ceremonia przywitania

[dorotka_z]

Witam,

pisze, bo mam pewien problem z Baszti. Ciekawa jestem jak wyglądaja powitania u Was w domach?

Jak wracam do domu wypuszczam małą z klatki i zaczyna się istne szaleństwo. Pies cieszy sie strasznie ( no i tutaj oczywiście narzekać nie mogę) ale przy okazji dostaje mega szajby, że nie sposób nad nią w żaden sposob zapanować. Drapie, gryzie, skacze, choć wszystko oczywiście z radości. Chciałabym juz trochę ją cywilizować, bo nie sposob teraz wejść do domu w jakiś lepszych spodniach na przykład

Próbujemy nauke siad. Staram sie ją uczyć, ze jak coś chce powinna usiąść i poczekać spokojnie. Działa to już przy karmieniu i nawet ze dwa razy wyszło przy przywianiu. Niestety jak ją za to pochwalę "piekiełko" zaczyna się od nowa...

Oczywiście biorę poprawkę, ze to szczeniak i ma jeszcze czas, zeby się nauczyć, ale nie chciałabym pozwolić jej teraz wejść na głowę.

Macie może jakies sprawdzone sposoby, żeby opanować ten żywioł?

[Rona]

Napisał dorotka_z

Macie może jakies sprawdzone sposoby, żeby opanować ten żywioł?

Spróbuj przywiązać sznureczkiem albo tasiemką

Ale serio: poczytaj stare tematy na forum o wychowaniu, pełno tam rad.

[Narvana]

Nie witaj, ignoruj, nie patrz, nie dotykaj. Z klatki wypuszczaj jak bedzie spokojny. (malo to przyjemne, sie nie przywitac, no ale...)
Ja czasem 'starej' Garudzie musze w ten sposob przypominac (tyle, ze ona bez klatkowa juz), bo jak sie wraca, to szajby dostaje.
U nas to zawsze skutkowalo, czy to teraz, czy jak byla szczeniakiem.
Szalec przy przywitaniu szaleje nadal, ale szkod przy tym nie robi

[atah]

Astri ma 20 mscy i ciągle to ćwiczymy Ignorowanie na wilczaka nie działa - nie zniechęca się. Tzn. domownicy mogą w ten sposób ćwiczyć, bo pewnie są w stanie przetrzymać kilka minut wirującej kuli z zębami - po paru tygodniach może się skończyć na kilku skokach. Na wizyty to działa jedynie zamykanie w klatce i wypuszczanie jak się uspokoi. Żeby jej się kodowało w główce , ze spokój się opłaca. Astri - stara suka w porownaniu z Waszą- zawsze jest gotowa podjąc ryzyko przedostania się do gościa i nachalnego lizania po twarzy albo podgryzania po rekach, nawet za cenę wyprowadzenia do klatki
Fajnie, ze w takich napadach entuzjazmu jest w stanie w ogóle Was usłyszeć i zareagować Sądzę, że to już dużo w jej wieku. Spróbujcie robić tak, żeby cała porcje dzienna jedzenia dostawała wyłącznie z ręki. Niech cały czas kombinuje co tu zrobić, żeby nagroda spadła " coś bym zjadła a to może sobie siądę to mi dadzą" . Jak przyzwyczajałam Aszczure do klatki to jedzenie dostawała tylko w klatce - potrafiła ja sobie otworzyć, wejść i walić łapą po prętach, żeby mnie przywołać , ze nagroda się należy

[Narvana]

Napisał atah

Astri ma 20 mscy i ciągle to ćwiczymy Ignorowanie na wilczaka nie działa - nie zniechęca się.

Garuda ma prawie 5 lat i... podzialalo . Prawda taka, ze kazda metoda na innego psa. Mozna sprobowac jedno, jak nie poskutkuje, to drugiego.
U nas to polegalo na tym, ze ignorowalam Garude, ona sie uspokajala, a jak sie uspokoila to sie witalysmy - ale na moich zasadach.
Zeby nie bylo watpliwosci: ta metoda w Garudzie NIE zabila chec wesolego witania sie.

[dorotka_z]

Po wejściu do domu psa wypuszczam z klatki, bo szaleje i boje się, że jak bym jej nie wypuszczała bardzo długo zajęłoby jej uspokajanie sie. Mam też obawę czy po wypuszczeniu szaleństwo nie zaczęłoby sie od nowa. Dzisiaj za namową Narvany spróbuję ja przetrzymać. Zobaczę ile czasu zajmie opanowanie emocji.

Po wejściu do domu i wypuszczeniu próbuję ja ignorować, ale średno mi to wychodzi. Problem polega na tym, ze skacze i drapie i wcześniej czy później albo coś krzyknę bo mnie zaboli, ale mówię jej, żeby nie skakała albo próbuję sie witać i mówię "spokojnie, powoli" itp.

Wczoraj pomylałam, że spróbuję z linką. Przywiązałam jej do obroży tasiemkę (tak Rona, tasiemkę ) i jak skakała przydeptywalam. Kilka razy się nacięła i faktycznie trochę poskutkowało, bo trochę się opanowała. Co myślicie o czymś takim? Czy jest szansa, że się sprawdzi na dłuższą metę?

Baszti dostaje jedzenie tylko z ręki. Czasem jej tylko wrzucę trochę do klatki, żeby weszła. Teraz głównie ją nagradzam jedzeniem za siad i waruj tak, aby kombinowała, że spokojne siedzenie czy leżenie jest w cenie. Pierwsze efekty już chyba widac, ale przed nami jesczze dłuuuga droga.

A jak z gryziemiem rąk na dzień dobry? Też macie/mieliście taki problem. Ja próbuję małą zainteresować zabawkami, ale ona i tak próbuje złapac mnie za ręce i gryźć. Jak jest spokojna to gryzie z umiarem, ale jak się podnieci to niestety zapomina o umiarkowaniu i czasem zdarza jej się ugryść dosyć mocno.

[Narvana]

Napisał dorotka_z

Po wejściu do domu i wypuszczeniu próbuję ja ignorować, ale średno mi to wychodzi. Problem polega na tym, ze skacze i drapie i wcześniej czy później albo coś krzyknę bo mnie zaboli, ale mówię jej, żeby nie skakała albo próbuję sie witać i mówię "spokojnie, powoli" itp.

Najlepiej nic nie mowic, bo pies sie wtedy nakreca. Jesli skacze na Ciebie, podskakuje - unos do gory swoje kolano. Pies sie "nadzieje" na nie i odpusci (spoko oko, krzywdy sobie nie zrobi!). Tak do skutku.
U nas to tez podzialalo. Czasem jak wracam do domu i nie mam nastroju, (i jestem padnieta) na skaczaca Garude po mnie lub biegajaca mi scianach i suficie - raz podniose kolano, Garuda na nie skoczy i od razu spokoj. No ale to tez wypracowane, Garuda juz po prostu wie, ze jak podniose kolano, to ma nieskakac, bo raz ze sie sama w nie walnie, a dwa - nie bedzie powitania.
Co do Twojego bolu... no tu juz gorzej sie opanowac, niestety.

Potrzebujecie swoich wlasnych prob i bledow. No i czasu...
Ale uda sie na pewno, jak nie z jedna metoda, to z inna.
Proponuje zalozyc skafander skladajacy sie z cierpliwosci

[jaskier]

Napisał dorotka_z

Po wejściu do domu psa wypuszczam z klatki, bo szaleje i boje się, że jak bym jej nie wypuszczała bardzo długo zajęłoby jej uspokajanie sie.

Ha, skąd ja to znam To się tylko tak wydaje, że pies może się zachowywać neurotycznie bez końca. Musisz się zaprzeć i przeczekać - nie ważne ile by to trwało. Spokojnie nastaw się na to, że może być nawet 20-30 minut. Z czasem będzie coraz krócej i zauważysz to już przy 2-3 takiej sytuacji. A każdy poradnik na świecie powie Ci, że nie można wypuszczać psa z klatki, kiedy jest podekscytowany. Wzmacniasz w ten sposób takie zachowanie.

Skoro suczka zostaje w domu w klatce sama, to znaczy, że już w jakimś stopniu przerobiliście klatkowanie - więc nie powinno być problemów Ale jeżeli jednak masz problem z przeczekaniem, stój przy klatce i reaguj od razu w momencie, kiedy suczka na chwile przestanee, np. żeby nabrać oddechu

Ps. A jak suczka wyjdzie z klatki spokojna, to i problem z intensywnym przywitaniem będzie łatwiej rozwiązać

[dorotka_z]

Napisał jaskier

Ha, skąd ja to znam To się tylko tak wydaje, że pies może się zachowywać neurotycznie bez końca. Musisz się zaprzeć i przeczekać - nie ważne ile by to trwało. Spokojnie nastaw się na to, że może być nawet 20-30 minut. Z czasem będzie coraz krócej i zauważysz to już przy 2-3 takiej sytuacji. A każdy poradnik na świecie powie Ci, że nie można wypuszczać psa z klatki, kiedy jest podekscytowany. Wzmacniasz w ten sposób takie zachowanie.


Ps. A jak suczka wyjdzie z klatki spokojna, to i problem z intensywnym przywitaniem będzie łatwiej rozwiązać

Wiecie co, czasami się tak nad sobą zastanawiam czemu się żaróweczka w głowie w porę nie zapaliła.
Za każdym razem jak zamykam małą w klatce wypuszczam ją dopiero wtedy jak się uspokoi. Trzeba poczekac kilka minut, ale tragedii nie ma. Jak sobie teraz o tym myślę to nie wiem czemu w sytuacji powrotu do domu robię inaczej...

Od dzisiaj czekam aż się suńka uspokoi i dopiero wtedy będę ją wypuszczać.

Przy okazji podzielę się swoim spostrzeżeniem, że dużo szybciej się uspokaja jak czytam książkę na głos. Polecam do przetestowania

[Gaga]

Napisał Narvana

Prawda taka, ze kazda metoda na innego psa. Mozna sprobowac jedno, jak nie poskutkuje, to drugiego.

Dokładnie tak, poza tym każdy z nas ma inne preferencje dotyczące psich zachowań. jedni nie tolerują skakania, innym podoba się, że pies łazi po stole. Finalnie mamy to, co wypracujemy i co chcieliśmy
Ja akurat powitalny spontan bardzo lubię, jedyne co mi przeszkadzało to uderzenia (bolesne) zębami. Ale to załatwiliśmy komendą "weź zajączka" i wskazując na futrzasty aport, który Chey miał wziąć do paszczy. Zrobił się z tego taki nawyk, że teraz bury biegnie do drzwi łapiąc do pyska cokolwiek na czas powitania.
Powitanie gości, zwłaszcza niektórych, wygląda zupełnie inaczej. Mamy kilku gości, którzy absolutnie muszą być odizolowani od psiego wybuchu radości i tu zastosowaliśmy wprost przykład z Zaklinacza..jest banalne siad, "wzięcie przestrzeni w posiadanie" i przeczekanie tych pierwszych chwil, aż do momentu gdy goście się rozlokują na kanapie. Psi wybuch radości mija w tym czasie i wszystko wraca do normy. Polecam, bez dotykania, bez emocji, bez napinania się...łatwe i skuteczne.
Metody nie stosujemy wobec wilczakowców , oni wchodząc wiedzą co ich czeka