Jeśli chodzi o wielkość, to Dervla zdecydowanie krowom schodzi z drogi. Te gabaryty wzbudzają jej respekt, a gdy krowa robi krok do przodu, Dervla robi krok do tyłu. Cieszę się, że przynajmniej o krowy podczas naszych włóczęg mogę być spokojna. Małe to jednak pocieszenie, biorąc pod uwagę, jak rzadko widuje się krowy na spacerach. To, że poza 3 kurami, które weszły na naszą posesję Dervla nie ma na sumieniu więcej ofirar, to raczej tylko moja czujność i zapobiegliwość. Puszczam ze smyczy nie w lesie, nie w zaroślach, nie w trawach, ale w jak najbardziej otwartym terenie, gdzie mam wgląd na to, co mniej więcej się może dziać na polu. Nie wszystko da się wypatrzeć, ale zawsze to mniejsze ryzyko, bo zając raczej zdąrzy uciec, ptak odfrunąć, a mogłoby być gorzej w przypadku większych czworonogów, bo zacięcie do gonitwy to ona ma ogromne... Na szczęście Dervla na ziemi najczęściej szuka padliny, w której mogłaby sie wytarzać, więc czujność do czasu jej znalezienia jest skierowana na martwe zwierzęta a nie żywe, co świetnie odwraca jej uwagę
