ceremonia przywitania

[dorotka_z]

Originally Posted by jaskier

Ha, skąd ja to znam To się tylko tak wydaje, że pies może się zachowywać neurotycznie bez końca. Musisz się zaprzeć i przeczekać - nie ważne ile by to trwało. Spokojnie nastaw się na to, że może być nawet 20-30 minut. Z czasem będzie coraz krócej i zauważysz to już przy 2-3 takiej sytuacji. A każdy poradnik na świecie powie Ci, że nie można wypuszczać psa z klatki, kiedy jest podekscytowany. Wzmacniasz w ten sposób takie zachowanie.


Ps. A jak suczka wyjdzie z klatki spokojna, to i problem z intensywnym przywitaniem będzie łatwiej rozwiązać

Wiecie co, czasami się tak nad sobą zastanawiam czemu się żaróweczka w głowie w porę nie zapaliła.
Za każdym razem jak zamykam małą w klatce wypuszczam ją dopiero wtedy jak się uspokoi. Trzeba poczekac kilka minut, ale tragedii nie ma. Jak sobie teraz o tym myślę to nie wiem czemu w sytuacji powrotu do domu robię inaczej...

Od dzisiaj czekam aż się suńka uspokoi i dopiero wtedy będę ją wypuszczać.

Przy okazji podzielę się swoim spostrzeżeniem, że dużo szybciej się uspokaja jak czytam książkę na głos. Polecam do przetestowania

[konek]

Max ma 9 lat i chcialam Was pocieszyć że z wiekiem to nie przechodzi. Szalenstwo przywitania Pańci nie zależy także od tego czy w kojcu byl zamknięty 10 minut czy 8 godzin. Gumiś i tyle. Jak mi kiedyś zaczepił zębem rękaw skórzanej marynarki to uciełem je na krótkie i wszyscy się zachwycają skąd ja mam taki świetny żakiet.
Pomaga jedynie dłuuuuugi siad przed otwarciem kojca a potem komenda "szukaj pana".
pozdrawiamy

[Elentia]

My stosowaliśmy ignorowanie, nie patrzenie nie mówienie, odchodzenie, a nawet wyjście za drzwi. Jak pies się uspokoił miał naszą uwagę, nagrodę, albo był wypuszczany z klatki, zależnie od sytuacji. Do tego z czasem doszło wzmacnianie siadu. Więc teraz jak wracam a pies mocno jest rozkręcony, mówię siad i jest względny spokój względny, bo Marrok i tak się cieszy ale już nie skacze i nie gryzie i szybciej sie uspokaja. Tak jest z nami, właścicielami, nie wiem tylko dlaczego nie przekłada to się na innych ludzi . Z tym jeszcze walczymy i daleka droga przed nami :roll.

[Gaga]

Bo inni tego od psa nie wymagają, swoja postawą zachęcają do żywiołu

[atah]

Originally Posted by Elentia

Marrok i tak się cieszy ale już nie skacze i nie gryzie i szybciej sie uspokaja. Tak jest z nami, właścicielami, nie wiem tylko dlaczego nie przekłada to się na innych ludzi . Z tym jeszcze walczymy i daleka droga przed nami :roll.

Strasznie trudno gościom wytłumaczyć, że naprawdę nie wolno uśmiechać się do psa ani nawet nawiązywać kontaktu wzrokowego Ludzie myślą , że to takie zarty Zawsze znajdzie się jakaś ciocia, ktora obdarzy Aszczurę przyjaznym uśmiechem i trening cofamy do początku

[jaskier]

Originally Posted by atah

Strasznie trudno gościom wytłumaczyć, że naprawdę nie wolno uśmiechać się do psa ani nawet nawiązywać kontaktu wzrokowego Ludzie myślą , że to takie zarty Zawsze znajdzie się jakaś ciocia, ktora obdarzy Aszczurę przyjaznym uśmiechem i trening cofamy do początku

Tak się zastanawiam, że może zamiast przerzucać obowiązek zachowania dobrych psich manier na gości, lepiej nauczyć psa, że należy zachować spokój, mimo prowokacji uśmiechem i kontaktem wzrokowym? Np. przez jakiś czas witać gości trzymając psa na smyczy? Jeżeli zaczyna skakać, nawet jeżeli jest przez gości prowokowany, to jest odsuwany. Może po jakimś czasie uwarunkuje sobie, że może podejść, tylko jeżeli jest spokojny?

Bo na pewno nie ma szans na to, że nauczysz osobę nie obytą z psem do tego, żeby się odpowiednio zachowała przy pierwszym spotkaniu. Kontakt wzrokowy jest dla ludzi naturalną rzeczą, zwłaszcza, kiedy czujemy się napastowani

[Grin]

Originally Posted by jaskier

Kontakt wzrokowy jest dla ludzi naturalną rzeczą, zwłaszcza, kiedy czujemy się napastowani

Fakt, ale dla psa (zwłaszcza tak czułego na CSy jak wilczak to bardzo mocny sposób na inicjację interakcji; przyjaciel patrzący w oczy to zachęta do zabawy/witania/głupawki itp., obcy (lub nie daj Boże wróg) to poważne wyzwanie.

Originally Posted by jaskier

Tak się zastanawiam, że może zamiast przerzucać obowiązek zachowania dobrych psich manier na gości, lepiej nauczyć psa, że należy zachować spokój, mimo prowokacji uśmiechem i kontaktem wzrokowym? Np. przez jakiś czas witać gości trzymając psa na smyczy? Jeżeli zaczyna skakać, nawet jeżeli jest przez gości prowokowany, to jest odsuwany. Może po jakimś czasie uwarunkuje sobie, że może podejść, tylko jeżeli jest spokojny?

Wg mnie nie zaszkodzi swoich nauczyć ociupinę psiego savoir vivre'u choćby po to, żeby ułatwić nam naukę. Dla małego nieokrzesanego szczylka już sam fakt przyjścia gości to już ogromna podnieta (nawet gdyby nie patrzyli, nie uśmiechali się i nie mówili ). Przecież nauka psa polega na tym, że zaczyna się od wersji najłatwiejszej i stopniowo wprowadza utrudnienia.
Z gośćmi niestety często jesteśmy na z góry straconej pozycji, bo jak już wspomniano, trudno im się dostosować. Można by ostatecznie tym najbardziej opornym umożliwić poniesienie konsekwencji własnego oporu. No ale to już od nas zależy, czy jesteśmy gotowi na utratę przyjaźni kogoś narażonego na witanie wilczaka (choćby i na własne życzenie).

Jeśli chodzi o głupawki na powitanie wracającego pańcia/pańci - nie wiem, czy to zadziała na takiego malucha, ale zawsze dobrze mieć przygotowane w zanadrzu coś dla psiego pyska, czym by się zajął; choćby suchą bułkę. Po jakimś czasie stanie się to oczekiwanym rytuałem, wtedy można zacząć dawać to "coś" dopiero po wykonanej komendzie "siad". Idea jest taka, że po naszym powrocie pies siada w oczekiwaniu na prezent.

[atah]

Originally Posted by jaskier

Tak się zastanawiam, że może zamiast przerzucać obowiązek zachowania dobrych psich manier na gości, lepiej nauczyć psa, że należy zachować spokój, mimo prowokacji uśmiechem i kontaktem wzrokowym? Np. przez jakiś czas witać gości trzymając psa na smyczy? Jeżeli zaczyna skakać, nawet jeżeli jest przez gości prowokowany, to jest odsuwany. Może po jakimś czasie uwarunkuje sobie, że może podejść, tylko jeżeli jest spokojny?

Heh gdyby to było takie proste ... Naukę zaczyna się od standardowych metod, ale szybko się okazuje, ze trzeba wymyślić jednak indywidualny system szkolenia. W świecie wilczakow plan A, B, C z reguły nie działa - lekki progres przychodzi gdzieś w okolicach planu F.

[przemus]

Originally Posted by jaskier

Tak się zastanawiam, że może zamiast przerzucać obowiązek zachowania dobrych psich manier na gości, lepiej nauczyć psa, że należy zachować spokój, mimo prowokacji uśmiechem i kontaktem wzrokowym?

Zgadzam się, że nie powinno się procesu wychowania zwalać na obcych ludzi. To my jesteśmy odpowiedzialni za zachowania naszych psów, za te złe i te dobre Ale faktem jest ze ludzie często nam naukę psują: ja proszę grzecznie nei głaskać, bo pies mi już wpadł w ekstazę.. ale jakbym mówiła do ściany. I tu nawet to ze pies an smyczy nie pomaga. Bo fakt, to dobra metoda, ludzie podchodzą pies na smyczy, jak skacze cafają się,a jak ładnie siedzi czy stoi to podchodzą. Sto, tysiąc razy powórzona z różnymi ludżmi w różnych sytuacjach ok, ale tydzień pracy potrafi zepsuć Pan/Pani, która tylko raz podejdzie i w nosie ma o co się prosi, z tekstem na ustach: ale ja uwielbiam psy!! NO ale... nikt nie mówił że będzie łatwo

[dorotka_z]

Wdrożyłam plan w życie i jak na razie działa. Z wypuszczeniem czekam az pies grzecznie usiądzie w klatce. Po wypuszczeniu jest trochę zamieszania, ale jest już zdecydowanie lepiej
Stara prawda: trzeba zacisnąć zęby i na każdym kroku robić swoje. Nie odpuszczać i cierpliwie czekać aż będą efekty.

Z gośćmi u mnie na razie jest względny spokój, ale faktycznie wszystkich prosze żeby nie patrzyli na nią i nie zagadywali. Psa biorę na smycz, którą przydeptuję jak się zbiera do skoku. Troszkę ją to temperuje.

Narvana, dziękuję za radę z kolanem. Działa

[Rona]

Originally Posted by atah

Strasznie trudno gościom wytłumaczyć, że naprawdę nie wolno uśmiechać się do psa ani nawet nawiązywać kontaktu wzrokowego Ludzie myślą , że to takie zarty Zawsze znajdzie się jakaś ciocia, ktora obdarzy Aszczurę przyjaznym uśmiechem i trening cofamy do początku

Zula, która sama chodzi po mieście z filami brasileiro dała nam swego czasu sposób. Trzeba powiedzieć: "Proszę nie zaczepiać i nie dotykać psa, bo ma gronkowca. Może się pan/pani zarazić" Nie stosowaliśmy, ale podobno działa w 100%.