Dit bericht is verzonden naar
www.werkhondenherplaatsing.nl
en misschien ook leuk te lezen voor wolfdog
,
hieruit blijkt dat een herplaatser OOK een nieuwe kans verdiend
Update Mara Mail van 15 Januari 2007.
Lieve lezers en lezeressen!
Hier dan eindelijk weer een e-mail van mij. Sorry, dat ik niet eerder heb geschreven maar ik heb weer een enerverende tijd achter de rug!
Mijn nieuwe jaar begon goed maar het had slecht af kunnen lopen. Eerst zal ik wat vertellen over de kerst en oud & nieuw! Zoals u weet ben ik tegenwoordig altijd met mijn nieuwe vriendje Wolf in huis. Met kerst werd ook dit huis versierd met leuke interessante spullen. Er was hier geen kerstboom maar wel een grote kerstman die ik samen met Wolf uitvoerig mocht besnuffelen. Het vrouwtje heeft hier een salontafel die elk seizoen veranderd en zo ook met kerst. Normaal gesproken zitten er kippenveren in en die werden nu vervangen door kerstspulletjes. Het vrouwtje verstopte de veren in een mooie kersttas die ze netjes bij de kerstman parkeerde. We lieten het voor wat het was en taalden er het hele weekend niet naar maar toen de baasjes er dinsdag niet waren zijn we toch op onderzoek uit gegaan. We wilden weten of tussen al die veren ook een echte kip schuil ging. Dus, handig als ik ben en zonder de kerstman te beschadigen want dat zou natuurlijk zonde zijn wist ik de tas te bemachtigen. Ik kan je vertellen dat het een waar verenfestijn was, echt overal vlogen de veren in de huiskamer rond maar de kip was gevlogen! Helaas hebben we de tas gesloopt maar dat vond het vrouwtje bij nader inzien niet eens zo erg. Ze moest wel lachen om ons want we hadden de veren nog in onze bek toen ze van haar werk thuis kwam. We waren even bang dat we straf zouden krijgen maar nee hoor we kregen gewoon een aai over onze bol en een dikke knuffel. De tas werd weg gegooid en de veren werden veilig opgeborgen. Einde kerst verhaal.
De oude & nieuw verliep goed, geen geblaf en we waren niet bang voor grote of kleine knallen. Achter het glas hebben we nog even gekeken naar het vuurwerk maar ik snap tot op de dag van vandaag niet wat mensen bezield om zulk werk de lucht in te knallen. Zonde van al dat geld, daar kunnen ze toch beter een stevige kluif voor ons voor kopen. Nou Wolf en ik hebben die kluif gehad en we waren heel de avond er zoet mee, dus veel tijd om ons druk te maken wat er allemaal buiten gebeurde hadden we dus niet.
In het nieuwe jaar moest Wolf zijn jaarlijkse inenting hebben en mijn baasjes hadden besloten ook mij mee te nemen naar de dierenarts om even kennis te maken. Nou ik kan je vertellen dat ik me keurig heb weten te gedragen. Geen geblaf en geklier maar als een heuse dame geduldig wachtend op mijn of liever gezegd onze beurt. Ik mocht de hele behandelkamer op mijn gemak besnuffelen en ondertussen bekommerde de dierenarts zich om mijn stoere vriend Wolf. Toen ineens zag ik die beul met een naald naar Wolf gaan! Nou ik heb de longen uit mijn lijf gezongen om Wolf maar te waarschuwen dat hij een pijnlijke prik zou gaan krijgen. Mijn vrouwtje begreep het en ging naar Wolf toe om hem te troosten maar Wolf gaf geen kik toen die vreselijke naald zijn sterke nekvel binnendrong! Gelukkig maar, ik was zo trots op mijn vriend dat ik hem spontaan een dikke lik over zijn neus gaf. Nu was ik aan de beurt maar mijn lied had geen vrienden gemaakt met de arts en hij vond het zelf eng om mijn gebit te bekijken. Ach, het was nog een jonkie die nog nooit een wolfhond had gezien! Ik heb hem wel geholpen hoor, deed precies wat er van mij werd gevraagd en heb niet ondeugend gedaan en ook niet geplast!!!! Goed hè.
Maar toen gebeurde het!!!!!!!!!! Ik werd die avond ziek, erg ziek. Eerst leek het helemaal niet zo erg, ik had wat dunne ontlasting maar dat kan wel eens voorkomen toch? Voor dat mijn baasjes naar bed gingen lag ik al op de bank voor mijn nachtelijke rust en mijn buik ging als een bezetene te keer. Het vrouwtje heeft nog een tijdje over mijn buik gemasseerd maar dat hielp niet ook al was het wel erg lekker en ontspannend. Zoals je zelf wel weet zijn wij wolven erg rustig en we laten niet gauw merken dat het ernstig is. Ik heb echt heel stil gedaan en Wolf heeft heel goed op mij gepast die nacht. Maar om 8.00 uur ’s morgens werd het Wolf toch wat te gortig en heeft met een paar krachtige blafkreten de baasjes wakker gemaakt. Leuk vond ik dat niet want ik had dacht natuurlijk dat ik flink op mijn kop zou krijgen. Ik had namelijk de hele boel onder gekotst en gepoept. Het was alleen vermengd met een grote dosis bloed! Wat was ik ziek!!! Het vrouwtje kwam naar beneden en die schrok zo erg dat ze mij in plaats van een standje een flinke knuffel gaf. Ik liep naar de waterbak die ik die nacht helemaal leeg gedronken had om aan te geven dat ik meer wilden en dat kreeg ik. Maar ook water kon ik met de beste wil van de wereld niet binnen houden en het kwam er dan ook met de zelfde vaart weer uit en toen zag het vrouwtje dat ik bloed spuugde. Het baasje werd gelijk op getrommeld uit bed en ik moest met hem mee naar de dierenarts! Nou dat wilde ik wel, ik was er wel aan toe. Het baasje kreeg pillen en poeders mee en ik kreeg een spuitje wat zou moeten helpen tegen het braken. Nou mooi niet dus want ik was thuis waar inmiddels het vrouwtje al aan het schoonmaken was en ik kotste weer de boel eronder. Het baasje is even met mij naar buiten gegaan en toen ik moest poepen kwam ook daar alleen maar puur vers bloed uit. Het ging met het uur slechter met mij. Gelukkig heb ik het goed getroffen met mijn baasjes want ze hadden al eerder ervaring met een doodzieke hond gehad dus het vrouwtje belde de dierenarts op en ik zal je dit gesprek maar besparen maar het resultaat was dat ik wederom met spoed naar de dierenarts terug moest. Nu was er een vrouwelijke arts, een echte lieverd die het nodig vond dat ik een infuus kreeg. Ik vond echt alles best als ik maar beter zou worden! Mijn baasjes mochten tijdens het infuus lekker bij mij blijven en ik ben met mijn kop op de schoot van het vrouwtje en een liefdevolle massage over mijn buik van mijn baasje in slaap gevallen. Die slaap heeft mij erg goed gedaan. Ik kon nog niet goed lopen, ik was een beetje dronken zo leek het. Die dag heb ik verder niet gegeten en gedronken en de volgende dag bleek uit het bloedonderzoek dat ik een acute ontsteking aan mijn spijsverteringskanaal had. Dat wil zeggen dat ik van voor tot achter van binnen ontstoken was en dus daarom puur bloed poepte en braakte. Heel langzaam kwam mijn eetlust weer op gang en in combinatie met de liefdevolle zorg en de vele likjes van mijn lieve vriend Wolf knapte ik toch redelijk snel op. De dierenarts was blij dat mijn baasjes zo hebben gehandeld want als ze een paar uur later aan de bel hadden getrokken dan was ik in shock geweest en had het waarschijnlijk niet gered.
Zo zeilig ben ik nog nooit geweest zeg!
Nu gaat het weer uitstekend met mij en ik ben mijn baasjes nog steeds heel dankbaar dat hier nog rondhuppel. De band tussen Wolf en mij is nog hechter geworden en we houden zoveel van elkaar dat we ’s avonds tegen elkaar aan op de bank in slaap vallen.
Zo, dit waren dan weer mijn avonturen hier!
Een dikke knuffel en lik van mij en een stevige poot van mijn vriend Wolf!
Mara