zabawne sytuacje o wilczakach

[Grin]

To kolejny wpis z gatunku czarnego humoru, ja będę kontynuować w tym tonie i też o labkach.
Wczoraj mieliśmy drugie zajęcia PT1. Przyjechaliśmy na "Dolinę" wcześniej, żeby dać się Łowcy wybiegać przed zajęciami. Na Muchowcu byliśmy praktycznie sami, bo w niedzielny poranek nie wszystkim chce się psy wyprowadzać. W pewnym momencie patrzymy; biegnie do nas labek, który był na pierwszych zajęciach, ale właścicieli nigdzie na horyzoncie nie widać. Parę razy zza linii drzew rozległo się gwizdnięcie. Labek parę razy znikał, parę razy się pojawiał, ale nigdy w towarzystwie właścicieli.
W końcu okazało się, że na zajęcia nie dotarli, czyżby nie potrafili złapać swojego pupila na czas?

Teraz będą dwie "dywagacje-offtopy"; po pierwsze nie wiem, kto labkom przypiął łatkę łatwych, rodzinnych psów; bo z tych, które znam, chyba żaden się nie kwalifikuje do tego miana; wręcz przeciwnie; widzę u nich wiele zachowań zbliżonych nawet do wilczaków (np. gryzienie po ręce, skakanie, "różne" reagowanie na przywołanie).
Z tym że o ile z wilczakami od razu wiadomo, czego się spodziewać, tak podejrzewam, że wiele właścicieli labków przeżywa swoiste "ździwko" (nie mówiąc oczywiście o tym, że często liczą na to, że psy same z siebie będą mądre tak jak Lassie...)
No ale jeżeli hodowla labków wygląda tak, jak na przykładzie podanym przez Ronę, to chyba nie ma się co dziwić...

Druga "dywagacja"; o ile grupa przedszkolna była bardzo fajna, bo widać było, że przyszli na nią ludzie, którzy chcą coś robić z psami, żeby potem uniknąć kłopotu, o tyle na PT (takie wrażenie odnoszę przynajmniej) przyszli głównie ludzie, którzy JUZ mają jakiś kłopot z psami.,,