[loco]

De nieuwe overburen,een echtpaar op leeftijd, schijnen veel om elkaar te geven,om niet te zeggen dat ze niet van elkaar af kunnen blijven.
Elke keer bij het thuiskomen is het prijs.
Nog voor ze goed en wel binnen zijn, staat die man die vrouw al onder de rokken te graaien,in het volle zicht van de straat.
Op een dag worden ze door 1 van de buren er op aangesproken.
Of ze voortaan het fatsoen op zouden kunnen brengen,om hun lusten binnenshuis op elkaar te vieren,in plaats van in het openbaar,onder de ogen van de buurtkinderen.
´O maar dat ziet u helemaal verkeerd', zegt die man.
'Het is niet wat het lijkt.'
'O nee? Wat is het dan wel?'
'Dat zal ik u zeggen. Mijn vrouw heeft een houten been, met vlak boven de knie een spijker.
En daar hangt onze huissleutel aan!'