sik emocjonalny

[Louve]

Originally Posted by Palpatine

U nas było podobnie. Sik, ze szczęścia był obowiązkowy przy powitaniach tych najbardziej lubianych gości. Nyx wyrósł z tego jak skończył jakieś 10-11 miesięcy. Przynajmniej taką mam nadzieję

A Aszczura skończyła już rok. Ale prawdę powiedziawszy, mi jeszcze w życiu nie zdarzyło się spotkać psa, który - nawet jeśli sikał - nie wyrósłby z tego. Oczywiście trzeba znaleźć sposób, aby tego oduczać. Na każdego działa coś innego. Tak jak wspominałam już - wilczą po prostu olewaliśmy na maksa i minęło.
A Resław nie sikał, nie sika i nie będzie. Bo ani z radości tak mu się nie zdarza, ani ze strachu, którego ewidentnie nie odczuwa przy nas - jak się człowiek denerwuje, to on uznaje to za dobrą zabawę i już klata przy ziemi, zaś na pysku wilczy uśmiech. A zdenerwowanemu złość mija, zastąpiona niekontrolowanym parsknięciem śmiechu. Ale on ma po prostu taką mimikę, że nie da się wyrobić I żałuję, że dobrego aparatu brak. Stary padł, a ten zastępczy jest tylko do zdjęć makro - w 99.9% przypadków nie łapie w ruchu.

[atah]

Originally Posted by Kasia&Cora

jak się człowiek denerwuje, to on uznaje to za dobrą zabawę i już klata przy ziemi, zaś na pysku wilczy uśmiech.

Aszczur ma tak samo - traktuje to jako zabawę z dawką adrenaliny Taki sport ekstremalny:P)
Moi goście są poinstruowani, zeby ignorować psa , aż ochłonie, ale to i tak lekko tylko zmniejsza ekscytację Astri. Dziwi mnie tylko, ze mój wilczak ma charakterek towarzyskiego goldenka. W koncu wzorzec mowi, ze sa nieufne i bojaźliwe raczej... Golden w wilczej skórze))

[Grin]

Originally Posted by atah

Dziwi mnie tylko, ze mój wilczak ma charakterek towarzyskiego goldenka. W koncu wzorzec mowi, ze sa nieufne i bojaźliwe raczej... Golden w wilczej skórze))

E tam, goście są już "swoi", a swoich trzeba odpowiednio przywitać.
PS
Dla uściślenia: wzorzec mówi tak:

TEMPERAMENT / CHARAKTER
Żywy, bardzo aktywny, wytrzymały, posłuszny, szybko reagujący, nieustraszony i odważny. Swojemu właścicielowi okazuje nadzwyczajną wierność. Odporny na trudne warunki pogodowe. Wszechstronny.

O nieufności i bojaźliwości nic tam nie ma, warto o tym pamiętać.

[anula]

jak się człowiek denerwuje, to on uznaje to za dobrą zabawę i już klata przy ziemi, zaś na pysku wilczy uśmiech.

skąd ja to znam? Chwila nieuwagi i szczypas w tyłek zaliczony. Nie jego wina, ze pani ma taki kiepski refleks...

[Louve]

Originally Posted by anula

skąd ja to znam? Chwila nieuwagi i szczypas w tyłek zaliczony. Nie jego wina, ze pani ma taki kiepski refleks...

Dokładnie!
Najczęściej to tak znienacka :P

[Gaga]

Originally Posted by Kasia&Cora

jak się człowiek denerwuje, to on uznaje to za dobrą zabawę i już klata przy ziemi, zaś na pysku wilczy uśmiech. A zdenerwowanemu złość mija, zastąpiona niekontrolowanym parsknięciem śmiechu.

Istnieje również inne, możliwe wytłumaczenie takiego zachowania (oba możliwe). Pies, w szczególności wilczak, jest mistrzem komunikacji niewerbalnej i bystrym obserwatorem, przy okazji również jest niesamowicie czułym "sejsmografem" emocji w stadzie. Monitoruje je non-stop i zawsze dąży do ich optymalnego poziomu. Bo tylko stabilna sytuacja w stadzie pozwala na normalne funkcjonowanie, stąd te częste interakcje obserwowane w wilczych grupach. Być może bardzo dawno temu zaskoczył, że jego pląsy i wygłupy rozładowują sytuacje i niwelują stresowe zachowania ludzi. U nas tak było A skoro raz coś zadziałało, to warto to podtrzymywać Tylko, że ja byłam tego nie do końca świadoma, tzn. nie uświadomiłam sobie wszystkich sytuacji, w których Chey tak właśnie może się zachować. I wyłożyło nas to na pierwszych zawodach. Byłam w tak silnym stresie, że pies postanowił coś z tym zrobić, i zrobił - po swojemu. Wykończył komendę "do mnie" radosnymi podkokami, naskokami i obertasem On po prostu sięgnął po znane sobie zachowanie, które dotychczas, zawsze odnosiło skutek Za drugim razem miał na ringu honorowym zaprezentować "unikalny, doskonały ruch" i zaprezentował, przed wycelowanymi obiektywami fotoreporterów...bieg z podskubywaniem mnie w pupę
Takie sytuacje nauczyły mnie kontrolowania emocji, co akurat wyszło nam tylko na dobre

[Louve]

Ano tak jest, a że Rescu to ma charakter wiecznego szczeniaka to rozwiązuje problemy swoją głupotą Nie, żeby mi to przeszkadzało... cieszę się, że jest takim świrem i powagę zachowuje tylko wtedy, gdy trzeba.
Najlepiej, jak kosteczkę pluszową weźmie do pyska, stuli uszy i chodzi, machając ogonem tak mocno, że aż całym nim zarzuca na boki. Wydaje wtedy całe serie pomruków, stara się wepchnąć mi zabawkę do ust i przepełniony radością chce pokazać, co zdobył. Muszę to kiedyś nagrać, chociaż zapewne nie on jedyny tak robi. Ehh, ta wilczakowa mowa ciała jest wspaniała.
A tak na serio to niesamowite jest, jak wiele widać po samej postawie...

Originally Posted by Gaga

Za drugim razem miał na ringu honorowym zaprezentować "unikalny, doskonały ruch" i zaprezentował, przed wycelowanymi obiektywami fotoreporterów...bieg z podskubywaniem mnie w pupę