En hier dan een reactie met wat ervaringen van een eigenaar van een weer veel oudere TsW.
Alle voorgaande reacties zijn heel herkenbaar voor me. Behalve het "krijsen bij alleen zijn", maar dat komt omdat er hier altijd al meerdere doggy's in huis waren. Maar bij alle tijdelijke opvang van herplaatsers hier, maakte dat dus ook geen moer uit!
Maar bij oudere TsW's in volgende leeftijdfases kom je weer voor nieuwe valkuilen en verrassingen te staan!:
En dat kunnen dus zowel positieve als negatieve (in onze mensen ogen) zijn
Het monster sloopt nooit meer iets, zelfs niet als ze ff alleen los in deauto zit. Dus "los" meenemen in een vreemde auto lijkt normale optie. Behalve dan als je net ff wat af moet geven op een trainingsveld... Blijken er 4 autogordels vakkundig gesloopt.
Tuinfeestjes met veel gasten, geen probleem zolang er iemand op het eten op de tafels let. Kids lagen dus als haviken op de loer.
Opgeblazen ballonnen werden tijdens de voorbereiding gejat, om lekker te laten knallen. Maar een correctie was voldoende om ook dit te stoppen.
Tsja maar tijdens het feest verslapt dan de aandacht.... en in ene gaat dan je TsW "los" voor dr eigen feestje
Al springend worden alle ballonnen kapot geknald. Alle bezoekers eerst schrikken en dan vet lachen! Maar uitgekookt als een TsW is, hangen de laatste toevallig net boven de tafel met eten! En ja hoor... je moet dan springen en komt "toevallig" boven de tafel met eten terecht... en landt met je poten in een salade en het is toch zonde om die dan te laten staan..........
Tsja... op zo'n moment kom je dan als eigenaar buiten ziet iedereen giga lachen....en krijg je nagenoeg een gebrek als je het doggy van je zo ziet schransen boven op een tafel! (maar eigenlijk nog meer van het support wat ze krijgt van alle aanwezigen!)
Je "welopgevoede" TsW is gewend om rustig aan ketting op je te wachten op de meest bijzondere plekken in binnen en buitenland en negeert dan andere doggy's en is vriendelijk naar voorbijgangers. Dan ligt ze een keer op een voorbereiding bijeenkomst voor een bonitatie te wachten. Komt er een niets vermoedend vriendelijk teefje aangelijnd voorbij wandelen. Klapt dat kreng van je er gelijk bovenop.
Je krijgt zoveel vertrouwen in je doggy, dat ze niet meer in een bench zit als je weg bent. Dan is ze drachtig, molt de deur van je geïntegreerde koelkast deur omdat ze denkt dat ze te weinig te eten krijgt. En ja dat "zelfbelonend gedrag" levert haar een lekker volle maag op! Een krukje voor de koelkast deur bleek genoeg om haar voor weken van deze strakke actie af te houden.
Maar ja als je dan uit slordigheid een nachtje dat krukje vergeet.... is je koelkast leeg, heeft dat weer getrickerd tot leeghalen van vuilnisbak...
en ja dan loop je 's morgens tot aan je enkels door voor haar niet vreetbare resten van dit feest!
Maar aan de andere kant ook:
Altijd is je hond sociaal en super vriendelijk naar bezoekers. Onprettige personen worden standaard genegeerd. Maar dan ineens komt er iemand op bezoek waar tegen gegromd wordt. Tijdens het bezoek zit je doggy ineens tegen je aangeplakt (totaal onvoorstelbare ervaring voor me) Als deze (overigens vriendelijke bezoeker) naar de wc gaat wordt er weer heftig gegromd en geborsteld en probeert je doggy mee te gaan..
Het was totaal onbegrijpelijk en onherkenbaar gedrag voor me. Totdat 4 mnd later bleek dat deze bezoeker ons een super smerig kunstje had geflikt en dus met z’n vriendelijke gedrag totaal niet te vertrouwen was!
Je doggy vangt, natuurlijk net op het moment dat Rijkswaterstaat langs vaart, een opvliegende fazant, je brult gelijk (eigenlijk zonder enig vertrouwen) "los". en ze laat het vliegen en komt netjes gewoon voorzitten. en vanaf de boot hoor je per megafoon, dat dit pas "klasse africhting" is
Door je ietwat bijzondere “way of life”is je TsW doggy ook een soort allemans vriend voor mensen geworden. Na een giga lange auto rit ben je zo munt dat je tijdens een stop op een P besluit daar even te pitten. Met je slaapzak duik je neer naast de auto en je TsW vindt dit onverwacht samen slapen meer dan super en plet je haast in het “gezellig samen liggen”.
In de loop vd nacht hoor je vaag tig auto’s stoppen en vertrekken en je voelt aan het lijntje dat je doggy alert is. En ineens is er ineens echt heel diep zwaar gegrom en ben je klaar wakker. Blijkt er een “vaag” figuur om je heen te lopen en als die ziet dat je wakker wordt een gesprekje aan te willen gaan. Maar gezien het gedrag van mn anders altijd zo sociale doggy naar mensen leek me dat geen goede optie!
Een ouder kind van je heeft ineens met extreem heftige zaken in het leven te dealen. Hij komt weer ff paar dagen thuis wonen en je doggy is niet van hem weg te slaan. Nog nooit heeft die hond met iemand in bed geslapen, maar ’s avonds gaat ze ineens uit een bizarre vanzelfsprekendheid mee naar de slaapkamer. Wacht totdat je kind in bed ligt en duikt er dan gewoon lekker naast.
Kortom met de “handicaps” van dit ras leer je in de loopder tijd leven.
En het makkelijkste is als het je eigen “way of life” wordt! Maar altijd zullen deze zeer sensitieve en vindingrijke honden je blijven en kunnen verrassen! En dat is iets waar ik me soms aan erger maar eigenlijk nog veel meer dagelijks van geniet!