal. 6 mm) z odległości minimum 15 kroków. Psy bojące się strzału są niehodowlane. Wrażliwość przy strzale należy wyraźnie odróżnić od bojaźni.
Miejsce pozostawienia przywiązanego psa musi być dostępne ze wszystkich stron (odpowiedni odstęp od płotów, murów itp.). Czas pozostawienia wynosi ok. 5 minut. Sędzia porusza się wokół i obok psa w odległości 5-8 kroków, która zmniejsza się do 2-3 kroków, bez stwarzania zagrożenia dla psa. Zatrzymuje się przed lub obok psa i upuszcza zeszyt lub coś podobnego.
Na zachowanie psa bez przewodnika należy zwracać szczególną uwagę.
Na koniec przewodnik zabiera psa i opuszcza teren.

Pozorant udaje się do wskazanej przez sędziego kryjówki.
1. Sędzia poleca przewodnikowi by szedł z psem we wskazanym kierunku. Pies jest prowadzony na smyczy. Na znak sędziego pozorant z kryjówki atakuje przewodnika od przodu. Pies powinien wykazać cechy obrończe, by ochronić przewodnika. Pozorant może zagrozić psu dopiero wtedy, gdy ten zacznie walczyć. Zagrożenie psa stwarzane jest głosem i fizycznie, lecz bez uderzeń pałką. Pozorant kończy atak na znak sędziego.
2. W dalszej części pozorant oddala się na odległość około 50 kroków. Przewodnik trzyma psa za obrożę i na komendę wysyła. Pozorant ucieka, ale na znak sędziego atakuje psa, gdy ten znalazł się już w odległości 8-10 kroków. Pozorant stwarza zagrożenie psu, jednakże pies nie może być uderzony. Przewodnikowi wolno dopingować psa głosem. Na polecenie sędziego pozorant zatrzymuje się. Przewodnik udaje się do psa, zapina go na smycz i odmeldowuje się u sędziego.

Wyjaśnienia do pkt. 1
Jest konieczne, by pozorant był w pełnym ubraniu ochronnym (spodnie i bluza). Pałka nie może być zbyt miękka. Kryjówka musi być koniecznie zmieniana, by psy nie zostały przyzwyczajone do ćwiczeń schematycznych.
Jako kryjówki należy wykorzystywać rogi murów, wnęki, grupy krzaków lub drzew. Pozorant pracuje tylko na polecenie sędziego tzn. atak i koniec walki określa sędzia. Atak przeprowadza się od przodu i na przewodnika, nie na psa. Jeżeli pies podejmie walkę, pozorant skierowuje się na psa, stwarzając zagrożenie głosem i fizycznie. Pałka służy wyłącznie do grożenia, a w żadnym wypadku nie do uderzania psa.

Wyjaśnienia do pkt. 2
Pozorant musi koniecznie oddalić się na 50 kroków. Sędzia daje znak, kiedy ma się odwrócić i zaatakować psa, też tylko fizycznie i głosem. Pałka służy tylko do grożenia. Przewodnik może podniecać psa.

Klasyfikacja psychiki
Klasyfikacje dzieli się na:
- 1A
- 1B
- 1C
- wycofany
- niehodowlany

1A - psy, które w ogólnym obrazie są bez zarzutu. Do 1A może być zaliczony pies, który w walce, jak i w spokoju sprawia niewątpliwie wrażenie pewnego (m.in. w realizacji punktu 2 chwyta pewnie rękaw).

1B - psy, których obraz psychiki mieści się jeszcze w założeniach wzorca. Do 1B może być zakwalifikowany pies, który w spokoju zachowuje się poprawnie i wykazuje popęd obrony i walki (m.in. w realizacji punktu 2 oszczekuje i osacza pozoranta).

1C - psy, których obraz psychiki mieści się jeszcze w zasadzie w założeniach wzorca. Do 1C może być zakwalifikowany pies, który w spokoju zachowuje się poprawnie. W realizacji punktu 2 nie wykazuje lęku przed pozorantem, ale też nie podejmuje walki, nie oszczekuje, nie osacza pozoranta.

wycofane - psy budzące swoim zachowaniem wątpliwości, co do pożądanej pewności psychiki i przydatności hodowlanej muszą być wycofane. Taki pies nie może przed upływem 6 miesięcy być przedstawiony innemu sędziemu. Jeden pies może być wycofany tylko 2 razy.

niehodowlane - nie mogą być hodowlane psy agresywne, bojaźliwe, nerwowe, tchórzliwe.

Ustalenia ze sprawozdania z kwalifikacji hodowlanej są nanoszone do rodowodu psa.


Przy opracowaniu Regulaminu zostały uwzględnione wymogi niemieckiej kwalifikacji hodowlanej dla rasy doberman (ZTP) oraz regulaminu testów psychicznych opracowanego przez Główną Komisję Szkolenia Psów ZKwP.