Witamy z Colettą (Ayrą) NEMO ME IMPUNE LACESSIT

[rozusable]

zdjęcia ze spotkania z Chyngis

[Ayra]

No, tylko nas tam brakuje!

Julka, a z medalami zdjęcia nie wkleisz???

My byliśmy na spacerze. Tak teraz bestia się prezentuje:

[Ayra]

A w Rumunii odnalazł się negatyw, który zgubiliśmy tam w maju.
Teraz dopiero fajnie spojrzeć na zdjęcia sprzed pół roku. Takie to było małe i krnąbrne:









No i spacer - Ayra, Blanka, Kazan

[Ayra]

Dzisiejszy spacer odbył się (tradycyjnie) w strugach deszczu. Psy szczęśliwe, grzyby zebrane.
Fotorelacja:


Ayra, Kazan


Kazan, Bajka


Ayra z babką Witty


Dostojny Kazan

[rozusable]

przyjedźcie wszyscy do Krakowa, też chcemy takie rodzinne spacery :P
btw. ktoś zna jeszcze jakieś nasze (Brego i Ayry) rodzeństwo? nic o nich nie słychać

[Ayra]

Dotarłam z lekkim opóźnieniem.

11 miesięcy minęło w sobotę. Ale ponieważ ostatnio czas dzielę między samodzielną opiekę nad dziećmi, psem, obronę demokracji i pracę zawodową, to czasu na odnotowanie kolejnej 'miesięcznicy' już zabrakło.

Ayra ma się dobrze. Rutyna zimowa nam służy. Jak robi się ciemno, pies wędruje na posłanie i uznaje, że skoro jest noc, to wycieczki na dwór są mniej istotne.

Kumpli psich ma wciąż tych samych. Trochę mnie to martwi, że nieczęsto zdarza się nam spotykać z innymi psami. Potrenowalibyśmy trzymanie nerwów na wodzy.
Bo w moim psie wkurzają mnie głównie dwie rzeczy - skakanie przy powitaniu (do ust głównie, by wycałować; doskakuje do ust męża - 193 cm wzrostu - męża, nie psa) i właśnie jej spinanie się przy obcych psach.

Ayra wciąz jest anorektyczką - podejrzewałam robaki - przeprowadziliśmy kurację - dalej kiepski apetyt. Może po prostu ten typ ta ma. Badania są ok, więc nie drążę. Waga 25 kg.

Wklejam zdjęcia z mikołajowego spaceru z przyjaciólką. Przyjaźń ostatnio nadszarpnęły dwa spięcia dziewczyn, ale zrzucam to na karb niedawnej sterylizacji drugiej suni i nie gojących się blizn, które pewnie w czasie zabawy dawaly o sobie znać.


















To ostatni taki miesięczny wpis.
Z okazji urodzin chciałabym zrobić krótkie podsumowanie. Może pomoże ono osobom, takim jak my, dla których wilczak ma być członkiem rodziny - nie reproduktorem, nie championem, ale zwykłym psiakiem. Trochę będzie o nadziejach, których wilczak nie spełnił i niespodziankach, które wciąz funduje. Co z usłyszanych, przeczytanych historii okazało się prawdą. A jakie lęki okazały się niezasadne. Oczywiście wszystko to w oparciu o naszego psiaka i ew. osobniki z otoczenia. Może to wywoła jakąś ciekawą dyskusję i będzie pomocne tym, którzy noszą się z zamiarem rozpoczęcia przygody jaką jest wilczak.

W styczniu planuję też fotoreportaż - 'Dzień z życia z wilczakiem" - od rana do nocy zdjęcia opisujące nasze rodzinne relacje na linii my-pies. Jeśli czas na to pozwoli, powinno się udać.

Peace&love

[Ayra]

No i roczek strzelił miotowi C Nemo Me Impune Lacessit!
Najlepsze życzenia z tej okazji dla naszego utytułowanego brata BREGO, jak i innych barci i sióstr, których nie było dane nam poznać.

Niestety mam spore problemy z internetem w ostatnich dniach, więc nie będzie dziś długo. Ale co się odwlecze to nie uciecze.

Wkleję tylko foto relację z naszych odwiedzin w Bieszczadach (gdzie z resztą odwiedziliśmy ciocię Biesę Nemo Me Impune Lacessit). Planowane podsumowanie będzie, gdy tylko internet będzie szedł szerokim pasmem, a nie z komórki.