Quote:
|
Originally Posted by mijke
Maar doorom nog wel even een vraag aan Ron en Bert over over iets wat mij zelf super verbaasde:
Een bevriende DA had een Newfoundlander en een half gedomesticeerde vos. De vos was dikke maatjes geworden met deze Newfy, maar reageerde altijd angstig, gedrukt of panisch op andere honden.
Onverwacht kom ik een keer met mijn Newfy binnen lopen; vos springt op rent naar mijn hond, wil naar hem opspringen en krijgt op dat moment pas een soort gebrek en vliegt weg (Mijn Newfy stond zeer relaxt, zond geen vreemde signalen uit en kende div. andere vossen en hun gedrag)
Wat is jullie verklaring hiervoor?
groetjes
mijke
|
Voor mij een mooi voorbeeld van hoe belangrijk dus het reukorgaan is.
De vos ( in zijn eigen omgeving) ziet in eerste instantie een bekende Newfoundlander, en begint met reageren. Maar controleert d.m.v. geur of hij wel, dat wat hij ziet, ook klopt. Zijn reuk bedriegt hem niet. Vandaar dat hij maakt dat hij wegkomt. Ondanks dat hij een bekende Newfoundlander ziet, laat hij zijn uiteindelijke reactie afhangen van het voor hem belangrijkste zintuig.
Het is ook niet zo dat een dier altijd iets waarneemt met zijn belangrijkste zintuig, maar hij gebruikt het wel altijd ter controle.
Voor mensen geld als ze een mens zien, die ruikt naar een loopse teef, blijft het een mens. Als iemand anders beweert krijg je te horen; ik zie het toch zelf
Als een hond een mens ziet, maar hij ruikt naar een loopse teef, dan is het voor de hond ook een loopse teef
Groetjes,
Bert.