Chipy od stycznia są jedyną respektowaną formą trwałego oznakowania psa.
Oznacza to, że z psem tatuowanym nie wyjedzie się za granicę (oficjalnie).
Jak jest na przejściach granicznych wiecie lepiej ode mnie bo ja z Sheyem jeszcze nie wyjeżdżałam, więc nie wiem gdzie sprawdzają, a gdzie nie.
Na pewno na wyspy brytyjskie i do Szwecji, oraz Norwegii (tu akurat nie jeździmy z powodu przepisów) nie ma możliwości wyjazdu na samym tatoo.
Druga sprawa- w tej chwili nie ma możliwości wystawienia paszportu bez chipa- co jest logiczne bo po co paszport, jeżeli pies nie jest oznakowany- oznakowanie chipem jest konieczne do wystawienia paszportu.
Co do wieku- nie ma minimalnego.
Samo chipowanie to wprowadzenie implanta wielkości ziarnka ryżu pod skórę po lewej stronie karku. Robi się to przez wkłucie igły o średnicy chyba 1,8 mm i wyciśnięciu chipa pod skórę. Potem sprawdza się czytnikiem czy chip jest pod skórą i czy da się go odczytać.
Powikłania się zdarzają- nie sądzę aby były częstsze od powikłań przy tatuowaniu czy zwykłym szczepieniu.
Czasem zwykły zastrzyk podskórny daje nam odczyny miejscowe- tego nie przewidzimy. Jednak w każdym z tch przypadków zdarza się to na szczęście rzadko.
Co do wieku i wielkości psa- nie wiem skąd twierdzenie, że pies poniżej 6 miesięcy jest za młody i mogą być powikłania- pies starszy ma takie same szanse do powikłań jak młody. Wielkość też nie ma znaczenia- chipowałam jorki dwukilogramowe, kocięta Devon Rex i inne małe zwierzaczki...
Żyją i mają się dobrze
Ja proponuję chipować mioty, w których są szczeniaki jadące za granicę.
Tu jest mały problem bo hodowca chipując podaje własne dane osobowe, a potem nowy właściciel musi zmienić w bazie danych kontakt z hodowcy na siebie.
Chociaż... jeżeli pies zginie i odnajdą chipa to i tak skontaktują się z hodowcą (jeżeli dane nie będą zmienione), a ten będzie mógł powiadomić właściciela.
Druga sprawa- część miast chipuje psy za darmo jeżeli ma się meldunek na terenie tego miasta. Warto sprawdzić w swojej lecznicy, czy takie chipy są.