Zostawanie samemu a drugi pies

behemotka · 15-11-2009, 04:21

Witam

Moje kocio-psie stado (z przewagą kotów

) powiększy się o wilczaka. Conieco już o rasie wiem, czytam, dopytuję się, weryfikuję. W tej chwili jedyne, co wzbudza we mnie niepokój, to sprawa nauczenia delikwenta przyzwoitego zachowania, gdy zostawię go samego. Czy drugi pies daje mi w tym względzie większe szanse na sukces?

Zdaję sobie sprawę, że wiele wilczaków znosi nawet kilkugodzinną samotność bez strasznych dramatów. Ale wiem także, że może mi się trafić egzemplarz bardzo silnie przywiązany do człowieka, z lękiem separacyjnym. Czy w takim przypadku obecność drugiego psa - dodajmy, aktywnego na spacerze, ale super spokojnego podczas mojej nieobecności - może pomóc w nauce zostawania samemu? Może zmniejszyć drastyczne objawy? (jako przykład i jako towarzystwo zastępcze, zamiast człowieka)

Ja się nie boję demolki, naprawdę. Miałam już w domu stadko szczeniaków od tymczasowanej suki i znam ekstremalne przeżycia z tym związane

. Liczę się ze stratami, prawie na pewno wprowadzę też klatkę. Bardziej martwi mnie perspektywa wycia, bo przed linczem ze strony sąsiadów się jakoś obronię, ale kłóci mi się to z zasadami współżycia społecznego, które szanuję

Będę wdzięczna za podpowiedzi tudzież własne obserwacje.

atah · 15-11-2009, 10:41

Quote:

Originally Posted by behemotka

Oczywiście wiem, że wiele wilczaków bez dramatu wytrzymuje kilka godzin samotności. Ale wiem też, że może mi się trafić futrzak bardzo przywiązany do człowieka, z lękiem separacyjnym. Chciałabym wiedzieć, czy w takim przypadku obecność drugiego psa - aktywnego na spacerach, ale super spokojnego podczas mojej nieobecności - może pomóc przy nauce, przy wyciszaniu najbardziej problematycznych zachowań? (jako przykład i towarzystwo zastępcze, zamiast człowieka)

Czytasz mi w myślach

Mam nadzieję , ze tak właśnie mój dorosły ułożony pies zadziała... W końcu wilczak nie powinien mieć poczucia ze zostaje sam, bo drugi pies jest dla niego takim samym członkiem stada jak człowiek.
Dorosły pies może wiele ciekawych pomysłów przejąc od szczeniaka

, jednak to szczenior obserwuje i chłonie jak gąbka wszystko co się wokół niego dzieje. Wyobrażam sobie, ze nauka przywołania też powinna łatwiejsza dzięki naśladownictwu... No chyba , ze trafi mi sie wilczak, który lubi zostawać sam lesie

Jestem ciekawa Waszych doświadczeń z wilczakiem jako drugim psem

z Peronówki · 15-11-2009, 10:59

Quote:

Originally Posted by behemotka

Czy w takim przypadku obecność drugiego psa - dodajmy, aktywnego na spacerze, ale super spokojnego podczas mojej nieobecności - może pomóc w nauce zostawania samemu?

Tak. Wilczaki z zasady obserwuja zachowania innych psow (lub ludzi). I na tym ja osobiscie bazuje nauke zostawania. Najpierw mlodziak zostaje sam na krotki czas z psem, ktory podczas mojej nieobecnosci idzie spac. Dzieki temu uczy sie, ze brak wlasciciela nie jest zadna tragedia. Z czasem, gdy ladnie zostaje z kumplem/kumpela, zaczynam zostawiac go samego.
Taka nauka jest o wiele latwiejsza niz nauka zostawania samego psa, ale jej minusem jest to, ze trzeba miec dwa psy, bo ze spokojnym psem sasiada to nie wychodzi...

Gaga · 15-11-2009, 15:55

A ja, z własnych doświadczeń powiem:nie-więc znowu jest 50 na 50 % szans, że optymistyczne założenia okażą się rzeczywistością

DanielZ · 15-11-2009, 20:11

Ja przechylam szale na stronę że drugi pies niekoniecznie pomaga.
Starszy śpi, a młody rozrabia

15-11-2009, 04:21	#1
behemotka Junior Member Join Date: Nov 2009 Location: Gdynia/Glasgow Posts: 40	Zostawanie samemu a drugi pies Witam Moje kocio-psie stado (z przewagą kotów ) powiększy się o wilczaka. Conieco już o rasie wiem, czytam, dopytuję się, weryfikuję. W tej chwili jedyne, co wzbudza we mnie niepokój, to sprawa nauczenia delikwenta przyzwoitego zachowania, gdy zostawię go samego. Czy drugi pies daje mi w tym względzie większe szanse na sukces? Zdaję sobie sprawę, że wiele wilczaków znosi nawet kilkugodzinną samotność bez strasznych dramatów. Ale wiem także, że może mi się trafić egzemplarz bardzo silnie przywiązany do człowieka, z lękiem separacyjnym. Czy w takim przypadku obecność drugiego psa - dodajmy, aktywnego na spacerze, ale super spokojnego podczas mojej nieobecności - może pomóc w nauce zostawania samemu? Może zmniejszyć drastyczne objawy? (jako przykład i jako towarzystwo zastępcze, zamiast człowieka) Ja się nie boję demolki, naprawdę. Miałam już w domu stadko szczeniaków od tymczasowanej suki i znam ekstremalne przeżycia z tym związane . Liczę się ze stratami, prawie na pewno wprowadzę też klatkę. Bardziej martwi mnie perspektywa wycia, bo przed linczem ze strony sąsiadów się jakoś obronię, ale kłóci mi się to z zasadami współżycia społecznego, które szanuję Będę wdzięczna za podpowiedzi tudzież własne obserwacje.

15-11-2009, 15:55	#4
Gaga VIP Member Join Date: Sep 2003 Location: Los Dientitos Posts: 6,856	A ja, z własnych doświadczeń powiem:nie-więc znowu jest 50 na 50 % szans, że optymistyczne założenia okażą się rzeczywistością __________________ Hodowca psów to nie funkcja, to nie zawód i nie nazwa hobby - to tytuł i godność. Trzeba na nią zasłużyć i dobrze piastować. チェイタン。

15-11-2009, 20:11	#5
DanielZ Wilczasty : Foto Join Date: Sep 2003 Location: Łódź/Wielka Wieś Posts: 900	Ja przechylam szale na stronę że drugi pies niekoniecznie pomaga. Starszy śpi, a młody rozrabia __________________ Brązowa Odznaka Honorowa Związku Kynologicznego w Polsce Braterstwo Wilczaków Galeria