Koniecznie do Garncarza - jest najlepszy!!!
Miałam kiedyś (przez półtora roku) ślepego psa - znaleziony na łące z jednym okiem wypłyniętym leżącym obok a w drugim na skutek urazu mechanicznego odklejona siatkówka (tak go jakiś ludzki potwór potraktował). Miał wtedy ok 15 lat. Mały kundelek. Udało się go uratować, ale nie widział nic. Po kilku miesiącach nikt by nie powiedział, ze on nie widzi, nauczył się rozkładu, gdzie co jest i nigdy na nic nie wpadał (czasem na drugiego psa). Na spacerach nigdy nie puszczałam go ze smyczy, ale i tak sam z siebie trzymał się tuż przy nodze. Jego samopoczucie było świetne, nawet na dziewczyny chadzał i przez płot przełaził
.Teraz mieszka u strszej pani w Niemczech, ma jak w niebie i jest pierwszym łobuzem na osiedlu. Psiaki potrafią się doskonale przystosować do utraty wzroku, przyjmują to jako fakt i nie gdybają i nie rozpamiętują, nie widzi więc musi nauczyć z tym żyć i już.
Trzymam kciuki za dobrą diagnozę!