Przerazajacy strach wilka

[Miru]

Zawsze myślałam że pierwsze spotkanie z wilczakiem będzie czymś niesamowitym. Dziś wiem że takie nie było, ale zostanie w mojej głowie.
Kocham góry i kiedy tylko mam czas, zabieram się ze znajomymi i ich psami i jedziemy na szlak.Czytajac posty na WD o ich charakterze mniej więcej się spodziewałam co zobacze.
Z samochodu wyszedł gosc, którego już nieraz widziałam na szlaku ze swoim ON-kiem.Ale tym razem przezyłam szok kiedy z samochodu wyskoczył (dosłownie) wilczak . Widac było że nie jest pewny co sie dzieje.Pies prawie czołgał się na ugietych łapach,z ogonem podwinietym pod siebie,uszy przyciśnięte do głowy. Jakby nigdy nie był w obecnosci tylu ludzi i kilku psów.
Od razu podeszłam (a raczej zostałam pociagnięta w jego strone przez jednego z psów). Reakcja wilczaka była natychmiastowa (próba wskoczenia do samochodu przez zamkniętą szybe, a gdy to się nie udało dosłownie wcisną się pod samochód).Kolejna próba zapoznania tym razem bez psów( reakcja pies w pozie uległej wprost wbijający sie w asfalt).
Na moje pytanie o jego strach własciciel skwitował (ta rasa taka jest, zawsze się bedzie bała) Wbiło mnie dosłownie na to stwierdzenie i usilnie próbowałam sobie przypomniec co Margo pisała o charakterze.Moje kolejne pytanie dotyczyło hodowli ,okazało sie że jak powiedział właściciel pies pochodzi z Krakowa (czy tam jest jakas hodowla bo nie ma na mapie?).
To co zobaczyłam na szlaku jeszcze bardziej utwierdziło że to co widze to jest obłęd.Pies szedł bardzo niepewnie, na ugiętych nogach,co chwila przystajac i nerwowo sie rozgładajac.Nawet moi znajomi zauwazyli ze coś jest nie tak.Na każda mijająca osobe pies przypadał do ziemi.Kiełbasa w rece znajomej to pokazanie zebów.Mysleliśmy że skoro pies się boi to pójdzie razem z suka i bedzie ok. nic z tego.
Czy wilczak nawet z brakiem socjalu tak się zachowuje ?
Widok przypominał mi sytuacje ze schronu kiedy boks to najbezpieczniejsze miejsce a swiat na zewnątrz to cos złego.
Tak oto zaliczyłam pierwsze spotkanie z wilkiem.