Mam wilczaka od 2 miesięcy, to jest mój a raczej nasz pierwszy pies. Prawie rok temu jak zaczęłam interesowac się wilczakami, po przewertowaniu wolfdoga i zperonowki byłam załamana. Stwierdziłam że nie nadaję sie na właściciela czw. Mam pracę i inne obowiązki, w miarę uregulowane życie, nie zawsze jestem konsekwentna i troszkę boję sie odpowiedzialności za jeszcze jedno istnienie.
Po kilku miesiącach ja i mój chłopak dojrzeliśmy do decyzji o zostaniu właścicielami czw. Wydawało sie nam że wszystko jest przemyślane, ułożone i że jesteśmy przygotowani na "wybryki" szczeniaka.
W styczniu przybył do nas Imbus. Przewrtócił nasze życie do góry nogami. Kilka razy nawet przeklinałam dzień w którym zdecydowałam sie na Imbusa.
I nagle okazało się że jesteśmy konsekwentni. Mamy dla niego czas - kilka godzin dziennie. Jesteśmy w stanie zrobic przy nim porządki w mieszkanku, pójśc na szkolenie itp.itd. I jesteśmy przygotowani na jego wybryki i niesamowitą inteligencję.
I teraz nie wyobrażm sobie życia bez Imbusa.
Minia życzę wytrwałości!!
