Ku pamieci nowym wlascicielom - lista szkod

[szasztin]

Odp. na py. nr 1: W przypadku Cheya to były dwie lub trzy minuty. Tzn. "Co to jest?" "Aha trzeba to spróbować zębami.... O można to przesunąc ryjkiem do góry.........Aaaaa Otwarte...!!!"
Odp. na pyt. nr 2: " I tak wszystko otworzę..... Ale już jestem na tyle dorosły że mogę powstrzymać się od robienia porządków.... zebyscie o tym pamietali.."

[Rona]

Banalne.... Chodzenie po ścianach, żeby zrobić Wam porządek na pawlaczu było ambitniejsze...

Odp na pyt. 2: "A co im będę robił porządek, niech sobie sami zrobią", albo... Chey usłyszał zgrzyt klucza w zamku - po prostu nie zdążył :P

[Gaga]

Hmm, wyglada na to, że Chey ma zrobiony bardzo dobry PR
Niestety, musze stwierdzić że rozbrojenie zasuwy zajęło mu nieco więcej czasu- bo aż miesiąc
Albo inaczej... nie chciał nas załamywać i odczekał stosowny czas

Ronka.. chodzenie po ścianach to pikuś w obliczu wyjęcia drzwi z zawiasów i przestawienia ich pod inną ścianę
na szczęście tak spektakularne ekscesy mamy już a sobą (aż czasem mi tęskno za tymi niespodziankami)

[Rona]

Diagnoza Leszka: 'Chey chciał Wam pokazać że jest inteligentny i że tej jego inteligencji nie doceniacie montując jakieś głupie zasuwy'

Spróbujcie mu raczej wytłumaczyć, że szaf się nie otwiera.... Podejrzewam, że jak zechce zrozumieć, tzn. gdy go stosownie umotywujecie - to pojmie... :P

[sssmok]

Załóżcie kłódkę i schowajcie kluczyk
Zobaczymy co wtedy wymyśli....
Może to być bardzo ciekawe doświadczenie dla Cheya.

[Gaga]

Originally Posted by sssmok

Załóżcie kłódkę i schowajcie kluczyk
Zobaczymy co wtedy wymyśli....
Może to być bardzo ciekawe doświadczenie dla Cheya.

Z pewnościa, zwłaszcza jak go poprosze o znalezienie kluczyka Bo jesli ja go schowam to juz nikt sie do szafy ni dostanie

[Gaga]

Kolejne maluchy dopiero odrastaja od ziemi, temat wiec chwilowo odetchnal, wiec w przerwie wrzuce sobie male podsumowanie
M.in dla tych ktorzy nad wilczakiem sie zastanawiaja
Od razu przyznam, ze rozumiem komentarze pt "straszycie wilczakiem" ale to jest po cos. Dlaczego? Ano dlatego, ze czekajac na naszego wymarzonego maluszka, ogladajac zdjecia, cieszac sie ze ta cudowna chwila nastapi juz za moment, zupelnie nie przyswajamy, ze sprowadzamy sobie do domu oprocz ogromnej radosci rowniez: non-stop latanie na mopie, pilnowanie sprzetow w domu a pozniej ogladanie efektow pomyslowosci naszego szczeniaczka.
Zgadzam sie, ze ten okres mija ale pierwszy rok bywa naprawde "atrakcyjny" . To nie dzieje sie od pierwszego dnia, atrakcje sa stopniowane i rozna jest ich sila razenia
Pozniej oczywiscie spijamy ten wymarzony miod, wiemy po co chcielismy wilczaka.. ale to POZNIEJ
Wracam wiec do tematu bo...nie, nie Cheitanek chwilowo postanowił zostać aniołkiem .To nie o nim
Zastanowiło mnie jedno... Ci co nie mieli jeszcze wilczaka twierdzą jakoby opisywane "kłopoty wychowawcze" świadczyły o zupełnym braku talentów wychowawczych przewodnika. Mielismy juz tu dyskusje i takie zarzuty ze strony osob, ktore pozniej... no delikatnie mowiac okazaly sie byc wyjatkowo nieodpowiedzialne (do tego stopnia, ze pies musial zmienic dom) Oczywiście nie jest miłe gdy ktoś beztrosko rzuca na nas pogardliwe epitety, zupelnie nie znając sytuacji. Mnie juz dawno opadły rece na wypisywane peany na czesc genialnych, internetowych psow i ich rownie genialnych przewodnikow. Nie chce mi sie juz tlumaczyc, dlaczego przechodziłam przez takie a nie inne klopoty wychowawcze (wszystkie zreszta opisane w blogu) , nie chce mi sie odpierac zarzutow stawianych przez chodzace idealy...ja tam idealem nie jestem i takich aspiracji nie mam Pies jak pies - raz wlacza demo a raz sam sie prosi o zalozenie induktora, kolcow i drutu kolczastego na raz ... A rzedczywistosc obnazajaca czasem nieposkromiona fantazje autora laurek bywa...dosc szokujaca
Ale czasem wesoło sie robi jak sie trafia przypadkiem, w sieci jakąs "perełkę" , ktora wywraca wszystkie dotychczas kute w kamieniu prawdy objawione

I oto proszę:
tu i ówdzie na temat wilczaków wypowiada sie niejaka Tessciowa, podobno zajmująca się szkoleniem, ktora twierdzi :"Dla mnie takie opowieści (szczególnie opmawiane i opisywane szeroko) nie są powodem do dumy lecz porażką wychowawczą" (temat dotyczy wlasnie tego, tu watku, gdzie wymienione zostaly zniszczenia dokonane przez nasze pomyslowe stwory ) ... i nagle, ta sama osoba pisze na jakimś forumpozwalam sobie zacytować, jako że moje wypowiedzi z innych list były cytowane bez pytania mnie o zgodę):
" Psami zajmuję się w sumie już 15 lat, kawała czasu. Nadmienię tylko, że pracuję z psami zawodowo. (...)
W domu mam 11 letnią sukę ON. Świetna baba z niej Jak się rodziła to ją odbierałam więc jestem z Nią bardzo związana. Ostatnio jednak suczydło postanowiło zacząć niszczyć w domu. By było śmieszniej wybiera, z wyjątkiem 4 żarówek, przedmioty mojego męża. Zanosi je na posłanie i niszczy. Problem polega na tym, że za chiny nie mogę wytłumaczyć mężowi, że to właśnie On nakręcił taką sytuację. Suczydło uwielbia wyżerać kotu z miski jedzenie, a dodatkowo przyzwyczajona jest do bardzo regularnych posiłków, jeśli nie ma michy czasem zdaży jej się rozciągnąć zawartość kosza na śmieci. No i tu klops. Mąż jak wraca, to już przed drzwiami zastanawia się co Ona zmalowała i w efekcie wchodzi do domu nabuzowany. Pies to czuje i przyjmuje pozycję uspokajającą - leży, głowa w bok, uszy po sobie - czyli stresik. Koniec końców, gdy zostaje sama a wie, że mąż wróci, to wybiera Jego rzeczy i niszczy w ramach odreagowania stresu. No i świetnie tylko jak ja mam mu to wytłumaczyć?? Nie mam pojęcia co teraz zrobić, przecież męża ni wymienię. Zastanawiam się nad powrotem do klatki przewozowej. Wtedy mąż by spokojnie wchodził do domu, pies byłby rozluźniony i mniej zestresowany. Hmm.. nie mam pomysłu. Może coś podsuniecie."

W ramach komentarza napisze tylko, ze pies to istota kierujaca sie instynktami i nie jest niczym zlym popelnianie bledow wychowawczychprzez czlowieka, kazdy je popelnia i inna opcja nie istnieje
Ale troche glupio ferowac wyroki oskarazajace i jednoczesnie samemu borykac z podobnymi problemami. Dodatkowo smieszne, ze problemy dotycza z jednej strony amatorow z mlodymi wilczakami a z drugiej "zawodowca" z wiekowym ONem...

Osobiscie uwazam, ze szczere napisanie o problemach moze nam tylko pomoc a potem dac radosc z pokonania klopotu dzieki pomocy innych. Dlatego zawsze szczerosc w tym temacie byla dla mnie wazna... ja wiele raz otrzymalam pomoc i rady, nie tylko ja. Dlatego lubie to poczucie "wspolnoty" bo na ogol wybryki wilczakowe sie powielaja i latwiej z nimi cos zrobic korzystajac z czyjegos doswiadczenia

[Huan]

Gaga, badz wyrozumiala dla ludzi. Mialas juz w swoim zyciu 2 ONy i 2 mixy, ktore z tego co wiem, nie zniszczyly nic, a na pewno nie byly tak tworcze jak Chey . My tez mielismy w swojej historii, pomijajac osiem wilczakow, dwa ONy, pekinczyka i kundelka, gdzie zaden nie przejawial takiej inwencji jesli chodzi o przemeblowania, jak nasze pozniejsze wilczaki - tez myslelismy, ze w zyciu nic nas nie zaskoczy. Zreszta nie tylko nas. Pamietam pierwsze szkolenie Boltona w Polsce. Szkolacy nas, emerytowany policjant z Sulkowic, powiedzial ze w zyciu spotkal dwa tak twarde psy: Bola i za swojej mlodosci ONa na szkole. A szkolil nie tylko jako policjant, ale przez lata prowadzil szkolenia w ZK.

Nic tak nie uczy, jak wlasne bledy, a z drugiej strony widac, ze niektore bledy sa typowe i tylko wiadomosc o nich pozwala im zapobiegac. Dla jednego opowiesc o tym, jak pies przekrecil klucz w zamku, wszedl do kuchni, otworzyl sobie lodowke, ukradl szynke i jeszcze po sobie posprzatal zamykajac lodowke jest niczym innym jak opisem niesamowitej inteligencji tych psow Zadna chyba rasa im w tym nie dorownuje. Jedynie osoba traktuja psa przedmiotowo, dla ktorej jest on jedynie maszynka wykonujaca komendy "siad" i "waruj" nie bedzie w stanie tego dostrzec. Dodatkowo opisy takich sytuacji pozwalaja innym na niedopuszczenie do podobnych sytuacji. Zawsze lepiej byc milo zaskoczonym niz wierzyc wypowiedziom, ze wilczak nigdy nic nie zniszczyl, a poza tym to papus, lezacy na kanapie i wychodzacy jedynie za potrzeba, a potem oddac wilczaka, bo zdarzylo sie mu cos zniszczyc. Niestety historie lubia sie powtarzac - osoby, ktore nigdy nie mialy zadnych problemow ze swoim CzW, ktorym pies nigdy nic nie zniszczyl, zwykle po roku, poltora psa najzwyczajniej oddawaly. Zreszta co sie dziwic - przez ten czas pisaly poematy o wyjatkowosci swojego psa, a teraz nagle musialyby napisac: wybaczcie, ale nie daje rady. Choc rzeczywiscie jest jeden przypadek, gdy wilczak rzeczywiscie NIGDY nic nie zniszczy: jesli od malego wrzucimy go do kojca lub zamkniemy w klatce i bedziemy zabierac z zamkniecia jedynie na spacer, wtedy pies rzeczywiscie nic nie zniszczy... tylko nie mozna sie potem dziwic, ze pies poza klatka bedzie chodzil z ogonem na brzuchu. Wtedy niektorzy szkoleniowcy pochwala nas za to, ze sie zapobiega, ale dla mnie wlasnie to bedzie porazka wychowawcza...

A tak na powaznie to porazka wychowawcza moze byc jedynie sytuacja, gdy ktos jest swiadomy jakiegos problemu, zapobiega mu, a mimo to pozwala na jego wystapienie. W przypadku ludzi, ktorzy wilczaki maja zwykle pierwszy raz w zyciu i nie sa szkoleniowcami mozemy mowic jedynie, ze popelnili blad wychowaczy i od szkoleniowca oczekiwalbym, ze udzieli wskazowek lub poradzi, a nie ze bedzie wysmiewal, krytykowal, bo nie tego od szkoleniowca sie oczekuje.

Zreszta trzeba pamietac, ze kazda rasa ma pewna charakterystyke, typowe dla niej cechy. Wilczak zostal stworzony jako rasa BARDZO aktywna, o silnie rozwinietym instynkcie stadnym. Oczywiscie osoba posiadajace ospalego wilczaka czy tez takiego, ktory swojego przewodnika nie uwaza za czesc stada nie bedzie tak glosno manifestowal swojej "wewnetrznej tragedii", jaka jest rozstanie z wlascicielem. W naturze oczywistym jest, ze wilk, ktorego opusci stado spada na znacznie gorsza pozycje i wlasnie mocny instynkt stadny dba o to, ze wilki, jak i wilczaki garna sie do bycia caly czas ze swoim stadem. Dlatego tez dziwi, gdy ktos widzi w tym porazke wychowawcza. Jest to nastepstwo naturalnego dazenia wilczakow i mozna tego oduczyc jedynie poprzez dlugotrwale tlumienie tych naturalnych popedow. Oczywiscie rozumiem, ze wlasciciel pozbawionego naturalnych instynktow ONa moze tego nie zobaczyc. Ale coz... tylko krowa nie zmienia zdania.

[monikasz]

Originally Posted by Przemek

Nic tak nie uczy, jak wlasne bledy, a z drugiej strony widac, ze niektore bledy sa typowe i tylko wiadomosc o nich pozwala im zapobiegac. [...] Dodatkowo opisy takich sytuacji pozwalaja innym na niedopuszczenie do podobnych sytuacji.

Dokladnie ! M.in. dlatego z nieukrywaną przyjemnoscia czytam o niszczycielskich zapedach wilczakow (i nie tylko ). M.in. dlatego by poznac psychike wilczakow wybralam sie na oboz do Lazne i nie powiem sporo fajnych sztuk bylo O dziwo - bylam zaskoczona, ze pare psiakow, z ktorymi mialam przyjemnosc pocwiczyc bardzo fajnie weszlo w kontakt ze mna i bardzo ladnie dawaly nakrecic sie na zabawke. Naprawde bylo to mile.

Sama popełnilam rozne bledy wychowawcze, ale tak jak piszesz Przemku - najwazniejsze by wyciagnac odpowiednie wnioski i ich w przyszlosci nie popelniac. Przez moj dom przewinelo sie pare psiakow, natomiast 2 lata temu wymarzony od wielu lat owczarek belgijski okazal sie niezlym kombinatorem i obserwatorem Co prawda konkretnych rzeczy nie miałam zniszczonych, ale niektóre pomysły suczyska przyprawiały mnie o kolatanie serca. Bo kto by pomyslal, ze np. pies wpadnie na pomysl przenoszenia cukru i maki z kuchni do duzego pokoju ? Dokladnie tam gdzie opakowanie sie rozrywalo, to lezalo nietkniete, a Yaga zasuwala po kolejne tyczac kolejne sciezki z sypkich produktow Przykladow pomyslowosci mojego psa moglabym podac mnostwo, dlatego tez kogo moge to zrazam do swojej rasy

Co do klatki, to tylko czesciowo zgodze sie z Przemkiem. Jesli pies z zalozenia ma byc caly czas w klatce (poza spacerami), to faktycznie chore i lepiej by takim ludziom doradzac kupno pluszowego pieska. Gdyby 2 lata temu ktos pokazal, wytlumaczyl jak i w jakim celu uzywac klatki, to omineloby mnie pewnie pare problemow niszczycielskich Klatka uzywana jedynie jako miejsce wypoczynku-azyl dla psa jest wg mnie dobrodziejstwem zarowno dla przewodnika, jak i dla samego psa. Mysmy klatke wprowadzili dopiero po roku - w zasadzie caly czas jest otwarta, nawet jak nas nie ma (aktualnie dodatkowo na klatce zrobilismy przewijak :P ). Wyjatkiem jest nalot znajomych z wszedobylskimi dziecmi - po prostu widze, ze suka ma dosc i ona doskonale wie, ze jak ja odesle do klatki, to bedzie miala swiety spokoj i jej wszystko jedno, czy dzieciaki bawia sie w Indian, czy cicho siedza - ona i tak wypoczywa, bo wie, ze przewodnik czuwa. Poza tym klatka to najlepsze miejsce na wyciszenie psa np. po intensywnym treningu.

Jedno co zaobserwowalam, to zarowno wilczaki, jak i belgi nie zatracily swojego pierwotnego repertuaru porozumiewania sie z innymi. Od razu widac, ktory i co chce pokazac. Oczywiscie roznice w przekazie tez sa, ale nie sa to na szczescie tylko 'kanapowce'. Uwielbiam myslace psy, a takimi z cala pewnoscia sa wilczaki. W takim duecie czasem przewodnik musi niezle sie namyslic co pies sobie kombinuje nim to wykona

[anetawron]

Szuflada "się otworzyła"...

[Ana]

Ali po prostu szukal swoich notatek I sie zdenerwowal, bo ich nigdzie nie bylo... I tak wlasnie powstal ten maly nielad

[Narvana]

wyrwane drzwiczki z zawiasow
(tatus zalozyl, zeby Garuda nie wchodzila do kuchni, bo kradla sztucce, wiec najpierw nauczyla sie otwierac, a dzis je wyrwala)

[sssmok]

Ja powinnam dodac samochod mojego ojca. Mojego Jab [odpukac] nie zzera.
U taty [bus] zostawiony na pol godziny zezarl: tapicerke z tylu - z obu bokow, uszczelke od tylniej klapy, oslony przeciwsloneczne z bocznych okien, podarl cztery 25kg worki z ziemia i zerwal pol sufitu. Zdjec nie mam, bo ojciec jakby zobaczyl, ze je robie, wrzucilby mnie razem z psem do wora i do Wisly

[Louve]

A Cora nic jeszcze nie zniszczyła, no może tylko odgryzła rączkę od fotela rozkładanego i teraz trzeba się namęczyć żeby go rozłożyć. Ale to się dopiero pewnie zacznie...

[Rona]

Originally Posted by Kasia&Cora

A Cora nic jeszcze nie zniszczyła, no może tylko odgryzła rączkę od fotela rozkładanego i teraz trzeba się namęczyć żeby go rozłożyć. Ale to się dopiero pewnie zacznie...

Myśl pozytywnie. Może nie zniszczy...

Nie pamiętam już dokładnie, ale Tinka zjadła 'tylko' kilka butów, rękawiczek, szczotkę i ze dwie książki zanim pojęła zasadę że wolno jej niszczyć wyłącznie swoje rzeczy: dyżurny klapek, drewnianą obudowę swojego łóżeczka, miski, zabawki i inne rzeczy wrzucone do "jej" pudła (+ samo pudło naturalnie). Ile razy razy zabrała się za coś innego - karciliśmy, wymieniali na "jej" przedmiot i chwalili gdy zaczęła się na nim znęcać. Z czasem "załapała" o co chodzi. Najważniejsze, że jej przedmioty były umieszczane w jasno określonym miejscu - żeby wiedziała, co jest JEJ, a co NASZE - to było jakby zakreślanie jej 'osobistego' terytorium we wspólnym domu.

Wiem, że niektórzy sceptycznie wyrażają się o tej metodzie, ale u nas zadziałała bezbłędnie, choć przyznaję, że wymaga dużo pracy, konsekwencji i napiętej uwagi wszystkich domowników.