Lęk przed ludźmi

[Faolan]

Chciałam Was poprosić o podzielenie się doświadczeniami. Ulego Warszawa na początku trochę przerosła i zareagował mocnym lękiem przed obcymi ludźmi. Oczywiście ciągle pracujemy nad socjalizacją; akurat mieszkam w takiej okolicy, która mi bardzo ułatwia stopniowe wzmacnianie bodźca - a i niestandardowo zachowujący się osobnicy często się tu pojawiają W tej chwili już bez problemu chodzimy w tłumie przy Tesco i wejściu do metra, biegaczy, rowerzystów i rolkarzy w ogóle olewamy, dzieci grające w piłkę obserwujemy z zainteresowaniem itd.

Jedyny problem to osoby, które stoją i wlepiają wzrok w psa (lub jemu się wydaje, że to robią). Do tej kategorii należą zarówno Bogu ducha winni ludzie, którzy gadają sobie przez telefony komórkowe (patrząc w dal - na tle której akurat młody się pojawia), jak i ci, którzy startują do niego z wyciągniętą ręką, żeby "ślicznego pieska" pogłaskać. W takich sytuacjach wycofuje się, fukając, a nawet poszczekując (ale z ogonem do góry, nie podwiniętym).

No i tak - w tej chwili to nie jest problem. Ja jednak mam nieprzyjemne doświadczenia z owczarkiem, który najpierw po prostu poszczekiwał na inne psy, a potem wyrósł na pogromcę, więc trochę się boję, że coś złego z tego wyjdzie. Jakie są wasze opinie? Czy przesadzam, i dalej prowadzona normalna socjalizacja powinna sprawę załatwić, czy też warto już specjalnie się tym zająć? I jak? Ja na razie wymyśliłam, żeby taki ofukany wręczał młodemu smaczka (tych, którzy chcieli pogłaskać, zazwyczaj łatwo można na to namówić).