Smiertelnosc szczeniat

[z Peronówki]

Originally Posted by Ori

a moze napiszesz cos wiecej o tych wirusach?
jak sie ich wystrzegac, zabezpieczac itp

No to podaje te, ktore sa najgrozniejsze dla szczeniakow:

WIRUSOWE ZAPALENIA JELIT - PARWOWIROZA, CORONAWIROZA, ROTAWIROZA
Bardzo groźne choroby przewodu pokarmowego psów wywoływane przez Parvowirus [groźniejsza], Coronavirus lub Rotawirus. Atakują szczególnie młode psy. U psów starszych przebieg może być łagodniejszy aczkolwiek też niebezpieczny. Zarażenie następuje przez kontakt bezpośredni z chorym psem lub z jego odchodami. Po przechorowaniu u ozdrowieńca wirus może być wydalany z kałem przez okres około trzech miesięcy.

OBJAWY:
Intensywne wymioty, biegunka najczęściej zabarwiona krwią o specyficznym ckliwym zapachu, osowiałość, brak łaknienia, nie przyjmowanie płynów. Chorobę charakteryzuje bardzo szybkie narastanie objawów. Bardzo szybko postępuje odwodnienia (objawem jest szybka utrata masy ciała i zapadnięcie gałek ocznych połączone z galaretowatym wypływem ze spojówek) i osłabienie. Temperatura po początkowym podwyższeniu może być w normie lub obniżona. Zwierzę nie leczone pada w ciągu kilkunastu - kilkudziesięciu godzin. U szczeniąt do 12 tygodnia życia parwowiroza może występować w postaci zapalenia mięśnia sercowego. Szczenię pada nagle bez wyraźnych objawów choroby

LECZENIE:
Skuteczne w 40-60% przypadków. Polega na intensywnym nawadnianiu dożylnym kilka razy dziennie. W lżejszych przypadkach płyny podaje się podskórnie (przy tym sposobie nawadniania istnieje możliwość wystąpienia ropni ). Ogólnie stosuje się środki przeciwkrwotoczne, przeciwwymiotne, przeciwskurczowe i antybiotyki a w bardzo ciężkich przypadkach środki nasercowe. DIETA ZEROWA (głodówka). Leczenie jest bardzo kosztowne i wymaga ścisłej współpracy z lekarzem.

PROFILAKTYKA:
Szczepienia ochronne i izolacja nieszczepionych psów.


HERPESWIROZA
Coraz częściej pojawiająca się choroba zakaźna i zaraźliwa wywoływana przez Herpesvirus F-205 (wirus z tej samej grupy co wirus opryszczki u ludzi). Jest bardzo niebezpieczny dla szczeniąt, szczególnie bardzo młodych. Zarażenie przez kontakt z chorymi zwierzętami lub nosicielami bezobjawowymi, zakażenie może nastąpić drogą płciową. Zakażenie noworodków następuje przez łożysko w łonie matki.

OBJAWY:
Szczenięta nowonarodzone i do 3 tygodnia życia padają najczęściej bez wyraźnych objawów lub z objawami niecharakterystycznymi takimi jak: niechęć do ssania, silne wzdęcie brzuszka, wyciek śluzowy z nosa czy objawy nerwowe (maluch piszczy i zachowuje się nienormalnie). Sporadycznie możemy spotkać się z tzw. syndromem krwotocznym, manifestującym się kropelkowym wyciekiem krwi z nosa i wybroczynami. Sprzyjającym momentem rozwoju infekcji jest zbyt niska temperatura ciała szczeniąt (jak pamiętamy do dwóch tygodni szczenięta mają nie w pełni rozwinięte mechanizmy termoregulacyjne). Wirus może replikować się (namnażać się) w temperaturze do 39oC. Powyżej tej temperatury następuje zahamowanie replikacji wirusa. Stąd tak ważne jest abyśmy nie dopuszczali do oziębiania szczeniąt i bez potrzeby nie podawali środków przeciwgorączkowych. U szczeniąt starszych Herpeswiroza przebiega łagodniej w postaci zapalenia gardła, krtani i spojówek. Psy starsze najczęściej chorują bezobjawowo stając się nosicielami. U zwierząt reprodukcyjnych [suk i psów] wirus może powodować bezpłodność i poronienia. CHOROBA WYSTĘPUJĄC PO RAZ PIERWSZY W DANEJ HODOWLI POWODUJE PRAKTYCZNIE 100% STRAT SZCZENIĄT NOWONARODZONYCH.

LECZENIE:
U szczeniąt ssących praktycznie niemożliwe. Noworodki, jak wcześniej wspomniałem, padają bez wyraźnych objawów. Bardzo ważne abyśmy zapewnili malcom wysoką temperaturę otoczenia - ok. 39 stopni (promienniki ciepła - uwaga na przegrzanie). U szczeniąt starszych i psów dorosłych leczenie takie jak kaszlu w psiarni. Leczenie bezpłodności praktycznie nieskuteczne.

PROFILAKTYKA:
Brak - do chwili obecnej - swoistych szczepionek. Stosuje się tzw. paraimunizację czyli pobudzenie ogólnych sił odpornościowych organizmu.
UWAGI: Ostrożnie ze sprowadzaniem nowych psów do swojej hodowli.


I jeszcze dwie grozne dolegliwosci:

Hypoglikemia
Dolegliwość spotykana sporadycznie i powodująca upadki szczeniąt w pierwszych dniach życia. Jest to obniżenie ilości glukozy [cukru] we krwi noworodka. Jak wiemy glukoza dostarcza energii do procesów życiowych organizmu. Obniżenie jej poziomu w organizmie powoduje deficyt energetyczny. Szczeniaki popadają w śpiączkę i umierają. U szczeniąt może wystąpić dwojakiego rodzaju hypoglikemia. Jest to hypoglikemia niezłośliwa, w której występuje prosty niedobór cukru spowodowany np. niepobieraniem siary. Ten niedobór można próbować wyrównać podając szczenięciu pipetką do pyska po kropelce 2-3-4 mililitry 40% glukozy o temperaturze ciała. Często ten prosty zabieg przywraca malcowi chęć do życia. Gdy nasze zabiegi nie pomagają możemy domniemywać, że mamy do czynienia z hypoglikemią złośliwą, której przyczyną jest genetycznie uwarunkowany niedobór pewnego enzymu uczestniczącego w cyklu przemian glukozy. Stan taki zawsze doprowadza do śmierci. Gdy jednak oznaczenie glukozy we krwi noworodka [np.przy użyciu testów dla cukrzyków] wykazuje poziom prawidłowy możemy podejrzewać HERPESWIROZĘ.


Toksyczne mleko
Schorzenie spowodowane przez zatrucie mlekiem matki. Sytuacja taka występuje w przypadku gdy po porodzie w narządzie rodnym występują komplikacje spowodowane zakażeniem. Gruczoł mlekowy jest połączony z macicą systemem naczyń chłonnych. Toksyny bakteryjne a także same bakterie dostają się z macicy do gruczołu mlekowego a następnie do mleka. Wraz z mlekiem matki są spożywane przez szczenięta powodując ich zatrucie, chorobę, a często i śmierć. Jeżeli stan zdrowia suki - położnicy budzi jakiekolwiek wątpliwości - należy jak najszybciej zasięgnąć rady lekarza. Podejmie on właściwe leczenie i zaleci tryb postępowania ze szczeniętami. Może okazać się niezbędne oddzielenie ich od matki i karmienie preparatami mlekozastępczymi.