[Arnolda]

Dank voor alle lieve berichten en bemoedigende woorden na het verlies van onze Duitse Herder Tiësto. Pas anderhalf jaar jong was hij.

Tiësto en zijn zusje Tschinta heb ik bij de fokker meegenomen toen zij 5 weken jong waren en letterlijk dood lagen te gaan. Klein, mager en levenloos heb ik ze mee naar huis genomen.
Iedere dag ben ik met ze naar de dierenarts gegaan waar bleek dat zij besmet waren met de Giardia bacterie. Een ernstige, snel vermenigvuldigende, maag- en darm bacterie.
Deze bacterie heerst bij hun fokker die tevens Tsjechen fokt.
Giardia wordt overgedragen van de ene hond naar de andere, door drinkwater en ontlasting. Ook hygiënische omstandigheden spelen hierbij een rol.

Na een paar dagen was Tiësto zo verzwakt dat hij moeite met ademhalen kreeg. In allerijl heb ik hem weer naar de dierenarts gebracht. Daar lag hij op de behandeltafel, een klein zielig hoopje. We gaven geen dubbeltje meer voor hem.
Ik moest er rekening mee houden dat hij het niet zou redden. De dierenartsen hebben zijn ingewanden gespoeld en hem aan het infuus gelegd.

Wonder boven wonder knapte hij op en mocht weer mee naar huis. Het was een zakje vel met rammelende botjes erin maar wel pupje met vechtlust.
Eten ging bij beide pups moeizaam. Met speciaal voer hield ik ze aan de praat en kregen ze net genoeg binnen. Het eerste jaar hebben ze veel medicijnen gehad, Metrazol, Panacure en Stormogyl. Gevochten hebben ze en de energie die ze hadden hebben ze hard nodig gehad om te overleven.

Tiësto bleef achter in ontwikkeling. Afgelopen week werd duidelijk dat de gevolgen van zijn slechte start fataal waren. Zijn spier- en botontwikkeling hadden een klap gekregen. Aan de ene zijde was zijn heupkom volledig weg en aan de andere zijde gedeeltelijk weg en gevuld met arthrose. Met zijn voorpoten begon hij steeds vaker te hinken. Het beest leed pijn en kans op verbetering was er absoluut niet.
Samen met de dierenarts hebben we besloten om hem in te laten slapen.
Een ontzettend moeilijke beslissing. Tiësto was een knokker maar we hebben verloren.

Nu het volgende:
Het zusje Tschinta is hier nu anderhalf jaar in huis. Ook haar hebben we er bovenop geholpen en ook zij heeft achterstand. De fokker heeft meerdere maken toegezegd dat wij Tschinta mogen houden omdat hij geen plek voor haar heeft in zijn kennel, die overbevolkt is.
Daarbij zijn honden die eenmaal besmet zijn geweest met Giardia, heel erg ontvankelijk voor deze bacterie.

Na een privé conflict eist de fokker Tschinta weer terug zodat zij als fokteef ingezet kan gaan worden. Hij heeft een advocaat op de zaak gezet en ik kan een rechtzaak tegemoet zien.
Tschinta zal ik niet afgeven. Als ze bij de fokker was gebleven had zij het niet overleefd.
Ze hoort bij ons, is een deel van de roedel en we houden veel van haar.
Ook voor haar hebben we gevochten en dat blijf ik doen……..

Wordt vervolgd…..