Gdzie ćwiczą czechosłowackie wilczaki...

[Grin]

Originally Posted by Gaga

Grin- ja muszę zapytać, wybacz Ale myślałam, że jestem mniej więcej na bieżąco a tu suprajsik... o co chodzi z Waszymi zajęciami Pt1 i że już są zakończone?

Ależ nie musisz prosić o wybaczenie.
PT1 to tak nazwa umowna. "Oficjalna" brzmi SP1 czyli szkolenie podstawowe. Konkretnie to to, na które idzie się zaraz po przedszkolu w Prestorze. Jest to w sumie osiem spotkań w czasie których oczywiście uczyliśmy się elementów PT. Cóż, na koniec pani trenerka nie pozostawiła naszej piątce (pięć psów było w grupie) wątpliwości, że to dopiero początek naszej przygody z psem.
Co teraz; ano teraz możemy podobno w czerwcu przystąpić do egzaminu PT (Łowca się ponoć kwalifikuje, chociaż ja to czarno widzę ). Ten egzamin poprzedzają trzy spotkania przygotowujące w tym także na miejscu, gdzie egzamin będzie się odbywał.
A potem? No cóż. Standardowo kontynuować można w stopniach bardziej zaawansowanych i bardziej ukierunkowanych. Umówiliśmy się z p. Anetą, że przemyśli "temat Łowcy" i zaproponuje coś dla nas.

Magda; ja tam szybko zrezygnowałam ze "zwykłych chrupek" na rzecz np. ciasteczek wątrobianych. Inna sprawa, że ponoć są wilczaki, które trudno nakłonić nawet jedzeniem, bo one po prostu mają je w nosie. Łowca na szczęście (jeszcze) na nie reaguje (czasem).
Póki co nie poddawaj się. Poczekaj aż minie miesiąc i przejdziecie pod "skrzydła" pani Anety.
Nam może było ciut Łatwiej, bo wcześniej zaprosiliśmy panią Anetę do domu i pokazała nam parę "knifów".

[Witek]

Originally Posted by Grin

Magda; ja tam szybko zrezygnowałam ze "zwykłych chrupek" na rzecz np. ciasteczek wątrobianych. Inna sprawa, że ponoć są wilczaki, które trudno nakłonić nawet jedzeniem, bo one po prostu mają je w nosie. Łowca na szczęście (jeszcze) na nie reaguje (czasem).
Póki co nie poddawaj się. Poczekaj aż minie miesiąc i przejdziecie pod "skrzydła" pani Anety.
Nam może było ciut Łatwiej, bo wcześniej zaprosiliśmy panią Anetę do domu i pokazała nam parę "knifów".

Ja właśnie zauważyłam, że Astare chętnie jedzonko, pod warunkiem, że nie ma w okół czegoś fajniejszego (np. Łowcy)
I chyba rzeczywiście dam sobie spokój z zwykłymi chrupkami
I też myślimy nad zaproszeniem Pani Anety, bo dalej nie dajemy sobie rady z klatka Gdzieś popełniłam błąd, bo teraz Astarte awanturuje się nawet jak jestem w pokoju. No, ale chyba zrobił się mały off

[Gaga]

Originally Posted by Grin

Ależ nie musisz prosić o wybaczenie.
PT1 to tak nazwa umowna. "Oficjalna" brzmi SP1 czyli szkolenie podstawowe. Konkretnie to to, na które idzie się zaraz po przedszkolu w Prestorze. Jest to w sumie osiem spotkań w czasie których oczywiście uczyliśmy się elementów PT.

Uff.. już wszystko jasne Skojarzyło mi się z PT, używanym w nomenklaturze związkowej jako Pies Towarzyszący

Ja właśnie zauważyłam, że Astare chętnie jedzonko, pod warunkiem, że nie ma w okół czegoś fajniejszego (np. Łowcy)

Normalka Wilczak. Ja to przerabiałam z Dewi, ale uparłam się pokonać ten "rozpraszacz" i się udało, podobnie jak suki w cieczce

I chyba rzeczywiście dam sobie spokój z zwykłymi chrupkami

jedzenie to motywator, wsio ryba co to jest, ważne aby pies to chciał.Pamiętam jak cuda kiedys sprawiła pokrojona w kostkę...mortadela
Pies też lubi zmieniać smaki, ma swoje ulubione.. jak my

[Grin]

Originally Posted by Gaga

Pies też lubi zmieniać smaki, ma swoje ulubione.. jak my

Zaiste, tak też mówi nasza trenerka.
Radzi więc, żeby motywować psa elementem zaskoczenia.
Powinno to zadziałać tak, że pies widząc zakładane karmidełko "myśli" sobie; co też ona/on tam dzisiaj dla mnie ma.
Znaczy jej Ika robi wszystko bez karmidełka i jest po prostu niesamowita.
PS
Hehe; widzę że rolę Dewi u nas pełni Astarte.
PS2

Normalka Wilczak. Ja to przerabiałam z Dewi, ale uparłam się pokonać ten "rozpraszacz" i się udało, podobnie jak suki w cieczce

To teraz przy okazji ja zapytam.
Rozumiem, że udało się Wam pokonać te "rozpraszacze" także w życiu codziennym?
Bo w tej chwili największym wyzwaniem i największą sztuką jawi się dla mnie przełożenie nabywanych i szlifowanych umiejętności z placu szkoleniowego na wszystkie miejsca poza nim, także na wybieg dla psów.

[Witek]

Originally Posted by Grin

Hehe; widzę że rolę Dewi u nas pełni Astarte.

Bo w tej chwili największym wyzwaniem i największą sztuką jawi się dla mnie przełożenie nabywanych i szlifowanych umiejętności z placu szkoleniowego na wszystkie miejsca poza nim, także na wybieg dla psów.

Jakby co chętnie wypożyczymy Astarte, jako "rozpraszacz" do szlifowania umiejętności I mam nadzieję, że w przyszłości my będziemy mogli wypożyczyć Łowcę

[Gaga]

Originally Posted by Grin

To teraz przy okazji ja zapytam.
Rozumiem, że udało się Wam pokonać te "rozpraszacze" także w życiu codziennym?
Bo w tej chwili największym wyzwaniem i największą sztuką jawi się dla mnie przełożenie nabywanych i szlifowanych umiejętności z placu szkoleniowego na wszystkie miejsca poza nim, także na wybieg dla psów.

tak, tzn pies oczywiście ma swój nos i ma instynkt więc temat istnieje ale upór aby nie tracił słuchu i rozumu w obliczu tak ciekawych podniet jak kumpel czy cudnie pachnąca suka, dał rezultat.
Na naszych pierwszych zawodach Chey zaliczył dyskwę bo poleciał przywitać się na chwilę do Dewi (inna sprawa, ze wystartowałam go do niej każąc skakać przeszkodę wprost na nią) i to mi dało do myślenia, nie mogę przecież zagwarantować ,że zawsze zabezpieczę sobie otoczenie. Więc albo nici z trenowania i wystawiania albo przez to przebrniemy. Każde kolejne zawody były już na ocenę doskonała i nigdy psu do głowy nie przyszło przekroczyć granic ringu Ale mielismy dołek, tak w okolicy 10-12 miesiąca, wszystko było ważniejsze od ćwiczeń. Cofnęliśmy się więc do początków, naprowadzania tak aby psu za każdym razem sie udało i potem znów wszystko ruszyło
Satysfakcja tym większa im większe trudności po drodze Zawsze było mi łatwiej jak pamiętałam, że mam wilczaka a nie BC czy ONa

[Grin]

Originally Posted by Gaga

tak, tzn pies oczywiście ma swój nos i ma instynkt więc temat istnieje ale upór aby nie tracił słuchu i rozumu w obliczu tak ciekawych podniet jak kumpel czy cudnie pachnąca suka, dał rezultat.

Szkoda, że nie mogłam być świadkiem tego procesu.
Byłby to dla mnie całkiem cenny drogowskaz.
A tak trzeba samemu odkrywać Amerykę i oby się tylko udało.

[Gaga]

Grin- to jak z górami, zawsze jest góra i Ty i nie da się pójść na skróty
Ale znajdziesz swoją ścieżkę i będziesz miała swoją własną satysfakcję z sukcesu Poza tym, cały proces to budowanie wzajemnej więzi, relacji,zaufania.... i doświadczenia innych nie zawsze dają się przełożyć na własne potrzeby

[AngelsDream]

No to wzięliśmy się za PT zaawansowane. Również w Cywilu. Pierwsza lekcja za nami. W grupie oprócz Baaja, prawie sami panowie, a na deser suczka plus warunkowo labradorka z cieczką. Pierwsza lekcja w deszczu, ale... Baaj został pochwalony za staranne warowanie, szybką reakcję na komendy, a dla równowagi pomiauczał trochę, jak za długo stał. Sześć miłych tygodni przed nami.