Mara heeft een nieuwe baas

[wolfwoman-stefanie]

Het onderstaande bericht kreeg ik van Hil, van de werkhondenherplaatsing, dat Mara een nieuwe baas heeft :

Zoals beloofd stuur ik je een leuk verhaal van Mara die na een proefperiode van twee weken nu echt bij ons blijft. We zijn erg blij met haar en hopen no erg lang van haar te kunnen genieten.

Hartelijke groeten van Paul en Esther


Hallo lieve lezers en lezeressen!



Hier is dan eindelijk een email van mij! Ik zal me even voorstellen, Ik ben Mara von der Duursche Enk en ik ben een Tjsechoslowaakse wolfhond (uiteraard een teefje, kan ook niet anders met zo’n naam) van ruim 7 jaar oud. Ik stond enige tijd geleden op de herplaatsings-site van Hilary .

Ik heb een leuk leven achter de rug bij erg lieve mensen maar ik had zin in een nieuw avontuur. Hoewel dit avontuur uit noodzaak is geboren ben ik er tot op de dag van vandaag niet rouwig om. Mijn avontuur is twee weken geleden begonnen, maar ik was niet eerder in de gelegenheid jullie hiervan op de hoogte te houden. Ik mag jullie nu vertellen dat ik hier voor altijd mag blijven!



Mijn nieuwe baasjes zijn beste mensen die mij omgeven met liefde en warmte en ook Wolf is een echte heer die ik wel mag. Ik vind alles goed maar hij wil soms aan mijn achterkantje ruiken om zich er van te verzekeren dat ik een meisje ben, die sufferd. Ik laat dat natuurlijk niet toe en omdat ik dat keer op keer duidelijk te kennen geef lijkt het er nu op dat hij het begrijpt en laat mijn achterkantje voor wat het is. En zeg nou zelf, mijn voorkant is toch veel leuker!



Als een echte wolfhond die dicht bij de natuur staat en alles benadert vanuit een gevoel heb ik begrepen dat jullie naar een nieuw warm nestje voor mij op zoek waren en ik moet zeggen dat jullie dat erg goed gelukt is!Ik weet dat jullie nog steeds van mij houden, dat is wederzijds en zal altijd zo blijven. Maar ik zal uit liefde voor jullie mijn uiterste best doen mij keurig te gedragen.



In de auto had ik er al enorme zin in dit nieuwe avontuur te beginnen. Ik heb niet gepiept en keek mijn ogen uit naar al dat voorbij razende spul. Soms wilde ik een auto goed volgen en dan is het natuurlijk veel handiger dat je voorin de auto zit. Ik heb wel een paar pogingen gedaan maar die bleken tevergeefs. Soms maakten auto’s een toeterend geluid en zwaaiden mensen naar mij, maar ik heb natuurlijk ook wel met mijn verleidelijke ogen de mooiste koppies weggegeven!



Toen we Bodegraven binnen reden was het gedaan met de rust, ik hield het niet meer en heb met heel mijn gevoel een mooi lied gezongen. Tja, ik was zo benieuwd naar mijn nieuwe stekkie!



Thuis werd ik begroet door Wolf, even dachten we elkaar niet te mogen, tenminste ons beider haren gingen omhoog en we liepen zenuwachtig om elkaar heen te draaien. Maar het was binnen een paar tellen bekeken, dit zou wel eens een goede vriend van me kunnen worden! Blijkbaar dacht Wolf daar net zo over.



Ik mocht overal snuffelen en ze lieten me alledrie met rust, heerlijk. Mijn nieuwe baasjes gingen koffie drinken en ook wij werden verwend met lekkernij. Na een half uurtje gingen we allemaal naar buiten, ik moest natuurlijk ook kennis maken met de buurt. Wolf heeft mij de weg gewezen en liep voorop. Soms een beetje lastig want hij houd en nog geen rekening mee dat ik achter hem loop en als ik niet uitkijk dan plast hij mijn neus nat! Maar het is goed gegaan. We zijn ook naar de “oma”van Wolf geweest en die vond mij prachtig en zei dat ik het allerliefste koppie van heel Bodegraven had. Ik groeide enorm, dat snappen jullie wel! Ik heb haar daar natuurlijk op mijn eigen wijze voor bedankt met veel likjes, je kent dat wel de “wolvengroet”.



Ze hebben hier ook schapen en daar was ik erg enthousiast over en liet dat horen ook maar blijkbaar vond Wolf dat ik dat ingetogener moest doen! Hij hapte mij in de nek en duwde mij zonder pardon naar de grond. Ik was daar zo van onder de indruk dat ik heel stilletjes naast hem ben gaan zitten en de schapen een tijdje zonder geluid heb bewonderd.



De eerste nacht was minder leuk, ik vond het juist zo gezellig met z’n vieren en ineens gaan de tweevoeter een verdieping hoger! Ik heb nog gepiept maar dat hielp niet dus daar ben ik dan ook na een uurtje mee gestopt. Gelukkig kwamen ze de volgende dag weer naar beneden. Wat ik hier echt geweldig tof vind is dat je hier de hele dag en de hele nacht op de bank mag liggen, ze worden er niet eens boos om. Sterker nog ze vragen soms gewoon of ik er gezellig bij kom zitten op de bank! Je begrijpt natuurlijk wel dat mij zoiets niet twee keer uitgelegd hoeft te worden. Het is hier bijna een hondenparadijs.



Het eten is naar wens en vanaf het eerste moment eet ik hier goed, soms krijgen we vers vlees en soms een verse kluif. Maar iets roven blijft natuurlijk lekkerder dus ik blijf scherp en alert. Alleen vrees ik dat ik nooit de kans zal krijgen iets te jatten van het aanrecht, het is al opgeruimd voor ik er erg in heb. Wat ook in het nadeel is voor mij is dat ze hier een open keuken hebben dus ik word natuurlijk gezien.



Bij mijn nieuwe baasjes gelden wel andere regels, zo is bijvoorbeeld Wolf de baas en dat vind ik natuurlijk wel een beetje raar. Toch heb ik mij er bij neer gelegd, hoewel ik af en toe test hoe ver ik bij hem kan gaan. Diep in mijn hart wil ik natuurlijk de lakens uitdelen maar eerlijk is eerlijk, ik heb het 7 jaar lang mogen doen en ik had zin in een nieuw avontuur! Daar hoort een stapje terug dan bij, het is niet anders. Maar ik blijf voorlopig nog wel uitproberen, je weet maar nooit…..



Tot nu toe heb ik geen reden gezien hier iets te slopen, ik heb genoeg afleiding hier en af en toe speel ik met mijn nieuwe vriendje. Verder rust ik veel want ik maak elke dag, s’morgens om 7.00 uur en s’avonds om 18.00 uur een grote wandeling van een uur (ongeveer 5 tot 7 kilometer) en ik kan je vertellen dat je dan daarna weinig lust hebt om iets ondeugends te ondernemen.



Nou ik heb zo’n beetje alles wel verteld en zodra er weer wat spannends te melden is dan schrijf ik jullie weer. Maken jullie je over mij maar geen zorgen.



Voor jullie allemaal een uitbundige “wolvengroet”!

Mara

[SenE]

Altijd goed om te lezen dat herplaatsers een goed adresje hebben gekregen.

[herder]

Hoi Paul en Esther, ( ik ga er maar vanuit dat jullie binnenkort wel op dit forum te vinden zijn )

Heel veel plezier met Mara!!!

Fijn dat jullie haar die kans hebben gegeven en dat ze nu mag blijven

Groetjes Bert

[Ethel_Onnis]

Hallo allemaal!

Zoals jullie al hebben kunnen lezen gaat het met onze Mara erg goed. We zijn erg gelukkig dat ze het hier naar haar zin heeft en we hopen uiteraard dat we nog heel veel plezier met haar zullen beleven! Tussen Wolf (en kruising tussen een Saarloos en een Duitse Herder, een reu) en Mara gaat het ook heel goed.

Groetjes, Esther en Paul

[mijke]

Hallo Paul en Esther,

Allereerst natuurlijk nog: Hartelijk welkom op dit forum!
Ik hoop jullie hier in de toekomst ook nog heel vaak tegen te komen

Hieronder plak ik nog een paar (verkleinde) foto's die je mij per mail stuurde.
En ik hoop van harte dat jullie zo positieve verhaal over een herplaatser voor meeer mensen aanleiding zal zijn, om dit ook eens te overwegen!

Groetjes,
Mijke


Mara met haar kluif


TsW Mara en daar achter Wolf

[Smokey]

Altijd goed om te lezen dat een herplaatser weer een fijn thuis heeft gevonden Veel plezier met Mara.

[wolfwoman-stefanie]

Dit bericht is verzonden naar www.werkhondenherplaatsing.nl
en misschien ook leuk te lezen voor wolfdog ,
hieruit blijkt dat een herplaatser OOK een nieuwe kans verdiend

Update Mara Mail van 15 Januari 2007.

Lieve lezers en lezeressen!

Hier dan eindelijk weer een e-mail van mij. Sorry, dat ik niet eerder heb geschreven maar ik heb weer een enerverende tijd achter de rug!

Mijn nieuwe jaar begon goed maar het had slecht af kunnen lopen. Eerst zal ik wat vertellen over de kerst en oud & nieuw! Zoals u weet ben ik tegenwoordig altijd met mijn nieuwe vriendje Wolf in huis. Met kerst werd ook dit huis versierd met leuke interessante spullen. Er was hier geen kerstboom maar wel een grote kerstman die ik samen met Wolf uitvoerig mocht besnuffelen. Het vrouwtje heeft hier een salontafel die elk seizoen veranderd en zo ook met kerst. Normaal gesproken zitten er kippenveren in en die werden nu vervangen door kerstspulletjes. Het vrouwtje verstopte de veren in een mooie kersttas die ze netjes bij de kerstman parkeerde. We lieten het voor wat het was en taalden er het hele weekend niet naar maar toen de baasjes er dinsdag niet waren zijn we toch op onderzoek uit gegaan. We wilden weten of tussen al die veren ook een echte kip schuil ging. Dus, handig als ik ben en zonder de kerstman te beschadigen want dat zou natuurlijk zonde zijn wist ik de tas te bemachtigen. Ik kan je vertellen dat het een waar verenfestijn was, echt overal vlogen de veren in de huiskamer rond maar de kip was gevlogen! Helaas hebben we de tas gesloopt maar dat vond het vrouwtje bij nader inzien niet eens zo erg. Ze moest wel lachen om ons want we hadden de veren nog in onze bek toen ze van haar werk thuis kwam. We waren even bang dat we straf zouden krijgen maar nee hoor we kregen gewoon een aai over onze bol en een dikke knuffel. De tas werd weg gegooid en de veren werden veilig opgeborgen. Einde kerst verhaal.

De oude & nieuw verliep goed, geen geblaf en we waren niet bang voor grote of kleine knallen. Achter het glas hebben we nog even gekeken naar het vuurwerk maar ik snap tot op de dag van vandaag niet wat mensen bezield om zulk werk de lucht in te knallen. Zonde van al dat geld, daar kunnen ze toch beter een stevige kluif voor ons voor kopen. Nou Wolf en ik hebben die kluif gehad en we waren heel de avond er zoet mee, dus veel tijd om ons druk te maken wat er allemaal buiten gebeurde hadden we dus niet.

In het nieuwe jaar moest Wolf zijn jaarlijkse inenting hebben en mijn baasjes hadden besloten ook mij mee te nemen naar de dierenarts om even kennis te maken. Nou ik kan je vertellen dat ik me keurig heb weten te gedragen. Geen geblaf en geklier maar als een heuse dame geduldig wachtend op mijn of liever gezegd onze beurt. Ik mocht de hele behandelkamer op mijn gemak besnuffelen en ondertussen bekommerde de dierenarts zich om mijn stoere vriend Wolf. Toen ineens zag ik die beul met een naald naar Wolf gaan! Nou ik heb de longen uit mijn lijf gezongen om Wolf maar te waarschuwen dat hij een pijnlijke prik zou gaan krijgen. Mijn vrouwtje begreep het en ging naar Wolf toe om hem te troosten maar Wolf gaf geen kik toen die vreselijke naald zijn sterke nekvel binnendrong! Gelukkig maar, ik was zo trots op mijn vriend dat ik hem spontaan een dikke lik over zijn neus gaf. Nu was ik aan de beurt maar mijn lied had geen vrienden gemaakt met de arts en hij vond het zelf eng om mijn gebit te bekijken. Ach, het was nog een jonkie die nog nooit een wolfhond had gezien! Ik heb hem wel geholpen hoor, deed precies wat er van mij werd gevraagd en heb niet ondeugend gedaan en ook niet geplast!!!! Goed hè.

Maar toen gebeurde het!!!!!!!!!! Ik werd die avond ziek, erg ziek. Eerst leek het helemaal niet zo erg, ik had wat dunne ontlasting maar dat kan wel eens voorkomen toch? Voor dat mijn baasjes naar bed gingen lag ik al op de bank voor mijn nachtelijke rust en mijn buik ging als een bezetene te keer. Het vrouwtje heeft nog een tijdje over mijn buik gemasseerd maar dat hielp niet ook al was het wel erg lekker en ontspannend. Zoals je zelf wel weet zijn wij wolven erg rustig en we laten niet gauw merken dat het ernstig is. Ik heb echt heel stil gedaan en Wolf heeft heel goed op mij gepast die nacht. Maar om 8.00 uur ’s morgens werd het Wolf toch wat te gortig en heeft met een paar krachtige blafkreten de baasjes wakker gemaakt. Leuk vond ik dat niet want ik had dacht natuurlijk dat ik flink op mijn kop zou krijgen. Ik had namelijk de hele boel onder gekotst en gepoept. Het was alleen vermengd met een grote dosis bloed! Wat was ik ziek!!! Het vrouwtje kwam naar beneden en die schrok zo erg dat ze mij in plaats van een standje een flinke knuffel gaf. Ik liep naar de waterbak die ik die nacht helemaal leeg gedronken had om aan te geven dat ik meer wilden en dat kreeg ik. Maar ook water kon ik met de beste wil van de wereld niet binnen houden en het kwam er dan ook met de zelfde vaart weer uit en toen zag het vrouwtje dat ik bloed spuugde. Het baasje werd gelijk op getrommeld uit bed en ik moest met hem mee naar de dierenarts! Nou dat wilde ik wel, ik was er wel aan toe. Het baasje kreeg pillen en poeders mee en ik kreeg een spuitje wat zou moeten helpen tegen het braken. Nou mooi niet dus want ik was thuis waar inmiddels het vrouwtje al aan het schoonmaken was en ik kotste weer de boel eronder. Het baasje is even met mij naar buiten gegaan en toen ik moest poepen kwam ook daar alleen maar puur vers bloed uit. Het ging met het uur slechter met mij. Gelukkig heb ik het goed getroffen met mijn baasjes want ze hadden al eerder ervaring met een doodzieke hond gehad dus het vrouwtje belde de dierenarts op en ik zal je dit gesprek maar besparen maar het resultaat was dat ik wederom met spoed naar de dierenarts terug moest. Nu was er een vrouwelijke arts, een echte lieverd die het nodig vond dat ik een infuus kreeg. Ik vond echt alles best als ik maar beter zou worden! Mijn baasjes mochten tijdens het infuus lekker bij mij blijven en ik ben met mijn kop op de schoot van het vrouwtje en een liefdevolle massage over mijn buik van mijn baasje in slaap gevallen. Die slaap heeft mij erg goed gedaan. Ik kon nog niet goed lopen, ik was een beetje dronken zo leek het. Die dag heb ik verder niet gegeten en gedronken en de volgende dag bleek uit het bloedonderzoek dat ik een acute ontsteking aan mijn spijsverteringskanaal had. Dat wil zeggen dat ik van voor tot achter van binnen ontstoken was en dus daarom puur bloed poepte en braakte. Heel langzaam kwam mijn eetlust weer op gang en in combinatie met de liefdevolle zorg en de vele likjes van mijn lieve vriend Wolf knapte ik toch redelijk snel op. De dierenarts was blij dat mijn baasjes zo hebben gehandeld want als ze een paar uur later aan de bel hadden getrokken dan was ik in shock geweest en had het waarschijnlijk niet gered.



Zo zeilig ben ik nog nooit geweest zeg!

Nu gaat het weer uitstekend met mij en ik ben mijn baasjes nog steeds heel dankbaar dat hier nog rondhuppel. De band tussen Wolf en mij is nog hechter geworden en we houden zoveel van elkaar dat we ’s avonds tegen elkaar aan op de bank in slaap vallen.



Zo, dit waren dan weer mijn avonturen hier!

Een dikke knuffel en lik van mij en een stevige poot van mijn vriend Wolf!

Mara

[Patty33]

Jehiemig...wat een verhaal!
Dikke pluim voor haar baasjes!!!

[SenE]

Jeetje wat een rot ervaring, gelukkig goed afgelopen

[Ethel_Onnis]

Mara is een schatje die na haar ziekte nog meer waardering voor ons en Wolf heeft gekregen dan ze al had.
Naar andere honden toe gaat het nu redelijk. Zeblaft minder en is beter in toom te houden. Als we naar plaatsen gaan waar veel andere honden zijn krijgt ze een neuskapje op, dat vind ze niet echt fantastisch maar ze laat hem nu wel zitten!

Bedankt tot nu toe voor alle positieve reacties over Mara op dit forum!

Groetjes Esther en Paul.