Tinka miała inny patent na (nie)pobieranie krwi - nie wierzgała, ale zaciskała naczynia i nie "dawała" ani kropelki. Uprzedzaliśmy o tym każdego kolejnego weta, ale żaden nie wierzył dopóki sam się nie przekonał
Nasze wetki znalazły na nią sposób: jedna trzymała na widoku rezydenta lecznicy, kotka Jędrusia, Leszek trzymał Szarą, ja kucając przed nią skaramiałam ją smakołykami (na szczęście była łasuchem), a druga weta zachodziła ją od tyłu i zanim się sucz zorientowała - udawało się czasem trochę krwi utoczyć z tylnej łapki. A i tak na wynikach była czasem adnotacja "za mało materiału".
