Właśnie wróciliśmy z Ispiny, bo zostaliśmy troszkę dłużej, aby poćwiczyć na spokojnie zdobyte na warsztatach umiejętności... Było super!
Na seminarium poznaliśmy masę ćwiczeń i technik jak rozwijać psi węch, jak uczyć psa specyficznych komend, jak unikać podstawowych błędów i jak go .... bardzo zmęczyć. Była mowa o różnych rodzajach pracy węchowej, dostaliśmy znakomite materiały, a wszystko odbywało się w atmosferze luzu, bez głoszenia jedynie słusznych dogmatów, raczej w oparciu o zdrowy rozsądek i przy zachęcaniu do wykorzystania naturalnych instynktów zwierzaka. Przekonaliśmy się, że tropienie dla psa, nawet zupełnie początkującego, a zwłaszcza dla wilczaka jest zajęciem zupełnie naturalnym... jak oddychanie, czy zabawa. Na powtarzające się pytanie czy można motywować psa poprzez rozkładanie na śladzie "smakoluków" (tak Inki mówi na smaczki) Inki odpowiadała - możesz kłaść, tylko po co, skoro bez nich pies też będzie tropił.
Kluczem do sukcesu jest nabranie do psiury zaufania... Widok psa, który pierwszy raz wchodzi na ślad i wie co ma robić naprawdę robi wrażenie!
Przekonaliśmy się, że Lorka ma serce i smykałkę do tropienia i szukania ludzi (dwie zupełnie różne umiejętności!), ale szukanie przedmiotów nie budzi w niej większych emocji. Nie miała żadnych problemów z motywacją, wręcz odwrotnie, musieliśmy tłumaczyć młodej za pomocą pasztetu, że ślad się czasem kończy....
Teraz kilka osób (w tym właścicieli psich szkół) zastanawia się co dalej, tzn gdzie i jak organizować dalsze warsztaty.... myślę, że warto, bo to ogromna frajda dla psów, ludzi i świetna zabawa na świeżym powietrzu.
Jeśli miałabym jakieś uwagi to radę, żeby ćwiczyć w małych grupach (max 2-4 psy) Nie ma nic bardziej frustrującego dla wilczaka niż czekanie w kolejce do węszenia
Beata wielkie dzięki za pomoc wszelaką i wsparcie techniczne i duchowe, fajnie było w ekipie być z kimś kto ma i rozumie wilczaka!