Bomba energetyczna - szczeniak - brak skupienia

FirstWolfLady · 28-05-2015, 11:02

Dzięki za rady!
Btw oczywiście wiem, że jako szczeniak ma prawo do różnych zachowań i wiem doskonale, że najlepszy jest mój upór. Nie jest to mój pierwszy pies, ani pierwszy szczeniak w domu. Nie wybiorę się na szkolenie, bo nie mam ani czasu ani pieniędzy na takie przyjemności. Postanowiłam, że dotrę się z suką sama

Mając instynkt i jakieś tam doświadczenie. Z jedzeniem odpuściłam - je sobie w klatce w swoim tempie błyskawicznym - jej strata

Sikanie mamy już opracowane - umie zasygnalizować mniej więcej, że sie przymierza do czegoś - jest ok.
Ze spacerami przy ulicy, w mieście nadal jest "problem" bo łapie ją panika, ale zobaczymy z czasem, czy nie odpuści samo z przyzwyczajenia i oswojenia. Bez smyczy jak chodzimy to nie waruje już na widok roweru czy kobiety z wózkiem.
A co do szalenstwa... ma juz jakis plan dnia, wie jak wygląda dzien roboczy, pozwalamy jej na wariactwa z koleżanka jak jesteśmy po uczelni/pracy.
ALE dalej mamy mały problem z jej skupieniem. Mimo żarłoczności nie idzie tresura na smakołyki. Jest tak przejęta jedzeniem, że ma totalnie w nosie czego się chce, co się mówi i co się robi. Walczymy z tym na zasadzie: jest smakołyk - dostaje jak się uspokoi i przestanie skakać. Na razie nie ma mowy o żadnym siad, czy stój, chociaż na spacerach wałkuję to bez żadnych nagród (na smyczy).
jest jednak plus! Uczy się więcej poprzez obserwowanie naszych relacji z 2 psem. Np zaczyna łapać co znaczy "stój" na spacerze (bez smyczy). Uroki posiadania psiej "starszej siostry"

Jasne, są tez minusy, bo to co starsza mogła robić będąc psem rasy małej, to już będąc wilczakiem nie wypada; tak jak CHODZENIE PO PARAPECIE. Dajemy rade, ale czasem przechodzi samą siebie, lub naszej granicę cierpliwości.
Jestem osobą upartą na amen ale nie wiem czy czasem ona nie jest bardziej.. Czuję się tak, jakbym walczyła z 2-3 latkiem, który mnie testuje cały czas

A z kuchnią wie doskonale, że nie wolno, ale ten śmietnik... ten cudowny śmietnik... stara się czekać przed drzwiami do kuchni, a jeśli już w niej jest to siada i czeka. Nie ma już skakania po meblach i ściągania wszystkiego jak leci - wie to, bo na każdy szmer już się wycofuje itp

Tylko czasem chce nas przechytrzyć :3

Poza tym, jest kochana. Nie jest kłębkiem "wad", niesamowite jest dla mnie to, jak trzyma się blisko, wraca gdy sie oddalamy, wraca do domu --> przez przypadek zaliczyła skok z parteru na trawnik w czasie zabawy z druga suką, te moje 15sec w kuchni, by zamknąć kran... zbyt wiele! - kiedy doleciałam do drzwi, to już stała i drapała bo chciała wejść

a już się bałam, że gdzieś wyjada resztki pod oknami, na drugim końcu osiedla!
Z dziećmi nie ma problemu raczej, czasem im "przeszkadza" w zabawie, ale to nie jest jakieś problematyczne... No i nie niszczy mebli! Kości wystarczają jej w zupełności, kapcie i buty całe! Czasem zdarzy jej się coś skraść (np adidaska) ale to tylko po to, żeby poprzestawiać coś na swoją modłę.

Gaga · 28-05-2015, 15:20

Quote:

Originally Posted by FirstWolfLady

Na razie nie ma mowy o żadnym siad, czy stój, chociaż na spacerach wałkuję to bez żadnych nagród (na smyczy).

Każda istota uczy się w tym samym systemie, doświadczeń. Nagradzanie zachowań to nic innego jak pozytywne doświadczenia (zrobię siad-dostanę nagrodę). Jeśli świadomie rezygnujesz z czyjejś pomocy szkoleniowej, to może chociaż poczytaj? Jest tego pełno w sieci (za darmo

). Będzie Ci łatwiej. Motywacja to podstawa w nauce, powtarzanie komendy bez propozycji skojarzeń (wykonanie=korzyść) to palenie komendy. Bez sensu. Inaczej: ja się suce nie dziwię, że nie wykonuje

radena · 29-05-2015, 00:00

"Nie wybiorę się na szkolenie, bo nie mam ani czasu ani pieniędzy na takie przyjemności."

Noooo

ja bym zrobiła szybki rachunek czy na pewno STAĆ CIĘ na to żeby się na szkolenie nie zapisać

i czy za rok będziesz miała czas odpracowywać zaległości ze znacznie mniej współpracującym bo dojrzewającym psem.

A akurat wypracowanie skupienia jest bardzo łatwe jeśli pies jest żarty. Poczytaj o ćwiczeniach z samokontroli i zacznij je wprowadzać. Pies błyskawicznie łapie zależność pomiędzy swoją aktywnością, a smaczkiem znikającym w dłoni przewodnika.

Thread Tools
Show Printable Version Email this Page
Display Modes
Switch to Linear Mode Hybrid Mode Switch to Threaded Mode

28-05-2015, 11:02	#1
FirstWolfLady Junior Member Join Date: May 2015 Location: Warszawa Posts: 7	Dzięki za rady! Btw oczywiście wiem, że jako szczeniak ma prawo do różnych zachowań i wiem doskonale, że najlepszy jest mój upór. Nie jest to mój pierwszy pies, ani pierwszy szczeniak w domu. Nie wybiorę się na szkolenie, bo nie mam ani czasu ani pieniędzy na takie przyjemności. Postanowiłam, że dotrę się z suką sama Mając instynkt i jakieś tam doświadczenie. Z jedzeniem odpuściłam - je sobie w klatce w swoim tempie błyskawicznym - jej strata Sikanie mamy już opracowane - umie zasygnalizować mniej więcej, że sie przymierza do czegoś - jest ok. Ze spacerami przy ulicy, w mieście nadal jest "problem" bo łapie ją panika, ale zobaczymy z czasem, czy nie odpuści samo z przyzwyczajenia i oswojenia. Bez smyczy jak chodzimy to nie waruje już na widok roweru czy kobiety z wózkiem. A co do szalenstwa... ma juz jakis plan dnia, wie jak wygląda dzien roboczy, pozwalamy jej na wariactwa z koleżanka jak jesteśmy po uczelni/pracy. ALE dalej mamy mały problem z jej skupieniem. Mimo żarłoczności nie idzie tresura na smakołyki. Jest tak przejęta jedzeniem, że ma totalnie w nosie czego się chce, co się mówi i co się robi. Walczymy z tym na zasadzie: jest smakołyk - dostaje jak się uspokoi i przestanie skakać. Na razie nie ma mowy o żadnym siad, czy stój, chociaż na spacerach wałkuję to bez żadnych nagród (na smyczy). jest jednak plus! Uczy się więcej poprzez obserwowanie naszych relacji z 2 psem. Np zaczyna łapać co znaczy "stój" na spacerze (bez smyczy). Uroki posiadania psiej "starszej siostry" Jasne, są tez minusy, bo to co starsza mogła robić będąc psem rasy małej, to już będąc wilczakiem nie wypada; tak jak CHODZENIE PO PARAPECIE. Dajemy rade, ale czasem przechodzi samą siebie, lub naszej granicę cierpliwości. Jestem osobą upartą na amen ale nie wiem czy czasem ona nie jest bardziej.. Czuję się tak, jakbym walczyła z 2-3 latkiem, który mnie testuje cały czas A z kuchnią wie doskonale, że nie wolno, ale ten śmietnik... ten cudowny śmietnik... stara się czekać przed drzwiami do kuchni, a jeśli już w niej jest to siada i czeka. Nie ma już skakania po meblach i ściągania wszystkiego jak leci - wie to, bo na każdy szmer już się wycofuje itp Tylko czasem chce nas przechytrzyć :3 Poza tym, jest kochana. Nie jest kłębkiem "wad", niesamowite jest dla mnie to, jak trzyma się blisko, wraca gdy sie oddalamy, wraca do domu --> przez przypadek zaliczyła skok z parteru na trawnik w czasie zabawy z druga suką, te moje 15sec w kuchni, by zamknąć kran... zbyt wiele! - kiedy doleciałam do drzwi, to już stała i drapała bo chciała wejść a już się bałam, że gdzieś wyjada resztki pod oknami, na drugim końcu osiedla! Z dziećmi nie ma problemu raczej, czasem im "przeszkadza" w zabawie, ale to nie jest jakieś problematyczne... No i nie niszczy mebli! Kości wystarczają jej w zupełności, kapcie i buty całe! Czasem zdarzy jej się coś skraść (np adidaska) ale to tylko po to, żeby poprzestawiać coś na swoją modłę.

29-05-2015, 00:00	#3
radena Junior Member Join Date: May 2014 Location: Łódź/Kraków Posts: 30	"Nie wybiorę się na szkolenie, bo nie mam ani czasu ani pieniędzy na takie przyjemności." Noooo ja bym zrobiła szybki rachunek czy na pewno STAĆ CIĘ na to żeby się na szkolenie nie zapisać i czy za rok będziesz miała czas odpracowywać zaległości ze znacznie mniej współpracującym bo dojrzewającym psem. A akurat wypracowanie skupienia jest bardzo łatwe jeśli pies jest żarty. Poczytaj o ćwiczeniach z samokontroli i zacznij je wprowadzać. Pies błyskawicznie łapie zależność pomiędzy swoją aktywnością, a smaczkiem znikającym w dłoni przewodnika.