Być wrednym, czy nie? ;)

[Grin]

Pomyślałam, że zapytam o Wasze doświadczenia w następującej kwestii;
Psiór jak wiadomo - jest jeszcze mały i skacze (jeśli mu pozwolić) zarówno psom do pysków (a nuż coś mu dadzą), jak i ludziom (jeszcze) do kolan. My oczywiście wiemy, jak się zachować w przypadku, gdy skacze na nas, co powoduje zresztą, że czyni to coraz rzadziej, ale przyznam się, że jestem trochę w rozterce, jeśli idzie o innych ludzi, którzy w dodatku często swoim zachowaniem prowokują lub nawet zapraszają Łowcę do skakania na nich.
Z jednej strony ich rozumiem i nie potępiam; sama pewnie nie wytrzymałabym, gdybym zobaczyła takiego "słodziaka". Z drugiej strony jestem świadoma do bólu tego, że tym samym ludziom, którzy dzisiaj rozczulają się i roztkliwiają nad jego "słodkością", wybaczają mu skakanie, brudzenie, a wręcz sami do tego zapraszają, za dwa miesiące może już nie być tak "słodko", gdyby Łowca na nich skoczył...

No i tu moja rozterka; bo albo musiałabym psa za każdym razem brać na smycz, gdy tylko człowiek pojawi się na horyzoncie, (a i to nie da do końca gwarancji, że ktoś nie podejdzie sam i nie pochyli się); albo musiałabym być właśnie - wredna i kategorycznie ludziom zabraniać pochylania, głaskania, przemawiania itd.
Pewnie że mogłoby to iść w parze z tłumaczeniem; co i dlaczego, jak itp, itd., ale to już i tak musztarda po obiedzie, bo wiadomo - na określone zachowania, reakcja musi być natychmiastowa - po moim "wykładzie" to już nic nie da, chyba że na przyszłość może.

Zatem ciekawi mnie, jak Wy zachowywaliście się na tym etapie spacerów z psem? Bo z jednej strony cieszę się, że tak serdecznie reagują na Łowcę i nie chciałabym do siebie mieszkańców sąsiedztwa zrażać, z drugiej strony psiarze na Muchowcu do dzisiaj wspominają Amana (Envy z Peronówki - btw - pozdrawiamy gdziekolwiek jest ), który wsławił się wśród nich m.in, tym że lubił właśnie skakać na ludzki, a był delikatnie mówiąc - spory. Nie ukrywają też przed nami, że z ulgą przyjęli moment jego przeprowadzki.
Cóż, nie przeszkadza to jednak, że ci sami psiarze dzisiaj prowokują Łowcę do skoków na nich...

[btd]

Tłumaczyć, a jak nie pomaga być konsekwentnie wrednym :->

Cóż, nie przeszkadza to jednak, że ci sami psiarze dzisiaj prowokują Łowcę do skoków na nich...

Psiarze? Jełopy z zaburzeniami funkcji odpowiedzialnych za uczenie się.

Tak jak my jeździmy na Borki w Katowicach ze szkółki 'na ślad'. Zawsze wtedy po jakimś czasie przychodzi facet z takim biało rudym haszczako-cośtam (nie jest to akita), zawsze luzem i zawsze ten pies nie reaguje na wołanie, rozpieprza ułożone ślady, wkręca inne psy w awantury. Co z tego że inni chcą popracować. Oczywiście kulturalne zwrócenie uwagi nie działa, bo sam wie lepiej.

Tego typu 'psiarze'?

[Marcin L.]

ja starałem i nadal staram się o jak najmnieszy kontakt z obcymi ludzmi, przy skakaniu Bariny na nich ( wiadomo ona ma już 32 kg ) i obcych jeśli chcą ją głaskać i tarmosić - sprawa prosta nie wiem czy jakiegoś parcha nie przenoszą.
Jak się oburzają dlaczego nie daje im jej pogłaskac to mówie, że nie wiem czy są zdrowi, niektórzy się śmieją inni nie.

[btd]

Wiesz, tylko widzę tutaj sprzeczność z socjalizacją psiaka. Ale jak dla mnie tutaj nie ma już jednej recepty, każdy musi zdecydować o co mu chodzi i na co kładzie nacisk.

[Marcin L.]

ja starałem się zaznaczyc "obcych" czyli Panią czy Pana skądś tam zupełnie inna sytuacja jest ze znajomymi.

[Grin]

Originally Posted by btd

Wiesz, tylko widzę tutaj sprzeczność z socjalizacją psiaka.

No właśnie, to też się składa na moją rozterkę; z jednej strony chciałabym, żeby Łowca był do ludzi przyjaźnie nastawiony, żeby wiedział, że obcy człowiek ma prawo go dotknąć, pogłaskać, pochylić się nad nim itd.; z drugiej oczywiście chciałabym uniknąć kłopotów wynikających z okazywania przez niego radości w zbyt "ekspresyjny" sposób.
Ponoć CzW z natury nie są "lizusami", ale w takim razie czy Aman skaczący z radości na ludzi (fakt że wtedy jeszcze młody - nie wiem, jak teraz) jest wyjątkiem potwierdzającym regułę?

[btd]

Patrząc po CIRI: może nie lizusy, ale strasznie ciekawskie, które muszą chociaż 'niuchnąć' każdego i każdemu przyjrzeć się.

Albo: CIRI wie że jak ma dostać jakiegoś smaka to ma siedzieć na tyłku i nie kombinować. No i w windzie ktoś jedzie z zakupami, Ciri zaciąga się z błogością zapachami z siatek po czym pokazowo siada przed tym kimś wyprężona jak struna z zadowolonym, roześmianym pyskiem.

[GRABA]

No niestety ja to znam doskonale

Jak Unka była mniejsza, to nauczyła się, że dzieci na placu zabaw ją wyściskają i wycałują - to co wilczanda uwielbia najbardziej. Teraz zawszę patrzę czy w pobliżu nie ma dzieci.... Na dorosłych skakała bardzo, bo miłość dla niej najważniejsza! Na komendę "do mnie" przyjdzie ale jak się wyskacze, więc pańcia musi tyłek ruszyć i za psem lecieć. Teraz już są to sporadyczne sytuacje, zazwyczaj leci przywitać jakiegoś właściciela czworonoga. Niestety wiem ludzie nie pomagają, bo cieszą się, że taki psiak ich wita.(na całe tu moje szczęście). A niektórzy mimo zakazu głaskania i tak swoje robią, to wtedy niech sami się martwią o swoje rękawy, które Unka z miłości przygryza....Z wiekiem Unka się zmienia
i już takie wyskoki zdarzają się coraz mniej. Mam nadzieję, że się kiedyś "wyleczy"

[Konrad:)]

Originally Posted by Grin

No właśnie, to też się składa na moją rozterkę; z jednej strony chciałabym, żeby Łowca był do ludzi przyjaźnie nastawiony, żeby wiedział, że obcy człowiek ma prawo go dotknąć, pogłaskać, pochylić się nad nim itd.; z drugiej oczywiście chciałabym uniknąć kłopotów wynikających z okazywania przez niego radości w zbyt "ekspresyjny" sposób.
Ponoć CzW z natury nie są "lizusami", ale w takim razie czy Aman skaczący z radości na ludzi (fakt że wtedy jeszcze młody - nie wiem, jak teraz) jest wyjątkiem potwierdzającym regułę?

Problem "stary", jak wilczaki, wilczakami. Nie ma niestety gotowej recepty na wyuczenie odpowiedniego zachowania.

Trzeba pamiętać, że wilczaki z natury są ciekawskie. Bardzo uważnie obserwują otoczenie i natychmiast pobiegną w kierunku czegoś nowego. Każdego napotkanego osobnika trzeba od razu obwąchać i przywitać w sposób dla siebie właściwy - czyli skakać do twarzy (w ich rozumieniu pyska) oraz poskubać ząbkami, co wiąże się niestety z opieraniem łap na człowieku.

U wilczaków, nawet dorosłych, w przeciwieństwie do wielu ras, próba dotknięcia pyskiem twarzy człowieka wcale nie musi od razu swiadczyć o agresji lub dominacji. Najczęściej jest oznaką sympatii - one w stadzie zachowują się podobnie, okazując uległość (przyjazne zamiary) poprzez dotykanie swoimi pyskami, pysków innych psów.
Może być i inaczej, ale to łatwo ocenić na podstawie t.z.w. całokształtu. Na ogół jednak w takim zachowaniu nie ma nic groźnego - a że nie każdemu człowiekowi to odpowiada... i tu jest kłopot. Mały, póki piesek młody, większy, gdy dorośnie, a zwłaszcza jeśli to samiec.

Na dorosłe samce lepiej jednak zwracać uwagę, ale też bez przesady z ostrożnością, gdy pies od małego jest przyzwyczajony do kontaktów z ludźmi. Na zdjęciach niżej, robionych jesienią 2008 r., prawie trzyletni Eury z przygodnie spotkanymi po raz pierwszy dziećmi. I im, i jemu, spotkanie bardzo się podobało; nawet mu nie przeszkadzało, że obce dzieci prowadziły go jakiś czas na smyczy.







Więc... najlepiej socjalizować psy od małego, im więcej kontaktów z obcymi, tym lepiej. A, że mogą być pewne "koszty" - trudno, tak to z wilczakami bywa.

[Narvana]

Kontakty z obcymi sa b. wazne.
Jak ktos do Was podchodzi, to spytaj, czy wezmie do reki smakolyk i czy nie dalby Twojemu psu, np. gdy siedzi. Nagroda od obcego za zachowanie, ktore Ty chcesz. Moze sie nauczy, ze obcy sa ok, ale ze sie nie skacze, a trzeba usiasc (=smakolyki)

[Gia]

Originally Posted by Grin

Ponoć CzW z natury nie są "lizusami", ale w takim razie czy Aman skaczący z radości na ludzi (fakt że wtedy jeszcze młody - nie wiem, jak teraz) jest wyjątkiem potwierdzającym regułę?

Bo często to jest tak: ja mogę dotykać Ciebie, ale Ty mnie nie Tak sobie myśli K-lee kiedy koniecznie chce kogoś z radości obskoczyć, ale gdy ten ktoś próbuje pogłaskać, to unika dotyku.

[igienator]

Jeżli chodzi o Grejsiątko - jest maksymalnie kontaktowa, choć jak widzę, że sie wyrywa do ludzi, to ją usadzam, gdy chce skakać albo coś. Rzecz jasna wylewnośc i przyjazność nie dotyczy innych samic - wobec suczek jest równie wylewna co legion Waffen SS wobec rabinów. Cóż - nie da się ukryć, że Grejs jest suką wychowywaną "na imprezie" - czyli jak szedłem do kumpli na wodę rozmowną to brałem ją ze sobą. Dzięki temu nie boi się obcych. A co do "ciumkania" - ja zazwyczaj proszę, by nad suką mi się nie ciumciać dla własnego dobra. Jak ludzie nie reagują to owszem - sciągam psa, ale z wyczuciem. Czyli gdy już znajdzie sie 3cm od twarzy zaskoczonego delikwenta. Albo i dopiero gdy już obgryzie rękawy