Pożegnanie Tinki [*]

[Gaga]

Przenosiny WOlfdoga spowodowały zniknęcie wpisów z ostatnich dwóch dni. Odtworzę więć nasze wspólne, forumowe epitafium dla Tinki :

Dziś jest smutny dzień, od swojej ukochanej i kochającej Rodziny odeszła Tinka
Dla nas wszystkich na zawsze pozostanie wyjątkowa i szczęśliwa jak na tym zdjęciu:

To tylko pies, tak mówisz
tylko pies...
a ja ci powiem
że pies to często jest więcej niż
człowiek
on nie ma duszy, mówisz...
popatrz jeszcze raz
psia dusza większa jest od psa
i kiedy się uśmiechasz do niej
ona się huśta na ogonie
a kiedy się pożegnać trzeba
i psu czas iść do psiego nieba
to niedaleko pies wyrusza
przecież przy tobie jest psie niebo
z tobą zostanie jego dusza

Żegnaj...[*]

Ronka, brak mi słów. Zawsze będziemy pamiętać o Antosi [*]
Joanna


:- (
Brakuje mi słów, by wyrazić żal po tej dzielnej suczce, którą miałam szczęście poznać na żywo w jej ostatnich dniach. Niestety tak to już jest....
Agnieszka


Bardzo mi przykro Ja rowniez nie mam slow. Trzymajcie sie mocno i cieplo.[*]
sssmok

Ronka, tak trudno napisac coś co przynosi ukojenie, tylko czas tu może pomóc i miłe wspomnienia. Nie mogę się pogodzić z tym, że nasze zwierzęta żyją tak krótko. One powinny żyć dłużej. Są zbyt bezinteresownymi, kochanymi i niezawodnymi przyjaciółmi aby nas opuszczały tak wcześnie. Ten świat jest źle urządzony. Trzymaj się Ronka.

konek

Zegnaj Tinka
monikasz


Rona, trzymaj sie!
U nas smutno...
Na pewno Tina zostanie w pamieci bardzo dlugo![*]
Narvana


['] na drogę...
Słowa są czasami zbędne.
AngelsDream


[*] żegnaj nam najstarszy wilczaku na forum
igienator


tak strasznie mi przykro.
znam bardzo dobrze Wasz ból.
pamiętajcie, Tinka zawsze z Wami będzie, w każdej chwili.
niech podnosi Was na duchu, że teraz ją nic nie boli.
Trzymajcie sie! jesteśmy wszyscy z Wami.
zubrzyca

[*] [*] [*][*] [*] [*] [*]
no to wyjemy...
Sebastian



Rona bardzo mi przykro
Tinka [*]
Gia


A jednak tak nam przykro
Trzymajcie się
aneta1


Ronka, to je velmi, velmi smutne
Hanka


Przyjaciele odchodzą za wcześnie, za szybko… ale są z nami dotąd, dokąd o nich pamiętamy. Tina zawsze będzie z Wami.
ewamirekbednarscy


Kochana Antosiu pozdrów proszę Jakubusia i Szczurka
Aga


[*] Rozsiewała miłość, dokądkolwiek się udawała: najpierw w Waszym domu, w Waszej Rodzinie, u znajomych i przyjaciół. Ofiarowując swą bezinteresowną miłość wszystkim, Tobie Rono i Twoim bliskim, i nam którzy znaliśmy ją osobiście i tym którzy tak jak ja znali Tinę tylko z opowiadań, zdjęć.
Do zobaczenia za Tęczowym Mostem gdy znowu Cię spotkamy [*]
Fori

Tinka jest już wolna i szczęśliwa wśród wilków i wilczaków, które odeszły przed nią.
A kiedy pojawi się cień wilka....., to może być ona.....
Konrad

Bardzo nam przykro.
Ola

Jest nam bardzo bardzo ale to bardzo przykro. Trudno wyrazić a jaszcze trudniej napisać cokolwiek co mogłoby pomóc. Tinka napewno jest teraz szczęśliwa za tęczowym mostem i zawsze będzie kochała swoją rodzinkę.
Jesteśmy z wami
Ledzia

Brak słów....
Przemek

Dawno mnie tu nie było, pojawiłam się, a tu taka smutna wiadomość...
Przykro...
Canis lupus husky

[shaluka]

Ronuś my jak sie dowiedzielismy w Slowacji o tym to .. to byl jak grom z jasnego nieba.. i wybacz ze tak pozno.. ale wiedz ze przez caly czas Cie wspieram i rozumiem doskonale.. Wiedz ze ja tez mam wiekowa Tine.. i doskonale Cie rozumiem..

[Rona]

Dziękujemy wszystkim za serce i wspieranie w trudnych chwilach. Bez Was byłoby jeszcze trudniej...

[btd]

Niestety mogę dopiero teraz dopisac: serdeczne wyrazy wspolczucia.

[Wojtek]

Ronka bardzo nam smutno, myślimy o Was.
Małgosia i Wojtek

[Galicja]

Bardzo nam wszystkim smutno, i tak naprawdę nie wiem co mam napisać...brak słów.
Magda, Andrzej i Tomek

[Angelika]

Bardzo mi przykro

Angelika

[Ynk]

Przeżyłem w swym życiu już wiele rozstań ze zwierzakami.
Ostatnim razem była to świnka morska syna.
Byłem pewien że wytrzymam i się nie rozpłaczę.
...ale mi nie wyszło.
Do dziś nie wiem co robić z odpadkami sałaty gdy robię kanapki.
Moja Joasia wymyśliła że zamiast naszego pochowanego "Szprota" (w/w świnka) mam to nosić do dużej donicy z której zrobiliśmy kompostownik, i nazwała tą donicę "Szprot".
Więc dziś mówię że idę z tymi resztkami sałaty do Szprota.
Ale to już nie ten sam Szprot.... ...Ale jakoś mi lżej...
Choć ten nie poliże paluchów, nie popatrzy ufnie w oczy.
I ten Szprot już tak się nie cieszy piszcząc w niebogłosy gdy zbliżam się do niego z tą sałatą.
A wspomnienie pierwszego mego psa z lat dziecinnych do dziś wywołuje we mnie falę łez... A tyle już lat minęło. Prawie cały mój żywot marny.
===
Ważne byśmy naszych największych i najwspanialszych przyjaciół nigdy nie zapomnieli. Wtedy będą już na zawsze z nami.
Ynk.