Już sama nie wiem co gorsze, lęk separacyjny czy pies co się nudzi...
Aszczu nie ma lęku, za to nadmierną chęć zajęcia się czymś. I o ile kość starcza na jakieś pół godziny do godziny o tyle jej późniejsze zajęcia są dużo mniej fajne ( uprzedzając komentarze- stopień wybiegania nie ma tu nic do rzeczy- takie same efekty są po super spacerze jaki i po zwykłym na siku i kupkę). Na starym mieszkaniu było to rozkopywanie kanapy i fotela, później otwieranie sobie okna i wychodzenie na parapet zewnętrzny w celu obserwacji świata. Spać wiemy też, że spała, bo zawsze było wygniecione ciepłe miejsce na łóżku.
Wiemy też, że zawsze było cicho, bo sąsiedzi się nie skarżyli, a mieliśmy takich co z każdą pierdołą do nas latali ( zresztą to, że pies stoi na zewnętrznym parapecie też wiedzieliśmy od nich).
Piszę w czasie przeszłym bo obecnie nie zostawiamy burej samej- ja jestem na urlopie macierzyńskim, poza tym nie bardzo chce mi się chować standardowe rzeczy do demolki (piloty, pada, buty skórzane i obecnie pluszaki i zabawki Kajtka). W przyszłości pokój Kaja i biuro Witka (nowe skórzane fotele mogą być smakowe) będą zamykane na gałkę obrotową z guzikiem i wtedy bura będzie znów zostawać sama
