Na początku witam serdecznie wszystkich bom nowa
Piszę w tym temacie bo właśnie nie wtyrzymałam tęsknoty za psem (w kwietniu odeszła moja suńka ON) i zdecydowałam się na husky choć jeszcze do września stałam twardo przy wilczaku, no ale...trafił do mnie 4 letni Piryt, rudo-biały haszczak "kanapowiec", jego poprzedni własciciele wyjeżdżaja do stanow i musieli psa oddać. ja się bardzo cieszę choć miałam stracha trochę, w końcu to dorosły pies, nie wiadomo czy się przystosuje itd. ale jest dobrze, super nawet. jest u mnie juz 3 miesiąc, charakterek ma nieprzeciętny, pomysłowościa i sprytem nie ustępuje wilczakom, kanapowiec juz z niego nie taki straszny bo od razu zamieniłam kolcztkę na obrożę i krótką smycz na dłuższą + 10m linkę na wypady do lasu czasem go puszczam ale jak teren jest czysty, nie ma psów, ludzi. generalnie wraca jak go wołam ale nigdy nie wiadomo co mu głowy wpadnie), szelek ten pies na oczy nie widział ale juz zamówiłam i mam nadzieję że obudzi się w nim zew zaprzęgowca
Jednak wilczaki są nadal najbliższe memu sercu jako rasa, napewno kiedyś się zdecyduję na wilczaka, narazie mam trening bo przecież husky do tzw. łatwych psów nie należą, trochę wilczych cech w nich siedzi, psy pierwotne jakby nie patrzeć
szkoda mi trochę jedej rzeczy, otóż Piryt nie wyje
nie umie, gada owszem, ale wyć nie chce, nawet jak mu puszczałam wilcze zawodzenie w ogóle sie nie zainteresował tylko polazł do kuchni
ale i tak kocham go okropecznie, za to że jest taki nieprzeciętny za jego indywidualizm, spryt, kombinatorstwo, zapał do biegania i pracy, za to że mnie zaakceptował, za to jaki jest piękny i za tojego wilcze, choć niebieskie spojrzenie.
Pozdrawiam wszystkich zimowo, sorki że się tak rozpisałam
