Het is zeker de tijd om eens lekker te stinken....
Vorige week vrijdag liet ik Yara even lekker uitrennen met een aantal andere honden, die ze goed kent. Meestal gaan ze dan even zwemmen, dit keer ook dus.
Ze zwom het slootje over en kwam terecht op een vers bemest weiland. Niets lekkerder dan dat
zo lijkt het. Het was werkelijk of ze in de zevende hemel was
Ze nam een duik in de verse stront, kwam overeind en voor zover een hond dat kan, zwijmelde ze erbij en dook opnieuw erin, stond weer op en dook er weer in, stond weer op en ........enz enz
Dat duurde ongeveer 1 kwartier
Ze had letterlijk stront in haar oren
en was zo van de wereld door het aroma, dat ze zelfs niet hoorde dat ik "eten" riep. Iedereen die haar kent, weet hoe Yara is als het om eten gaat.
Eenmaal thuis, heb ik een emmer water met lauwwarm hondensop gemaakt en met een oude washand haar ingesopt. De wasbeurt vond ze niet zo fijn, ze probeerde iedere keer te voorkomen dat ik ook maar iets van haar stinkende "odeur de fleur" weg zou nemen.
Dit was de eerste wasbeurt ooit. Hopelijk de laatste.....
En we moesten de dag erna naar de Achterhoek op visite met een enigszins geurende hond
