Het gesprek: welzijn en gezondheid rashonden

[Manishdra]

Originally Posted by Joswolf

...Ik denk toch dat de gemiddelde ras hond meer problemen heeft dan de straatjoekel.
Jos

Wat is een straatjoekel? Die ene hond die nog bestaat waarvan de ouders werkelijk geen definierbaar spoor van rashond in zich hebben? Of die kruising DH met "wat dan ook", waarvan beide ouders nooit onderzoeken hebben gehad. Die laatste is, vind ik, de grootste risicogroep als je het hebt over gebreken. De eerste groep kan een hele gezonde hond zijn, maar zijn naar mijn mening ook practisch uitgestorven want alle honden worden of gecastreerd/gestereliseert en zwervers zijn ook nog zeer zeldzaam, dus de natuurlijke sellectie is er niet meer.

Ik zou altijd voor een rashond kiezen, bij elk ras is makkelijk te achterhalen wat de problemen zijn en kunnen voorkomen. Vervolgens ga je op zoek naar een fokker die goed en selectief fokt, en waar jij in kunt komen bij hun beargumentatie voor ouders en voorouders. En dan nog kun je gewoon pech hebben.

Alleen zit het probleem niet bij mensen die onderzoek doen, maar bij diegenen die vandaag een puppy willen hebben, want dat hebben ze besloten. Ze gaan naar die fokker toe waar geen wachtlijst is en het liefst zo goedkoop mogelijk.

Dus nee, ik ben van mening dat bij een goed gefokte en dus uitgezochte rashond de kans op een gezonde hond groter is dan bij 90% van de kruisingen die rondlopen.

[Joswolf]

Waarom zou een kruising van twee rassen ongezonder zijn als wanneer diezelfde honden verpaard werden met een soortgelijk ras? Een niet onderzochte kruising wordt niet ziek of erfelijk belast doordat hij gekruist werd met een ander ras maar door niet gecontroleerde honden. De fout is dus niet het kruisien maar niet controleren. Nee het rasgebonden fokken zorgt voor een kleinere genetische fokbasis. Erfelijke gebreken die recessief zijn (zoals de meeste afwijkingen), kunnen bij een kruising haast niet voorkomen en bij geteste rashondverparingen wel. Hierdoor is de kruising dus per definitie gezonder.
Bij de rashonden is vooral het fokken met kampioenen het probleem. Die zijn fenotypisch mooi maar genotypisch niet gezonder. Wanneer de niet kampioenen hun goede genen niet door kunnen geven verlies je aan diversieteit en dus uiteindelijk gaat dat ten koste van de gezondheid.
Je moet de massa fokkerij met lookalikes niet verwisselen met kruisingen. Daar wordt namelijk dezelfde fout gemaakt als in de rashonden fokkerij. In die massa fokkerijen is een smalle fokbasis omdat ze elke keer dezelfde hond inzetten doordat ze maar weinig reuen hebben. Minder dekhonden minder eten maar smalle fokbasis net als de fokkerij met kampioenshonden. En dat willen de kopers vaak, een afstammeling van een kampioen. Die is getest en volgens de fokker super goed. En daar ligt de fout. Het vaker inzetten van die kampioenen en een smallere fokbasis zorgt voor minder vitaliteit en weerstand. Zwakke populaties ontstaan dan en dat zie je toch bij veel rassen. Of kun jij nog gezonde rassen noemen. Werkhonden werden nog geselecteerd op een gezondheids factor. De border collie bv. Werkhonden en showhonden met papieren. De werkhond mag best een ander kleurtje hebben als hij maar zijn werk doet. Niet goed kunnen lopen en afmaken. Iig uitsluiten van de fok. De showhond krijgt therapie en desnoods een operatie en als hij een kampioen wordt zal hij nazaten kunnen verkopen. Dat is gewoon de praktijk. Een goede optie zou zijn om de titels van de stambomen af te halen. Een stamboom geeft alleen afstamming.
Jos