Burczenie

[Gaga]

Originally Posted by Bura

Sytuacja z wczoraj: siedzę przy biurku i jem markizy. Leluta ostatnio ma braki cukru w organizmie i ogromną chcicę na słodkie /ostatnio wcinała owoce.... a cukier i owoce, to wiadomo.../. Najpierw przy mnie usiadła i patrzyła. Potem trącała łapą i pyskiem. Ok -dostała, ale było jej mało. Zaczęła robić się namolna, to ja poburczałam. Wtedy ona burknęła, a ja jej na to odburknęłam niecenzuralnie chociaż "bez nerw", to ona na fotel obok biurka i nos -azymut na miseczkę. To ja jej znowu burk , a ona na biurko i nos nad miseczkę -chyba zbyt "lajtowo" bluzgłam. Oooooo..... tego było za wiele.... każę jej zejść -ona nic, pomagam zejść -ona burczy z niezadowolenia.... Koniec końców "wpieprzyła" resztę markiz......na biurku. Ale Ludzie! Jak potem całowała!!!!!!!

Czytam i...nie rozumiem, czy w efekcie suka wylądowała samowolnie na biurku i wtrąbiła ciastka?

Originally Posted by Grin

Samo przeczekanie stanu "nakręcenia" (trzymając psa lub przywiązując) też nie wydaje mi się najlepszym rozwiązaniem problemu. Po pierwsze dlatego, że takie darcie, wyskoki, szarpanie, to bardzo "fajne" spuszczenie pary dla psa, co w efekcie daje efekt samonagrodzenia. Poza tym zauważmy; w takiej sytuacji (gdy nasz pies się drze, skacze, szarpie), właściciel tego "przeciwnika" najczęściej go zabiera od naszego "agresora" (pomijam, że tamten wcale nie musi mu ustępować ), zatem nasz "niuniuś" dostaje informację, że "wygrał starcie", bo jego działanie odniosło skutek; przeciwnik odchodzi; "aleee go nastraszyłem".
Wydaje mi się, że jednak jakoś trzeba blokować takie zachowanie. Osobiście wątpię, żeby glebowanie było tu najlepszą metodą, ale z drugiej strony uczciwie muszę przyznać, że sami go nie stosując, nie wynaleźliśmy też innego 100 procentowo skutecznego sposobu.

Świetnie opisane jak działa 'nauka' u psa; pokozaczymy na sznurku, spuścimy parę i jest dobrze! Niestety, tak to właśnie działa. Fakt-granica między takim cyrkowaniem a tylko demonstracją innemu psu swojej pozycji, jest bardzo cienka. Wyłapać i uzgodnić z psem co jest dopuszczalne, a co nie, to mozolny proces, trudniejszy o tyle, że zawsze nauka odbywa się w wirze emocji.
Osobiście nigdy glebowania nie stosowałam i nigdy tego nie zrozumiem. I to nie ze względu na 'krzywdę', a czas jaki ta czynność zajmuje. Dla mnie (a widziałam z boku kilkanaście razy) dawno jest po reakcji na sytuację, za to rozpoczyna się czysto ludzkie w pojęciu, rozciągniete w czasie, dziwne misterium przewalania, przygniatania...oba osobniki zasapane i...zero efektu. Za jakiś czas pies znów próbuje. Ale dla fanów zapasów z psami-pewnie to może być fajne

Skuteczność reprymendy działa dokładnie tak samo, jak klikanie. Musi być w punkt. I działanie musi być takie, aby wybiło psa z rytmu. Szybki strzał i sekundę później cały arsenał psich, naturalnych sygnałów-odwróćenie bokiem lub tyłem, odejście łukiem, przyblokowanie kolanem po łopatce. Z moich osobistych doświadczeń (mówię o sytuacji stroszenia się dwóch samców do siebie) najlepiej sprawdza się odwrócenie delikwenta od wroga i zwiększenie dystansu. Zmuszenie go do podążania za sobą - na wykonywanie komend w takim momencie bym nie liczyła Najtrudniej jest gdy pozwoli się obu psom na wbicie w siebei wzroku - pierwsze, co warto zrobic to przerwać to wpatrywanie, wtedy jest szansa na dotarcie do psa. Co z tego, że pies grzecznie siedzi, jak cały jest świdrującym spojrzeniem i mamy 100% pewności, że po spuszczeniu poleci do wroga? To niczego nie uczy.Brak burczenia w takim momencie nie jest naszym sukcesem.

[Puchatek]

Originally Posted by Gaga

Czytam i...nie rozumiem, czy w efekcie suka wylądowała samowolnie na biurku i wtrąbiła ciastka?

Hmmmm...... Zrozumiałaś doskonale, ale "zbanalizowałaś" sytuację.

U nas jest tak, że psy zalegają na łóżkach/kanapach/fotelach, więc nie burczę na nie, gdy się tam moszczą. Ta sytuacja była nietypowa i.... błyskawiczna. Gdy Laila siedziała na fotelu gapiła się na ciastka, ja jej tłumaczyłam, że może się gonić, bo swoją porcję już zjadła, ona pomrukiwała, puszczała mi oczka, trykała nosem w ramię, a ja nic, że niby twarda jestem jak skała. W końcu dziecko nie wytrzymało /przecież każdy z nas ma swoje granice/, zrobiło skok w górę jak sprężyna i na czterech wylądowała przy klawiaturze /w sumie zawsze coś -mogła ją przecież rozwalić/ z pyskiem nad ciasteczkami. Jak ona oblicza te skoki, to ja nie wiem, ale precyzyjna jest cudownie. I w tym momencie przeżyłam szok, spojrzałam groźnie i wydałam komendę by zeszła. Ale ona była lepsza w tej konfrontacji: załatwiła mnie spojrzeniami i uśmiechem z lekko złożonymi uszami. Miała, co prawda, problem z powstrzymaniem śliny zezując na markizy, ale udawałam, że nie widzę. No i skokietowała mnie, larwa, obrzydliwie.... uległam. Zero konsekwencji, stanowczości, zasady poszły w pinezkę się rąbać..... Ale wyraz szczęścia na mordzie -bezcenne!
Tak więc.... wtrąbiła ciastka na biurku! Ale uwierz, Laila całuje wspaniale. I albo będę miała cały dziób w liszajach, bo nie wiem w co się wcześniej lizała, albo nie będę miała, bo ślina psów działa antyseptycznie...
To w zasadzie był wyjątek, ale u nas regułą jest uleganie nieszkodliwym /!/ wyjątkom.
Inaczej byłoby nudno.......
O Panie Buczku, ależ jestem niepedagogiczna! /Ale za to bardzo ludzka z tymi swoimi błędami i potknięciami/

[Gaga]

Chciałam dopytać, bo jesteśmy w temacie 'pacyfikowania' różnych psich numerów.
Więc się zdziwiłam. Ale już mam pełną jasność. Co do podejścia pedagogicznego-moje zdanie jest takie, że masz to, co akceptujesz i co chcesz. netah wyeliminował skakanie i łapanie zębami w zabawie-bo mu to przeszkadzało, ja miewam te zabawy cały czas (choć z wiekiem wyraźnie rzadziej). Kogoś oburza spanie psa w łóżku-u mnie to normalne. I tak samo z włażeniem na stół i wyjadaniem z talerza - to Wasze zasady i nie budzą mojego oburzenia, mimo, że u mnie w domu to się nie zdarza
Wolnoć Tomku...

Originally Posted by avgrunn

Wiesz, po Poznej gdy Urcio burczal jak dzikus, gdy ze spotkania ma na WD tyle zdjec w kagancu, pewnie wiele osob sobie swoje pomyslalo jaki to on okropny, spoko, ja jestem na to przygotowana, niech na niego gadaja mnie to zwisa, ja bede robic swoje, kto go poznal to wie jaki jest, poza tym gdyby nie to burczenie to nie mialabym na co narzekac, a bez narzekania na niego byloby dziwnie kto mnie zna wie o czym mowa

Często niestety działa powiedzonko 'zapomniał wół, jak cielęciem był' To, o czym wspomniała Magda - dziś jest spora grupka ludzi, którzy z wilczakami przeżyli ładne parę lat. Nie ma nic cenniejszego niż doświadczenie życiowe, u ludzi i u psów. Gdybym dzisiaj, jako osoba bez wilczaka, dołączyła do naszej stolicznej grupy spacerowej-mogłabym być czasem zdziwiona, czasem zniesmaczona, czasem przerażona. Ale mając za sobą ponad 7 lat życia z burym widzę, że bez wyjątku, każdy przechodzi te same schody co my Najtrudniejszy okres (który jest i Waszym udziałem) dojrzewania samca, trudności w okiełznaniu jego wybryków, poskromienia tryskającego uszami testosteronu, chwile frustracji, złości i...irracjonalnych zachowań. Wszystkie, absolutnie wszystkie zachowania, które czasem zdarza mi się widzieć-były na naszej liście.
Czytając forum widzę, że zjawisko (trudnego okresu i prób radzenia sobie z nim) jest powszechne. To po prostu trzeba przejść, jak się da-najrozsądniej, co wcale nie jest łatwe. Ale najpiękniejsze jest to, że widzisz jak każdy szuka swojej ścieżki, próbuje znaleźć odpowiedni (do swojego i psa charakteru) sposób na wyjście z tych trudnych chwil.
I boli, gdy jakiś pies dostaje 'łatkę' tylko dlatego, że razem z przewodnikiem są na początku właściwej drogi, bo za 2-3 lata te bure będą psami, przy których kolejni amatorzy rasy wpadną po uszy i koniecznie będą chcieli mieć wilczaka - zupełnie nieświadomi tego, co ich przejściowo czeka
I tak-gdyby udało się wyeliminować te durnowate, pobieżne opinie, często krzywdzące i ludzi i psy - o wiele łatwiej byłoby odnaleźć złoty środek tym, co aktualnie go szukają.

A ponieważ pozwoliłam sobie nieco wywlec naszych towarzyszy weekendowych szaleństw, to na koniec słowo uznania dla nich, bo to ludzie, którzy naprawdę bardzo się starają i mimo, że czasem sami nie widzą rezultatów, to ja daję najświętsze słowo honoru - widać efekty!

[Puchatek]

Oj, Gaga, Gaga.....
U nas psy nie jedzą z nami z talerzy i nie łażą po stołach(*) -w końcu jakieś zasady muszą istnieć... /nawet u mnie/
Co innego "mycie wstępne" w zmywarce przed jej włączeniem lub ta konkretna sytuacja z biurkiem. To był zaskakujący wyjątek i dlatego Laila "wybiła mnie z rytmu". I muszę sprostować/zaprotestować: SAMA -RĘCZNIE karmiłam ją ciastkami!

....
(*)-chociaż stół na tarasie to specyficzne miejsce i fajny z niego widok..... od czasu do czasu młoda lubi się na nim uwalić, gdy bladym świtem siorbię przy nim kawę zaciągając się "śniadaniem".......
...
Taaaak.... obie akceptujemy siebie i się rozumiemy. Jesteśmy na poziomie: ja jej puszczam oczko a ona się uśmiecha.... Wilczaki są super!!!

[Gaga]

Originally Posted by Bura

Oj, Gaga, Gaga.....
U nas psy nie jedzą z nami z talerzy i nie łażą po stołach(*) -w końcu jakieś zasady muszą istnieć... /nawet u mnie/
Co innego "mycie wstępne" w zmywarce przed jej włączeniem lub ta konkretna sytuacja z biurkiem. To był zaskakujący wyjątek i dlatego Laila "wybiła mnie z rytmu". I muszę sprostować/zaprotestować: SAMA -RĘCZNIE karmiłam ją ciastkami!

Ależ ja naprawdę nie krytykuję! (btw-mycie wstępne to i u nas rytuał). Całkiem serio uważam, że to nasze święte prawo ustalać SWOJE zasady w domu i nic nikomu do tego. Jeśli na ten przykład (lekko z kosmosu) akceptujemy, że pies 'próbuje' właśnie szykowanych potraw-to jedyne o czym musimy pomyśleć, to znajomi, którzy są zaproszeni na obiad-czy również to zaakceptują

[Grin]

Originally Posted by Gaga

Jeśli na ten przykład (lekko z kosmosu) akceptujemy, że pies 'próbuje' właśnie szykowanych potraw-to jedyne o czym musimy pomyśleć, to znajomi, którzy są zaproszeni na obiad-czy również to zaakceptują

A muszą wiedzieć?

[Gaga]

Originally Posted by Grin

A muszą wiedzieć?

Zobaczą Moi goście (niezapsieni) są uprzedzani o futrze, które może przyozdobić ubrania, o tym, że pies może się wmeldować obok nich na kanapę. Oczywiście dbam o ich komfort i dobre samopoczucie, ale 'psie' rodziny mają swoje przyzwyczajenia i daleko bardziej posuniętą tolerancję dla zwierzakowych nawyków, co czasem może się spotkać ze zdziwieniem (ale najwyżej ponownie nie przyjdą)

[netah]

Originally Posted by Gaga

netah wyeliminował skakanie i łapanie zębami w zabawie-bo mu to przeszkadzało, ja miewam te zabawy cały czas (choć z wiekiem wyraźnie rzadziej).

Pół biedy z wymianą garderoby, ale jak Beryl zaczął się tak bawić z chrześniakiem żony na spacerze (powtórzę: galop, wyskok i łaps za ramię), to momentalnie to ukróciliśmy.

[Gaga]

Originally Posted by netah

Pół biedy z wymianą garderoby, ale jak Beryl zaczął się tak bawić z chrześniakiem żony na spacerze (powtórzę: galop, wyskok i łaps za ramię), to momentalnie to ukróciliśmy.

No dobór partnerów to podstawa, zdecydowanie U nas niby dzieci to sama rozkosz, Chey stoi i zadowolony przyjmuje głaski, ale jak dzieciaki zaczynają biegać to on by się włączył, a to już może nie być zabawne dla dzieciaczków.
Więc tego typu zabawy zostawiliśmy na użytek własnego grona. W sumie cały wic z zastopowaniem, z możliwością szybkiego przerwania tych wygłupów, co czasem nie jest łatwe, bo pies nakręcony a oczy czarne i szalone