Aiko - jesteśmy razem
Aiko bardzo przeżyła podróż. Strasznie rozpaczała a parę razy zrobiło jej się nawet niedobrze. Ale w domu od razu zabrała się za sprawdzanie wszystkich kątów. Tuż po obiedzie, zmęczone wrażeniami dnia ucięłyśmy sobie drzemkę. Kiedy się obudziła nastrój miała zupełnie inny. Wystawiała brzuszek do drapania i szybciutko zainteresowała się zabawkami.
Bardzo ucieszył ją widok jamniczki, Zulka wzbudziła w niej niesłychany entuzjazm. Nietrudno się domyślić, że w odwrotną stronę tego zachwytu było jakby mniej. Ale kiedy okazało się, że w wyprawce Aiko znajduje się gumowe kółko, Zulka spojrzała na „małą” łaskawszym okiem.
Koty postanowiły od razu dać znać, jak wygląda hierarchia w tym domu. Pasiek, z młodzieńczym zapałem przystąpił do rozpoznania sposobu wymiany grzeczności międzygatunkowych. Bardzo sympatycznie wyszło. Ale Thelma, nasz autystyczny kot „prawie norweski leśny” doszła widać do wniosku, że swoje królowanie musi zademonstrować stosownie dramatycznie. Przystąpiła więc do frontalnego ataku wydając z siebie dziwne i tajemnicze dźwięki, oraz powiększając swoją i tak już niemałą objętość straszliwym postawieniem całego włosa. Wyszło faktycznie imponująco i Aiko najadła się niezłego strachu. Przerwaliśmy tę scenę uznając ją za zbyt przerysowaną, co tak zbiło z tropu Thelmę iż natychmiast wróciła do normalnych rozmiarów. Reszta dnia minęła na wzajemnej obserwacji i zabawach.
Aiko ładnie je, ładnie pije, bardzo ładnie robi siusiu na dworze. Idziemy teraz razem oglądać film. Pozdrawiamy!
|