Z naszych doświadczeń...
Szczeniak wilczaka jest rzeczywiście okropnie upierdliwy(*)....
Dorosły wilczak jest w stanie błyskawicznie go "ustawić do pionu" -rozmawiają tym samym językiem -Laila mruknie, a Ozzy spasowuje.
Ale inne rasy mogą mieć z tym "problem". U nas suka owczarka niemieckiego -pokłady cierpliwości i tolerancji -właśnie ma na końcówce wytrzymałość i doszło już do kilku pyskówek na serio. Dorosła suka wilczarza -z natury chodzący spokój /trzeba nieźle się starać, by wilczarza zdenerwować/ -wielokrotnie już odpysknęła /i capnęła/, a nastoletni pół-labrador Ozziego nie znosi.... może to zazdrość o jajka albo zmiany "starcze" albo sprawa większej michy -cholera wie /chociaż Rumpel ma kompleks jajek -atakuje każdego psa, który takowe posiada.... w odróżnieniu od niego....../, ale skutek jest taki, że teraz Ozzi szuka z nim zwady....
...
(*)-ta upierdliwość jest zrozumiała, bo on chce się tylko bawić. A że robi to specyficznie, to inna sprawa.... I to też, że tak to ujmę, jego "dziedzictwo" -wilczak to zwierzę wytrzymalsze od innych ras i pozostaje nam to przyjąć "z dobrodziejstwem inwentarza"
-w zabawie też: inne psy już rezygnują, a ten się dopiero rozkręca....
...
Ja bardzo lubię ten "wachlarz" dźwięków u wilczaka... ma niezłe możliwości:
od ciszy do jodłowania /dla mnie to wyższy stopień wycia, bo wchodzi w w piękne modulacje./