Bratanki "A" czyli PINKI ma szczenieta

[Kamoszka]

Jutro mijają 3 lata...
niezwykły czas. Słyszałem kiedyś, że po trzecim roku życia wilczak się zmienia, dorośleje, staje się dorosłym obywatelem...
I u nas zaszły zmiany. Te wielkie życiowe, rodzinne, psio-ludzkie.
Na koncie mamy wielką przeprowadzkę, całkowitą zmianę miejsca zamieszkania, gdzie nic nie jest podobne to tego co było. Domowe zacisze wypełniła teraz Wielka Osobowość w małym na razie 9-miesięcznym ciele - nasza córeczka Nel. I razem z Olą rwaliśmy sobie włosy z głowy jak to wszystko będzie, jak sobie poradzimy, jak Ardal sobie poradzi. O to chyba baliśmy się najbardziej. Jak się odnajdzie w nowym miejscu, czy zaakceptuje Nel, czy nie będzie zazdrosny i wiele wiele innych mniejszych lub większych obaw wyedzierało poszczególne kartki kalendarza.
I wiecie co? Ardal poradził sobie ze wszystkim najlepiej z całej naszej rodzinnej paczki. Od razu znalazł sobie miejsce w nowym domu, od razu poukładał sobie relacje z innymi psami w okolicy, od razu wiedział, że to Jego nowy dom w którym przyjdzie mu, nam spędzić resztę życia.
Wszyscy bali się o bezpieczeństwo Nel, zwłaszcza gdy Ardal ziewał i pokazywał swoje zębiska. I tu po raz kolejny zaskoczył wszystkich! Nie ma lepszej niańki niż Ardal. Kornelia nie ma lepszego przyjaciela niż Ardal (a On nie ma już chyba innej Pani niż Nel). Jedno stoi murem za drugim, jedno drugim sie opiekuje i dba żeby nie było smutne.
Kiedyś śmialiśmy się z Olą, że pierwszymi słowami nie będzie "mama" ani "tata", tylko "ARDAL". Co prawda było "mama" i "tata", później "baba" a dwa dni temu gdy nie było lizania na powitanie jak co rano, Kornelia leżąc z nami w łózku upomniała się i patrząc na Ardala zawołałą "Adal!!!" i wszyscy zrobiliśmy wielkie gały. Przypadek? Być może ale powtórzyła to raz jeszcze, Ardal podszedł, Ona wybuchnęła radością i od tej chwili "Adal" (czasem Ada) stało się Jej zawołaniem na swojego przyjaciela. I działa!!!
I tak oto Ardal wszedł w moim zdaniem najważniejszą rolę życiową, na której nam najbardziej zależało. I nie ma podziału pies i człowiek. Jesteśmy wszyscy rodziną! Kornelia ma włochatego brata, On opiekuje się Nią jak młodszą siostrą, a my jesteśmy dumnymi rodzicami
Nie pokazujemy się już na wystawach, mniej o nas słychać na WD... i chyba tak trzeba. W obliczu tego co się dzieje na codzień nie ważne są tytuły, nie ważne kolejne wystawy i puchary... Mamy w domu PSA nad PSAMI, który jest opiekunką, psychologiem, osobistym trenerem,, ochroniarzem, lekarzem i sam Bóg wie w jakich rolach już występował i w jakie przyjdzie jeszcze Mu się wcielić.
Z perspektywy 3 lat wiem, że nie zamieniłbym Ardala na żadnego innego psa i że nikt a ni nic nie jest w stanie Go przebić! I choć rezygnujemy czasem z wielu rzeczy na Jego koszt (przeróżne wyjścia i wyjazdy gdzie psom mówi się nie) to nie zamieniłbym chwil spędzonych z Ardalem na nic innego!
Spotkało nas ogromne szczęście, że Ardal z nami zamieszkał, dlatego chcemy jak co roku podziękować Bożenie za Maxa, Danielowi za Pinki, a Maxowi i Pinkówie za Ardala Bez Was wszystkich nie byłoby tego szczęścia a nasze życie byłoby o wiele uboższe. WIELKIE DZIĘKI!!!

No i chcieliśmy życzyć wszystkiego najlepszego Kudłatej, która jest piękną i mądrą suczką oraz braciszkowi klonów - Ahenowi. Niech psiaki żyją jak im się tylko wymarzy i niech każdy dzień będzie dla nich spełnioną misją w przyjaźni z człowiekiem.
WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO moje drogie BRATANKI!!!!!!!!!!!!!!!