Do mnie!

[Grin]

Originally Posted by GRABA

gwizdam na palcach, niczym na psa pasterskiego

No ale to jeszcze trzeba umieć. Ja nie umiem i nie potrafię się nauczyć. Jackowi czasem wyjdzie i wtedy to faktycznie działa.
Ale takich gwizdów jak Twoje, to możemy tylko pozazdrościć.

[atah]

Originally Posted by Grin

No ale to jeszcze trzeba umieć. Ja nie umiem i nie potrafię się nauczyć. Jackowi czasem wyjdzie i wtedy to faktycznie działa.
Ale takich gwizdów jak Twoje, to możemy tylko pozazdrościć.

Oj tam! Tez widziałam na własne oczy jak Łowca sobie truchtał za "zwierzyną" i na komendę zawrócił )
Mnie się czasem uda odwołać Aszczurę metodą ucieczki - kiedy zauważy coś atrakcyjnego , a jest w takie odległości , ze nie mogę jej złapać - uciekam w przeciwna stronę. Do tego wesołe piski i machanie smakołykiem. Ludzie sie głupio patrzą ale często działa)

[Rona]

Originally Posted by atah

Mnie się czasem uda odwołać Aszczurę metodą ucieczki - kiedy zauważy coś atrakcyjnego , a jest w takie odległości , ze nie mogę jej złapać - uciekam w przeciwna stronę.

Dokładnie to samo nam się sprawdza! Był czas, kiedy młoda przybiegała na komendę "pa-pa"... a że za każdym razem była nagradzana, w którymś momencie na 'pa-pa' przybiegłaby do mnie psy z całych Błoń

Nasze przywołanie awaryjne to "pan/pani idzie" - a zaraz potem telefon do pani/pana, żeby komendy nie spalić Komenda awaryjna działa jak magnez (w 100%), dlatego stosujemy tylko w przypadkach ekstremalnych i staramy się żeby była zawsze rzetelna!

[Grin]

Originally Posted by atah

Oj tam! Tez widziałam na własne oczy jak Łowca sobie truchtał za "zwierzyną" i na komendę zawrócił )

E tam, mówisz tak, jakbyś sama wilczaka nie miała. To że kiedyś zawrócił oznacza tylko tyle, że później jeszcze więcej razy nie zawrócił.

[Palpatine]

Temat ciągle na czasie .
Ja wczoraj na "dziedzińcu" spuściłem Nyxa żeby chłopak sobie pobiegał z innym pieskiem (bokserem). Wszystko było by ok, gdyby nie fakt, że po skończonej zabawie nie byłem go w stanie przywołać do siebie. Metoda na kucniecie i smakołyki nie podziałała, zmiana tonacji głosu na wyższy także, o próbie złapania Wilczka można zapomnieć. W końcu uciekłem do domu, pies za mną (niby sukces) ale trzymał się na odległość paru kroków i w końcu poszedł w długą. Korzystając z wolności trzeba było wytaplać się w błocie i nie wiadomo w czym jeszcze . Przymusowa kąpiel i leżenie na posłaniu do momentu wyschnięcia była karą. Ciekaw jestem czy okaże się skuteczna.
Pies w domu wykonuje każde przywołanie i "nogę" jednak długa praca przed nami aby przezwyciężyć to wszystko co rozprasza Wilczaka na dworze.

[Witek]

Też to przerabialiśmy- przełomem okazała się komenda "źle" połączona z brzęczkiem. Jak Astarte zdecydowała, że ona jeszcze spaceru nie kończy mimo komendy "do mnie" padało słowo "źle" i rzut brzęczkiem pod psa (przez inną osobę niż przywołująca). Jak tylko Asta zaczynała iść lub patrzeć w moją stronę było chwalenie, w przypadku zatrzymania przez Astarte ponowienie komendy "do mnie", jak znów nie poskutkowało "źle" + plus brzęczek. Po paru rzutach Aszczur ślicznie przyszła.
Obecnie wystarczy jej czasem przypomnieć samym słowem "źle" jeśli po drodze mi się zamyśli.

PS.
Oczywiście jako, że wilczak to wlczak nie zawsze to działa Dalej zdarzają się bunty na pokładzie

[Palpatine]

• A cóż to za "brzęczek"?

[Grin]

Originally Posted by Palpatine

• A cóż to za "brzęczek"?

Myślę, że w sumie obojętnie co, byle by hałasowało - "brzęczało". Podejrzewam, że na niektóre psy wystarczą zwykłe klucze z mieszkania.

Osobiście radziłabym jednak nie ograniczać się do ww metody, ale także (a może zwłaszcza) położyć nacisk na uświadomienie psu, że powrót do nas nie oznacza końca przyjemności (no dobra: nie zawsze oznacza koniec przyjemności). A więc w trakcie spaceru przywołujesz "120" razy tylko po to, żeby móc psa pochwalić (bardzo wylewnie), pobawić się z nim, dać smakołyk zapiąć na smycz, odpiąć smycz i... pozwolić lecieć choćby do psiego kumpla.

PS
Wydaje mi się, że gdy pies jest tak "rozhasany", że nie chce wracać, smaczki nie są atrakcyjną alternatywą, kucanie, jako statyczne też chyba nie za bardzo. Może lepiej zadziałałoby typowa zrobienie z siebie (pardon) "głupka" ;
bieganie, piszczenie, skakanie, klaskanie nad głową, itp. DD

[Witek]

Zwykła reklamówka z dwoma metalowymi pokrywkami. Docelowo miały być tam jeszcze inne metalowe hałasujące rzeczy typu pęk kluczy i śrubek, ale same pokrywki też się sprawują, a jak wiadomo prowizorka jest najtrwalsza i najlepsza

[Gaga]

Originally Posted by Palpatine

Przymusowa kąpiel i leżenie na posłaniu do momentu wyschnięcia była karą. Ciekaw jestem czy okaże się skuteczna.
.

Ja jestem gotowa założyć się, że nie Dla psa nie istnieje coś takiego jak pojęcie "kary", zwłaszcza rozciągnięte w czasie. Istnieje za to instynktowna konieczność dopasowania się do zaburzonych relacji (gniewny przewodnik), do których należy się dopasować (jestem malutkim, grzecznym pieseczkiem)-stopień dopasowania zależy od siły eksponowania gniewu.
Za to z tej lekcji może wynieść skojarzenie, że kąpiel jest nieprzyjemna-co dla Ciebie, w przyszłości, może być kłopotem.

[Rona]

A propos przywołania:

Chodzenie na smyczy, wprawdzie z większymi trudnościami niż przeciętny pies, wilki opanowały nieźle, choć w sytuacjach gdy grały w nich głębsze emocje, gdy były podniecone czy przestraszone, ciągnęły gwałtownie, całkowicie ignorując człowieka na drugim końcu smyczy. (...)

Natomiast zbliżanie się wilka jedynie na głos opiekuna, bez materialnej zachęty z jego strony, było tak rzadkie, że graniczyło nieomal z cudem. Chodzi o przyjście wtedy, kiedy ja miałam ochotę, bo jeśli wilk był w dobrym humorze i w danej chwili usposobiony niezwykle przyjacielsko, zjawiał się w te pędy, łasząc się do stóp, liżąc ręce, szarpiąc ubranie, raz po raz usiłując złożyć pocałunek w usta. Przywołanie podniesionym głosem miało wyłącznie jeden, i to odwrotny skutek. Wołając wilka należało więc wykonać cały zestaw niezwykle przyjacielskich gestów - miękki szczebiotliwy głosik, uśmiech, najlepiej pochylenie lub ukucnięcie, wszystko co świadczyłoby o naszym najżyczliwszym usposobieniu i wykluczało agresywne zamiary z naszej strony.

To fragment niezwykle interesującej książki Krystyny Chwedeńczuk Pies czy Wilk wydanej w 1987 r przez Instytut wydawniczy NASZA KSIĘGARNIA Fragment dotyczy wilków a nie psów, ale zachowania jakby troszkę znajome?

I jeszcze jeden fragment, ku pokrzepieniu serc (str. 84)

Jeżeli ktoś z was chce wiedzieć, czy jego pies ma bardziej pierwotne, a więc wilcze cechy, czy też hodowla uprawiana przez człowieka wywarła na jego psychice i zachowaniu silniejsze piętno nich odpowie na następujące pytania:
Czy mój pies akceptuje wyłacznie parę najbliższych osób, a odnosi się zdecydowanie nieufnie do obcych ludzi?
Czy mimo wielkiego przywiązania do mnie jest nieposłuszny i z reguły nie reaguje na moje polecania?
Czy jest wrogi, a w najlepszym razie nieprzyjaźnie nastawiony do większości psów?
Czy w zabawach z nielicznymi zaprzyjaźnionymi psami przedkłada gonitwy nad zapasy?
Czy wreszcie szczeka niewiele, lecz za to je bez opamiętania?

Jeżeli na wszystkie pytania uzyskasz twierdzące odpowiedzi, wiedz, że jesteś posiadaczem wilka w psiej skórze.

[Gia]

Po częściowej konsumpcji patyczka, komenda "do mnie!!!!"

[Skrzat&Bow]

Originally Posted by Rona

To fragment niezwykle interesującej książki Krystyny Chwedeńczuk Pies czy Wilk wydanej w 1987 r przez Instytut wydawniczy NASZA KSIĘGARNIA Fragment dotyczy wilków a nie psów, ale zachowania jakby troszkę znajome?

Ksiażke kupilam kiedys na Allegro. Cenna lektura! Niesamowite jak wiele jest zbieżnosci!Warto przeczytac. Pomogla mi na przyklad zrozumiec dlaczego niektore psy reagowaly irytacvja wrecz zloscia na "zachowania powitalne" Bowka (namolne lizanie pyska, laszenie sie ), niektore psy zdawały sie w ogole nie rozumiec tej wilczej mowy....

A propos przywolania, u nas najlepiej dziala ucieczka w drugą stronę, czesto na spacerach chowam sie i prowokuje poszukiwania, tak zeby pies caly czas byl na oriencie. Niestety tak jak u wiekszosci nie skutkuje to w 100 % jesli w gre wchodzi wesola pogon w kierunku innego psa, jednak gdy nikne z " horyzonu" zazwyczaj wraca zeby mnie odnalezc. Wtedy oczywiscie nagroda. I czasami zaciskanie zebow ))