Hallo,
Mijke hier mijn verhaal:
Vanuit Antwerpen naar Samorin was het 1250km. Op de heenreis heb ik VIJF uur in de file gestaan omdat de duitsers op donderdag namiddag massaal weg reden om hun lang weekend te vieren. 3 october is voor hen een feestdag. Ik had mijn Opel Zafira omgevormd tot mobilhome zodat ik geen dure overnachtingen hoefde te betalen.
Fanny was voordien altijd wagenziek maar tot mijn verbazing heeft ze zich nu voortreffelijk gedragen. De eerste nacht heeft ze wel laten zien dat ze een twh is want terwijl ik sliep heeft ze mijn reserve fiets zadel in 1000 stukjes gebeten. Reservezadel? Inderdaad, ik had voor mijn fiets bijna alles reserve bij: wiel, buiten en binnen band, spaken,enz.. Je zult maar in Slowakije staan met een defecte fiets. Ga maar eens een fietsenwinkel zoeken ..
Dus op zaterdag ochtend 07.00u was het bijeenkomst op de parking van een hotel. De stambomen,paspoorten en werkboekjes werden afgegeven en iets na 08.00 is de eerste vertrokken. Die de 70 of 100km gingen doen mochten als eersten weg. Fanny en ik vertokken om 08.34u voor de 40 km of officieel SVP 1.
Die ochtend was het maar 6 à 8 graden, koude regen viel veelvuldig uit de lucht en er was windkracht 5 à 6 beaufort. De weg verliep 20km heen en weer op de dijk naast de Donau die daar heel breed is. Hetgeen wel een mooi panorama gaf.
Iedereen was goed en warm aangekleed behalve ik. Ik was toch mijn regenbroek vergeten zeker! Ik had dus keuze tussen een jeansbroek of een korte broek. Het laatste dus.
Omdat ik zeker moest zijn dat Fanny die 40 km aankon (om die verre reis te maken), had ik natuurlijk getraind met haar. Daardoor wist ik dat Fanny een diesel is die pas na 15 à 20 de turbo opzet.
De eerste 20km waren wind mee en Fanny liep in plaats van de gebruikelijk 12 à 13 km/u nu toch al 14. Mijn vingers waren al bevrozen na 5 km. (geen handschoenen aan) . Na 10km had ik al honger want ik had meer aan het eten van Fanny dan aan mezelf gedacht.
Na het keerpunt was het dus zeer felle wind tegen. Tijdens de eerste 20 km had ik al de terugkomers zien afzien, zwoegen om vooruit te komen. Omdat ik wist dat Fanny's turbo aansloeg heb ik een kleiner verzet genomen en gaan "vlammen". Als een echte Flandrien door weer en wind. Mijn benen ontploften bijna maar we gingen wel tegen 16/u vooruit. Fanny volgde alsof het niets was. Wat eigenlijk een nadeel was is een voordeel geworden: ze loopt nooit voor mijn trapas en omdat de wind van links voor kwam , zat Fanny rechts achter mij volledig uit de wind.
Op de terug weg heb ik een 5 tal honden voorbij gestoken. Het waren soms niet de honden maar wel de baasjes die gewoon van de fiets afstapten omdat ze niet meer konden. Zo zwaar was het.
Het gevoel was enorm, je wordt echt een team met je twh. Telkens als je in de verte iemand zag fietsen gingen we samen op jacht....
Fanny heeft zich fantastisch geweerd. Op training had ze de 40 km al in 3u05 gelopen maar deze 2u51 in dit soort weer zijn om nooit meer te vergeten. Fanny is klein en fijn maar ze heeft nu laten zien dat ze .... aan haar lijf heeft. En daar ben ik fier op. De Slowaken staken hun duim omhoog hetgeen mij enorm plezier deed.
Na de proef werd er door iedereen in de bar van het hotel een warme maaltijd of drank besteld. Het diploma werd uitgedeeld.
De gesprekken die ik gehad heb met Slowaken,Duitsers, Fransen,Litouwers, Polen waren heel interessant.
Ik heb zeer mooie honden gezien.
Ik raad het iedereen aan om na degelijke training het ook eens te proberen. In Slowakije is het nog altijd verplicht om dit brevet te hebben alvorens te mogen fokken.
Enkele uren na de proef ben ik naar huis vertrokken en zondag 11.00u was ik terug thuis.
Het was zeer vermoeiend maar absoluut de moeite waard.
Patrick
ps: op de UV ben ik er ook met Fanny en Heron.
|