Sterylizacja wilczaka

[Puchatek]

Originariamente inviata da maria

Nawet dobrze byłoby, gdybyśmy się złożyli na jego kastrację

Taaaaa.... i co jeszcze?
Ja /przy całej empatii do psów/ umywam ręce (*) -wiem, kto wziął się za pomoc. Tak! Zgadliście!
I coś mi mówi, że z tego wyjdzie jeszcze niezłe "szambo", bo główni "zamieszani" w sprawę /względem nich empatii mi brak/ w końcu sobie głowy pourywają i niejednego "utopią".....
...
Do "Znajomych Królika": Tak, pamiętam.... jestem >oazą spokoju<, jak cały wagon medytujących tybetańskich mnichów......
...
Cholera.... fatalnie z tą kastracją.....mnie osobiście "szczanie z podniesioną nogą" przez psy nie przeszkadza, raczej widziałam w tym możliwość ulżenia psu i danie mu "bezpiecznego seksu".
P.E.Frydecka, to ta od wilczarzy?
...
(*) -instynkt samozachowawczy

[maria]

Originariamente inviata da Bura

Taaaaa.... i co jeszcze?
Ja /przy całej empatii do psów/ umywam ręce (*) -wiem, kto wziął się za pomoc. Tak! Zgadliście!

mam wytypowane dwie osoby, ale nie wiem czy zgadłam

Po tym co napisałaś MagdaW, nic, tylko omijać łukiem wykastrowane psy, czyli wszystkie ze schronisk i nie brać sobie na kark kalek...
Oczywiście zaprzeczyć nie mogę bo nie wiem, ale z jednym się nie zgadzam stanowczo, mianowicie "Suki mają tendencje do zaburzeń lękowych, samce-agresywnych." Zaobserwowałam na sporej grupie psów, że jest zupełnie odwrotnie. W schronisku kastrowaliśmy przypadki beznadziejne, np psy uciekające, płochliwe, agresywne. Każdemu z tych psów psychika zmieniała się na korzyść - agresywne stawały się przyjazne, płochliwe zaczynały lgnąć do ludzi, uciekające przestawały uciekać, bardziej przywiązywały się do miejsca i opiekunów. Nie wiem jaką grupę psów badano, że wysnuto odwrotne wnioski, zapewne nie psy bezdomne.

[Grin]

Jasne, teraz może powstać długa litania postów, które będą udowadniały oczywiste, czyli to, że w obecnych uwarunkowaniach, przy liczbie bezdomnych psów, przy adopcjach itd. itd. itd. kastracja jest konieczna.
Chciałam zauważyć, że posty MagdyW wcale temu nie przeczą; ona po prostu odpowiedziała na tak postawione pytanie.

Bo kim jest człowiek niechcący kastracji psa, który nie powinien być rozmnażany?

Odpowiedziała uczciwie. Powiedziała na przykładzie swoich doświadczeń z psem kastrowanym, dlaczego nie. Załączyła artykuł pokazujący za i przeciw. Każdy ma prawo mieć własne zdanie i podejmować własne, byle odpowiedzialne decyzje.
Osobiście jestem zadowolona z tego, że ktoś zwrócił uwagę na to, że to nie do końca prawda, że kastracja to "samo zdrowie", jak można by domniemywać z wielu akcji propagujących kastrację. Oczywiście konieczność i dobry cel takich akcji rozumiem (sądzę, że Magda również), co jednak nie znaczy, że trzeba do tego podchodzić całkowicie bezkrytycznie. Inna jest sytuacja psów bezdomnych, schroniskowych, inna takich, które mają swojego (odpowiedzialnego) właściciela. Nie trzeba wszystkich przypadków wrzucać do jednego, wielkiego wora.
PS
Powyższa moja wypowiedź jest całkowicie niezwiązana z tematem Wilka/Hamleta.

[Macia]

Originariamente inviata da Grin

Inna jest sytuacja psów bezdomnych, schroniskowych, inna takich, które mają swojego (odpowiedzialnego) właściciela. Nie trzeba wszystkich przypadków wrzucać do jednego, wielkiego wora.
PS
Powyższa moja wypowiedź jest całkowicie niezwiązana z tematem Wilka/Hamleta.

Ale tutaj właśnie piszemy o Wilku i podobnych przypadkach. Chodzi o psy bezdomne. Nikt przecież nie zmusza i nie namawia do kastracji własnych psów, to już jest każdego prywatna decyzja. Jednak gdy mówimy o psach, które powiększają/mogą powiększać skalę bezdomności to sprawa jest całkiem inna. Z doświadczenia wiem, że nawet dom który wydawał się najwspanialszy może okazać się po czasie nieodpowiedzialny.

[maria]

Macia ma rację. Co innego pies należący do kogoś, co innego pies bezdomny, a takim jest Hamlet. Przykładem błędnej decyzji w tej kwestii niech będzie przykład Hamleta, kiedy to włacicielka zapewniała, że nie ma on możliwości rozmnażania i ma nad nim pełną kontrolę. Podobnie jak deklaracja z jej strony, że umową zapewniła, że Hamlet nie będzie miał potomstwa. Teraz też jest okazja podjąć kolejną błędną decyzję. Będziemy płakać nad jajkami jednego psa, bo mu się wg statystyk może pogorszyć, a potem przez to dziesiątki wilczakopodobnych w przyszłości trafi na łańcuchy lub do schronisk.
Trzeba położyć na szalę 2 rzeczy - jego zdrowie i los jego potomstwa. Ten pies będzie żył jeszcze tylko kilka lat, ale jego potomstwo może żyć kilkanaście, w warunkach, nad którymi nie będziemy mieć żadnej kontroli. I tak nic z tym nie zrobimy, bo decyzja nalezy do osób, które się nim teraz zajmują, jednak moim zdaniem stanowczo powinien być wykastrowany, i to już dawno temu, zanim poprzednia właścicielka puściła go w obieg.

[szasztin]

Originariamente inviata da maria

jednak moim zdaniem stanowczo powinien być wykastrowany, i to już dawno temu, zanim poprzednia właścicielka puściła go w obieg.

Zgadzam sie z Tobą Maria - w 150%!!!!!

[Puchatek]

Originariamente inviata da Grin

Powyższa moja wypowiedź jest całkowicie niezwiązana z tematem Wilka/Hamleta.

Ale bardzo mi się podoba -LUBIĘ TO.
....
Co do Wilka, to tak sobie myślę, że kastracja była by najlepszym sprawdzianem, komu na tym psie NAJBARDZIEJ zależy........
...

Originariamente inviata da maria

Ten pies będzie żył jeszcze tylko kilka lat,

Tylko?
Mario.... rozumiem doskonale Twoje słowa /i porównanie/, ale komentowanie życia innej istoty w kategoriach >tylko< jest dla mnie nie do pojęcia..... Nie jesteśmy władni tak mówić o tym psie i tak nisko oceniać jego istnienie....
Wybacz prywatny wtręt.... ja o życie swojego psa walczyłam /nie szczędząc sił i pieniędzy/ do upadłego, by żyła jeszcze TYLKO kilka lat.......

[maria]

Originariamente inviata da Bura

Tylko?
Mario.... rozumiem doskonale Twoje słowa /i porównanie/, ale komentowanie życia innej istoty w kategoriach >tylko< jest dla nie do pojęcia.....

Generalnie rzecz ujmując - tylko. Jeden tylko miot to może być 120lat zamarnowanych psich lat życia dziesięciu istnień. Czym jest 120lat dziesięciu istnień wobec kilku miesięcy jednej? Statystycznie kastracja w tym wieku może mu zabrać kilka miesięcy życia, ale może też mu uratować kilka lat życia, jeśli powstrzyma go przed włóczęgostwem i poszukiwaniem cieczkujących suk.