Quote:
|
Zajęcia były takie sobie, a efekt - Atka pracuje tylko za smaczki.
|
Pracuje czy się słucha? Bo to często dwie różne rzeczy. Wielokrotnie i do znudzenia dyskutowałam z ludźmi, którzy tłumaczyli mi - czasami cierpliwie, czasami mniej grzecznie - że dorosły, duży pies ma wykonywać wszystkie moje polecenia, bo tak! Bo ja mu każę! Pan na Polu swego czasu uświadomił mnie, że bardzo źle robię, ponieważ karmię Baaja wyłącznie na spacerach. Pies wtedy ćwiczył bardzo dużo i wychodziło tak, że z dziennej porcji w misce lądowało pół kubka - pan kompletnie nie rozumiał, o co mi chodzi, a ja machnęłam na niego ręką. Tak samo zresztą, jak na rady ludzi, którzy nigdy Baaja nie widzieli nawet, ale mają tysiąc pomysłów na to, co z nim zrobić i dlaczego. I żeby to były propozycje - nie to były niemal rozkazy... Nieistotne.
W każdym razie Baaj do tej pory, a jest prawie dwulatkiem, pracuje za nagrody. Różnica polega na tym, że mały Baaj widział nagrodę w dłoni, duży nie wie, kiedy ją dostanie i czy zawsze będzie to jedzenie, ale punktujemy każdą dobrze wykonaną rzecz. Z dużym naciskiem na odwołanie. Pilnujemy, żeby mieć chociaż pięć granulek karmy w kieszeni na wypadek, gdyby zdarzyło się coś trudnego, coś, co go z jakiegoś powodu przerasta, ale są rzeczy, które musi wykonać już i bez szemrania. Nie wiem, czy napisałam to jasno, bo najprościej pokazać to na spacerze, a nie pisząc, ale osobiście nie widzę niczego złego w pracy za nagrody.
Takie czy inne. Aczkolwiek rozumiem, że są psy nie podejmujące smaków i są ludzie, którzy maja kompletnie inne spojrzenie na temat pracy i posłuszeństwa.
Ja klikera używam również w mrozy, ale nawet ja czasem wymiękam. Tyle dobrego, że Baaj nauczył się podejmować smakołyki delikatnie - skutkuje to na mnie, Michale i znajomej, która go tego nauczyła, ale jest błogosławieństwem.